Er gebeurt niet zo veel, daarom doe ik ook niet veel. Alles lijkt zinloos want kan later ook nog. In januari kregen we nog tips om de moed erin te houden. Deze maand hadden we een week lang een prachtige winter en nu schijnt de zon en is de lente voelbaar. Waarom zeur ik dan?
Lees verder “Gelukkig kan ik lezen”
We kijken elkaar aan. Politie in de tuin? Dat kan maar één ding betekenen: de criminelen zijn terug. Ik ben bang en boos tegelijk, op mezelf en op Victor. ‘Wat zijn wij ontzettend stom geweest, we hadden gewoon in de keuken moeten blijven.’ Voordat Victor kan antwoorden, klinkt ineens een stem van boven.
‘Wat doen jullie hier?’ Het is Gert. Hij staat in de deuropening van de kelder en kijkt erg boos. ‘Ik dacht dat we afgesproken hadden dat jullie hiernaast zouden blijven? Nu zitten jullie midden in het gevaar.’
Victor wil wat zeggen, maar Gert gebaart dat hij stil moet zijn.
Hij spreekt in zijn portofoon: ’Kleinsma hier, de twee kinderen zijn in de kelder van het huis.’ Hij luistert naar het antwoord. ‘Ja, dat denk ik ook.’ Hij kijkt weer naar ons en antwoordt dan: ‘Oké.’ Terwijl hij zijn portofoon uitzet, komt hij het trapje af.
‘We moeten ons hier verbergen totdat de actie van de collega’s is afgerond. Laten we de boel afsluiten en zo stil mogelijk zijn. Het laatste wat we willen, is gijzelaars worden.’ Met één beweging gooit hij het luik naar de ondergrondse tunnel dicht.
‘Zo, nu moet er iets zwaars op worden gezet. Helpen jullie even mee deze commode te versjouwen?’
Hij bedoelt het oude gammele kastje waarop Victor vanochtend heeft geprobeerd het lichtrooster open te duwen. Zonder te wachten op antwoord, pakt hij het kastje op en legt het op zijn kant. Victor komt als eerste in beweging. Hij trekt het kastje in de richting van het luik. Ik help met trekken totdat het meubel precies boven op het luik ligt.
‘Nu de deur nog.’ Gert knijpt zijn ogen samen als hij naar de kelderdeur kijkt. ‘Dat slot is kapot, we kunnen hem niet afsluiten.’
‘Ik weet wat. We moeten iets onder de klink zetten. Dan krijg je een deur met geen mogelijkheid open’ Dat is Victor, die gelijk begint te rommelen in een bak met hout.
‘Heel goed, jij bent pienter.’ Gert begint ook in de bak te zoeken.
‘Misschien past dit er onder?’ Victor houdt een lat van ongeveer een meter omhoog. Gert pakt de lat van hem aan en probeert hem onder de klink te klemmen. ‘Hij is tekort, kun je een iets langere vinden?’
‘Achter de ketel heb ik skispullen zien staan. Misschien zit er een geschikte stok bij.’ Ze kijken me allebei aan alsof ze me voor het eerst zien. Gert duikt meteen achter de verwarmingsketel. ‘Hier, precies wat we nodig hebben, een verstelbare wandelstok. Mara je bent geniaal.’ Ik voel mijn wangen warm worden, toch nog iets goeds. De stok past na even proberen perfect onder de klink. Het leren handvat van de wandelstok houdt elke beweging tegen.
Hierna zitten we stil te wachten op een seintje dat alles veilig is. Gert op de onderste tree van de trap. Wij op het oude kleed met onze rug tegen de muur. Buiten is het ook stil en dat blijft het een hele tijd. Ik heb dorst en denk aan de veilige keuken van tante waar we net waren. Was ik daar maar in plaats van in deze stomme stoffige kelder, of nog liever: was ik maar met tante op het vliegveld om mijn vader en moeder op te halen. We zouden zwaaien als ze door de douane komen en dan ren ik naar ze toe en papa slaat zijn armen om mij heen. Tante omhelst mijn moeder en we lachen en lachen, totdat er iemand met een bagagewagentje tegen me aanrijdt. Ik kijk verward op. Het is Victor die tegen me aan duwt. Hij zegt niets maar draait met zijn ogen. Ik volg zijn blik in de richting van het luik. Er wordt van onder tegen gebonkt. Gert sluipt in de richting van het luik. In zijn hand heeft hij een pistool. Hij gebaart ons te blijven zitten. Het luik gaat een stukje open. Het kastje glijdt langzaam onze kant op. Er klinkt een knal. Tegelijkertijd laat Gert zich met een sprong vallen boven op het kastje. Het stort in elkaar maar blijft liggen op het luik, net als Gert.
Waar waren we ook al weer gebleven? Klik hier.
Of wil je bij het begin beginnen? Klik dan hier.
Plat op mijn buik op een matje in de zon of weggekropen onder een parasol met een goed boek. Dat is genoeg voor het vakantiegevoel. Maar wat maakt een boek een goed vakantieboek?
Je hebt het genre: een vrouw en een man lopen elkaar tegen het lijf en vinden elkaar direct onuitstaanbaar. Na heel veel misverstanden, al dan niet veroorzaakt door de tussenkomst van andere mannen en vrouwen, begrijpen ze eindelijk wat je als lezer al vanaf de tweede pagina door hebt, ze zijn voor elkaar bestemd. Vind ik heerlijk om bij weg te dromen, want ik ben natuurlijk zelf de heldin of een enkele keer de held.
Jane Austen schreef ze al aan het begin van de negentiende eeuw, helaas maar een paar. Ze zijn nog steeds het lezen waard, vol humor, levendige dialogen en rake observaties. Geen wonder dat al haar boeken verfilmd zijn.
Dit genre lijkt op dit moment niet populair, want ik zie ze niet in de top 10 van de boekwinkels. Als je er van houdt, kun je altijd terugvallen op Jill Mansell of Sophie Kinsella, voor een klein prijsje te krijgen.
Je kan ook gaan voor een goede moord. Dat is een verhaal dat door je hoofd blijft spoken als je even niet verder kunt lezen omdat er gekookt, gegeten of geslapen moet worden. Langs vele dwaalsporen die allemaal logisch lijken, kom je bij de ontknoping. Soms zag je hem aankomen maar vaak ook niet. Dan blader ik meestal terug om te zien waar ik een aanwijzing gemist heb. Ook hier is de ware meester van het genre een Engelse schrijfster: Agatha Christie. Mijn favoriet is Elizabeth George, bekend van de inspector Lynley serie voor de televisie. Haar boeken zijn allemaal zeer Engels, maar de schrijfster zelf is Amerikaanse.
Van dit genre staan verschillende boeken op dit moment in de top 10, met Karin Slaughter, what’s in a name, bovenaan.
Heb je spijt dat je hiervan niets in je vakantiekoffer hebt meegenomen, je kunt van deze genres veel gratis lezen in de VakantieBieb. Zet de app op je e-reader of tablet en lezen maar. Boeken waar geen copyright meer op zit zoals die van Jane Austen of Agatha Christie, kun je gratis lezen in IBooks of via het Gutenbergproject.
Driezinnenverhaaltjes, is een schrijfoefening uit het boekje van Zoete meren en bruisende woorden. In mijn hoofd speel ik er al de hele week mee. In drie zinnen beschrijf je heel compact een volledig basisverhaal met een kop, een midden en een staart. Simpel toch, de hele dag komen verhalen vanzelf langs. Een stel dat ons stuurs kijkend voorbij fietst. Ik fantaseer dan over wat er hand zou kunnen zijn tussen die twee. Voor de hand ligt dat ze het oneens zijn geworden over de route. Er zijn verwijten geweest als:
Jij moet altijd je zin hebben.
Maar het zou natuurlijk ook heel goed kunnen dat ze net bij een familielid vandaan komen dat slecht nieuws heeft gehad over zijn gezondheid of dat een kind is komen vertellen dat ze gaat scheiden. En dat dan opschrijven in drie zinnen en niet alles tegelijk. Of in het gangpad van een winkel als je een flard opvangt van een gesprek.
Ik zei tegen haar dat ze daar niet aan toe moet geven.
En ik zie een luie puber op de bank liggen of een onbetrouwbare vriend die haar laat zitten. Of zou het de onbedwingbare neiging van hun vriendin zijn om alle dagen magnums te eten? Ik kan er natuurlijk ook een ergere verslaving van maken.
Of als we tijdens onze wandeling een stukje meenemen van het Pieterpad. Een jonge vrouw loopt ons tegemoet en groet ons lachend.
Weten jullie waar het centrum van het dorp is?
Er ontspint zich een verhaal in mijn hoofd.
Ze heeft haar man verteld dat ze een etappe van het Pieterpad gaat lopen met een vriendin. Hij heeft zijn jeugdliefde teruggevonden via het internet en een afspraak met haar weten te maken. Op pagina vier van de krant staat dat een man en een vrouw getroffen zijn door een blikseminslag tijdens het noodweer gisteren.
Dit is een fragment van mijn nieuwe verhaal. Onder dit fragment staat een samenvatting van hele verhaal. Wordt vervolgd.
Direct naar deel 7
Samenvatting: Het is zomer. Ik ga logeren bij tante Hetty. Mijn moeder moet namelijk naar Katmandoe. Daar ligt mijn vader in het ziekenhuis nadat hij gered is op de Lhotse een bergtop naast de Mount Everest. Mijn vader is alpinist. Ik kan niet mee want ik zit in de laatste schoolweken voor de zomervakantie.
Tante Hetty is advocaat en eigenlijk is ze de tante van mijn moeder. Ze is niet getrouwd, rookt en drinkt als een ketter. Mijn moeder blijft maar weg en de schoolvakantie begint.
Ik verveel me. Ik staar in het scherm van de computer en het lijkt me uit te nodigen. Een jongen verschijnt in beeld en nodigt me uit de virtuele wereld in te stappen. Ik wil dat helemaal niet totdat blijkt dat tante Hetty in gevaar is. Iemand uit de onderwereld heeft het op haar gemunt. Ik stap toch de virtuele wereld en samen met de jongen, die Victor heet, ontmasker ik de misdadigers.
Dit is een fragment van mijn nieuwe verhaal. Onder dit fragment staat een samenvatting van hele verhaal. Wordt vervolgd.
‘Er stond wel een donkere auto aan de overkant van de straat toen we in de winkel waren.’
‘Weet je het zeker? Er zijn heel veel donkere auto’s.’
Tante Hetty gaat langzamer rijden. Zoals mijn vader doet als hij zich ergert aan een bumperklever. De donkere auto haalt ons niet in.
’Eens kijken wat er gebeurt als ik hier af sla?’
Bij de rotonde neemt tante Hetty de weg naar rechts. Normaal zouden we rechtdoor rijden. We rijden nu de stad uit, richting de rivier. Ik kijk in de spiegel of de auto ons volgt. Dat doet hij en er valt me nog iets op. De linkerkoplamp is vastgeplakt met tape. Dat had de auto die voor de winkel van Bert stond ook. Er loopt een barst over het glas van de lamp.
’Het is dezelfde auto tante Hetty.’
Mijn stem klinkt raar. Alsof ik onder water praat. Het gezicht van tante Hetty verstrakt.
’Oké, dan gaan we het nu serieus spelen. Hou je vast.’
Dat deed ik toch al, maar ik verstevig mijn greep. We rijden nu op de dijk langs de rivier. Het is de dijk waaraan ik met mijn vader en moeder woon. We rijden het huisje voorbij. Het lijkt te zeggen: ‘Zie je wel, je had beter thuis kunnen blijven.’
‘Even verderop kunnen we links afslaan tante.’
‘Je bedoelt bij dat huis met de groene luiken.’
‘Ja, precies, kijk daar is het al.’
Tante Hetty mindert vaart. Op dat moment komt er een motorrijder van de andere kant.
‘Shit, nu moet ik verder door rijden. Is er nog een andere afslag, Mara?’
‘Nee, alleen maar een fietspad.’
’Ik weet waar dat is. Dat is breed genoeg.’
We rijden weer verder. In de volgende bocht rijdt tante Hetty rechtdoor. Even lijkt het of we in de lucht in hangen, maar we belanden op het fietspad dat schuin naar beneden loopt. Een wielrenner steekt boos zijn vuist op in onze richting. De auto achter ons heeft te laat in de gaten dat we rechtdoor rijden. Hij kan ons niet volgen. Onder aan de dijk is een pad naar links. Het gaat naar een boerderij. We rijden het erf op en stoppen op een plek die niet te zien is vanaf de dijk.
’Wil je kersen als toetje?’
’Euh,’ ik denk dat ik het niet goed versta en kijk tante aan.
‘Of je kersen als toetje wil?’ Ze wijst naar een tafel met manden op het erf. ‘Ze verkopen hier groente en fruit.’
We stappen uit de auto. Ik kijk speurend de kant op van de dijk. Er is niets bijzonders te zien.
Tante Hetty rommelt in haar handtas. ‘De kersen kosten twee euro voor een zakje. Heb jij misschien kleingeld bij je?’
Tante is naar de boerderij gelopen. Ik zoek in mijn portemonnee en vind twee losse euro’s. ‘Hier,’ ik loop naar haar toe. Ze geeft mij een zakje met kersen en neemt het geld van mij aan. De euro’s verdwijnen in een geldkistje dat vastgespijkerd zit aan de tafel.
’Kom, ik denk dat we nu wel naar huis kunnen.’
‘Wie waren dat tante?’
‘Ik heb geen idee lieverd. In mijn werk kom je rare snuiters tegen. Misschien is het een klant die wil testen of ik koelbloedig genoeg ben om zijn advocaat te worden.’
Ik weet dat ze luchtig doet om mij niet ongerust te maken.
‘O, en Mara, straks zeggen we niets tegen je moeder. Ze heeft al genoeg aan haar hoofd.’
We rijden zwijgend terug naar de stad.
Direct deel 6
Samenvatting: Het is zomer. Ik ga logeren bij tante Hetty. Mijn moeder moet namelijk naar Katmandoe. Daar ligt mijn vader in het ziekenhuis nadat hij gered is op de Lhotse een bergtop naast de Mount Everest. Mijn vader is alpinist. Ik kan niet mee want ik zit in de laatste schoolweken voor de zomervakantie.
Tante Hetty is advocaat en eigenlijk is ze de tante van mijn moeder. Ze is niet getrouwd, rookt en drinkt als een ketter. Mijn moeder blijft maar weg en de schoolvakantie begint.
Ik verveel me. Ik staar in het scherm van de computer en het lijkt me uit te nodigen. Een jongen verschijnt in beeld en nodigt me uit de virtuele wereld in te stappen. Ik wil dat helemaal niet totdat blijkt dat tante Hetty in gevaar is. Iemand uit de onderwereld heeft het op haar gemunt. Ik stap toch de virtuele wereld en samen met de jongen, die Victor heet, ontmasker ik de misdadigers.
Een paar jaar geleden dacht ik dat de bibliotheek stilletjes zou verdwijnen naar een hoekje in de geschiedenis. Alleen kinderen en ouderen maakten naar mijn idee nog gebruik van de bibliotheek. De eersten omdat ze moesten van school en de laatsten omdat ze dat nu eenmaal gewend waren. Het digitale tijdperk leek helemaal langs de bibliotheek heen te gaan.
Ik heb me vergist. Ik was op zoek naar een schrijfcursus voor dit najaar, bij mij in de buurt. Al zoekende op internet kwam ik bij de bibliotheek terecht. Veel bibliotheken organiseren activiteiten voor wie van schrijven en lezen houdt. Om mee te kunnen doen aan een schrijfgroep ben ik weer lid geworden. Dat is de eerste goede reden.
Enthousiast werd ik vervolgens van de mogelijkheid om e-boeken te lenen met je lidmaatschap. Je kunt kiezen uit een heleboel titels, als boeken maar zes maanden of ouder zijn. Je hoeft alleen maar een account aan te maken en de bibliotheekapp op je tablet te zetten. Na precies drie weken is het boek weer verdwenen. Plannen om voor het lenen van e-books geld te vragen zijn voorlopig van de baan. Het kost je dus alleen het abonnementesgeld. En, pluspunt, het geeft een beter gevoel dan het lezen van een illegale kopie. Schrijvers kunnen nu eenmaal niet gratis leven.
Helemaal enthousiast werd ik, tot slot, van een nieuwe ontdekking. Op zoek naar een jeugdboek, kreeg ik op de eerste pagina als eerste boek, een boek van Toon Tellegen voor mijn neus. Ik had nog nooit wat van hem gelezen. Al op de eerste bladzijde van het boek: Bijna iedereen kon omvallen, was ik verkocht. Toon Tellegen schrijft kinderboeken voor grote mensen. Zijn verhalen gaan over dieren met herkenbare karakters en dicht bij huis avonturen. Ondertussen ben ik drie boeken verder en ligt er een dik echt exemplaar op mijn nachtkastje. Eén verhaaltje voor het slapen gaan.
Daarom, lang leve de bibliotheek. Je maakt er kennis met de wereld van verhalen. Wat is er nu leuker, elke keer een ander avontuur beleven en er niet deur voor uit te hoeven.
Maar liefst twee had ik er in mijn koffer, boeken geschreven door een voormalige politicus. Het lijkt op een geval van ernstige beroepsdeformatie, maar het ging om een roman, van Anneke van Dok, en een thriller, van Klaas de Vries. Liefde, moord en doodslag, ideale ingrediënten voor de vakantiekoffer.
Het jaar van de held van Anneke van Dok, uitgeverij Conserve
Anneke van Dok was staatsecretaris in het het eerste paarse kabinet en in verschillende plaatsen burgemeester. Het verhaal speelt in de fictieve plaats Elft tijdens het herdenkingsjaar van de geboorte van Van Speyk in 2012. Die van dan nog liever de lucht in. Het herdenkingsjaar wordt uiteindelijk een rampjaar voor de gemeente Elft. We krijgen het verhaal voorgeschoteld door de ogen van de bode. Want een bode op het stadhuis weet alles.
De vorm waarin dit gebeurt belemmerde mij bij het lezen. Er zijn wisselend drie personen aan het woord, de burgemeester van Elft in de ik-vorm, via haar aantekeningen die ze aan de bode heeft gegeven, de bode in de ik-vorm en de bode als hij. En dat allemaal in dezelfde opmaak. Ik moest steeds terug bladeren om het verhaal te kunnen volgen. Wie is er nu weer aan het woord? Ik kreeg daardoor niet het gevoel dat het ging om mensen van vlees en bloed.
Toch geeft het boek een aardig inkijkje hoe het er op stadhuizen aan toe kan gaan. Als dit boek in je vakantiekoffer is belandt, gewoon lezen. Maar ik zou er niet speciaal voor naar de winkel rennen.
Operatie Vuurvogel van Klaas de Vries, uitgeverij Conserve
Op de achterflap van Operatie Vuurvogel, kijkt de schrijver me wat streng aan. Het is Klaas de Vries een bekend politicus en nog steeds actief, als lid van de Eerste Kamer. Met minister van Binnenlandse zaken en directeur van de VNG op je CV is je imago dat van een degelijke bureaucraat. Dat rijmt niet met de beeldrijke taal en het fantasierijke plot in Operatie Vuurvogel. Op een Italiaanse begraafplaats wordt het hoofd gevonden van een Nederlandse concertpianist, op het graf van Stravinsky. Een oude schoolvriend van de concertpianist bemoeit zich met het oplossen van deze moordzaak. Dat wordt hem bijna fataal. Toen ik me eenmaal over de verbazing had heen gezet, dat het Klaas de Vries is die dit verhaal vertelt, blijft er gewoon een ontzettend spannend boek over. Meenemen dus.
 |
| Uit het NRC van 21 en 22 september 2013 |
Alzirr Coaching & Advies 