Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Een klein wonder

Boodschappen binnen, cadeautjes klaargelegd, bijna klaar voor de kerst. Nu nog even snel een verhaal schrijven. Wat maakt een verhaal tot het ultieme kerst verhaal? Die vraag speelt al weken door mijn hoofd. Het meisje met de zwavelstokjes, The Sound of Music en De Notenkraker, duiken op uit de stofnesten van mijn geheugen. 

Let it snow

Sneeuw moet er in zitten of in ieder geval winterse kou. De ontberingen van een ongenode gast tegenover de warmte van een gezellig huis waar een familie zich klaarmaakt voor het kerstmaal. Denk aan: A Christmas Carol of aan de reclame van een supermarktketen vorig jaar. Twee mannen zijn verdwaald geraakt in een koud en donker bos en kunnen hun gezinnen niet terug vinden. Die zaten ondertussen al lang aan tafel.

We waren jaren geleden eind november in Nieuw Zeeland. De winkels waren versierd voor de kerst terwijl we er in een korte broek rondliepen. Het viel niet mee om bij dertig graden een kerstgevoel te krijgen.

Een kiwi met kerstmuts

Welbehagen in de harten van de mensen

Dat iemand tot inkeer komt, ineens zijn betere ik laat zien, hoort ook thuis in een kerstverhaal. Scrooge die ineens gul geschenken uit gaat delen. De ouders die helmaal niets tegen de vriend van hun zoon blijken te hebben in een reclamefilmpje. De muizen uit het boek: Frederick, van Leo Lionni die hun honger vergeten als Frederick ze mooie verhalen vertelt.

En een beetje magie

Ik ga op zoek naar het boek over de muizen om een mooi fragment op te zoeken voor in mijn verhaal. Als ik het open sla, glijdt er ineens iets wits uit. Ik pak het op, het is een sneeuwpopje van papier dat ik ooit zelf uitgesneden heb. Dat ontbrak er nog aan, een klein onverwacht wonder waar je helemaal blij van wordt. Ik hang mijn vondst direct op de glazen deur van de woonkamer. Mijn kerst is compleet.

Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Recepten

Kerst in drie blunders en een oudejaarsbonus

kerstkaartBakbonen is dat soms Surinaams?

Er bleef geen kruimel van over van mijn witte chocolade taart, ik kan het nu dus wel bekennen. Het boodschappenlijstje bij het recept vermeldde onder andere 500 gram bakbonen. Ik heb alle schappen doorzocht, bij de gedroogde bonen, de groenten in potten en blik en bij de bakspullen, maar geen bakbonen. Het stond zo vanzelfsprekend vermeld in het recept dat ik wel erg dom was dat ik de bakbonen niet kon vinden. Ergens had ik een culinaire afslag gemist, richting Suriname of de Cariben? In de winkel durfde ik daarom er ook niet om te vragen. Google bood uitkomst, bakbonen zijn speciale stenen bolletjes die je op de bodem van je taart legt tijdens het bakken. Later vervang je de bolletjes door de echte vulling. AH heeft trouwens de bakbonen nu uit het recept gewist. Je kunt namelijk ook heel goed gedroogde peulvruchten gebruiken.

Dronken van de lucht?

Domme dingen doen met kerst. Ik heb het vaker gedaan. Jaren geleden wilde ik mijn familie een traditioneel kerstmaal voorzetten. Zo één als ik me voorstel bij het boek A Christmas Carol of geserveerd op Downtown Abby. Op het menu stonden kalkoen en cranberry saus en natuurlijk een plumpudding. In een echte plumpudding gaat veel sterke drank. Zeker als je net als ik het recept niet goed omrekent. Er ging daarom tien keer zoveel drank in dan de bedoeling was. Terwijl de taart zeven uur lang gaar stond te dampen, was ik bezig met het bereiden van de rest van het diner. Zingend stond ik in de pannen te roeren. Hoe de avond verder verlopen is heb ik alleen maar van horen zeggen.

Anonieme wensen?

Het doen van domme dingen beperkt zich niet tot avonturen in de keuken. Op een goede dag vond ik dat ik zelfgemaakte kerstkaarten moest versturen. Dat zou mijn wensen nog persoonlijker maken. Met gekleurd papier maakte ik zo’n veertig kerstlandschapjes. Door het papier te scheuren ontstonden er witte randen, die moesten de sneeuw voorstellen. Ik heb het kunstwerkje gisteren digitaal nagemaakt, ziet er best geniaal uit. Alleen, door het vele werk zag ik één ding over het hoofd, het vermelden van de afzender. Als je het plaatje herkent, het waren ooit mijn goede wensen voor jou.

Frisse lakens?

In ons eerste huisje en onze eerste kerst samen gingen we natuurlijk zelf oliebollen bakken. Een hele zaterdag lang hebben we staan bakken. Echt ronde bollen lukte ons niet, maar de werelddelen en prehistorische insecten smaakten perfect. We hebben er nog lang van kunnen genieten. In onze bakijver hadden we over het hoofd gezien dat de was hing te drogen aan een rekje in het trapgat. De mechanische ventilatie in een premie A-woning is niet top. De schone lakens later op het bed brachten een oliebollenlucht de slaapkamer in.

 

 

 

 

 

Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Wat is nu tien euro?

ID-10048638
By digital art, from FreeDigitalPhotos.net

Ik kreeg een mail van een vriendin waar ik niet goed raad mee wist. Zij vroeg voor iemand anders, een medestudente van haar, om geld. Ik schrik altijd een beetje van een mail waarin om geld wordt gevraagd. Ik ben dan bang ergens in te tuinen waar verder geen ander in zou tuinen. Ik was dus bijna geneigd nee te zeggen. Alleen, omdat de vraag kwam van een hele lieve en altijd betrokken vriendin lukte dat niet. Ik heb haar hoog zitten en ga er van uit dat ze niet zomaar iets vraagt. Ja zeggen, aan de andere kant, was me ook weer te gemakkelijk. Dat zou ik dan doen om mijn vriendschap niet op het spel te zetten.

Geloven in jezelf

Een medestudente van mijn vriendin is op zoek naar geld om haar studie voort te kunnen zetten. Het gaat om een particuliere en dus kostbare opleiding. Mijn vriendin had bedacht: “Ik ga tien mensen om tien euro vragen. Tien euro is niet zo’n groot bedrag en ik ken genoeg mensen in mijn omgeving die weten hoe belangrijk een opleiding is om je verder te kunnen ontwikkelen.” Die tien keer tien euro is bij lange na niet genoeg om die opleiding te betalen. Daar ging het mijn vriendin ook niet om. Het ging haar om het gebaar naar haar medestudente. Wanneer wildvreemde mensen zomaar bereid zijn je een bijdrage te geven dan stimuleert je dat weer in jezelf te geloven.

Bij het geven van cadeaus staat geluk op het spel

Ik besloot de vraag als een zoektocht te zien naar mijn drijfveren om wel of niet te geven. Een Scrooge redenering kwam direct naar boven: zijn er geen instanties die deze medestudente kunnen helpen? Er zijn hiervoor toch allerlei fondsen in het leven geroepen? Zou het niet beter zijn als die medestudente haar zaken zelf oplost? Zou ik ook drie geesten nodig hebben om tot inkeer te komen, of had Scrooge domweg gelijk?

Mijn vriendin had natuurlijk ook een risico genomen om mij en anderen om geld te vragen. Hoe zou ze zich voelen als ik zou weigeren? Hoe zou de medestudente zich voelen bij deze ongevraagde actie? Ontvangen is, net als geven, een kunst.

Ik besloot te vertrouwen op mijn vriendin en te geven. Tien euro brengt heel wat te weeg.

Geplaatst in Mode

Een groene kerst


AfbeeldingAfbeelding 2
Afbeelding 3Afbeelding 4AfbeeldingAfbeelding 1Afbeelding 2

 

Design in Mode en Textiel 2012-2013, a set on Flickr
Al een tijdje doe ik mode en design op het CKC in Zoetermeer. Het afgelopen seizoen was het thema Reizen. Het idee is dat leerlingen van verschillende disciplines rond dit thema gelijktijdig een expositie hebben. Mijn werk was toen nog niet af. Wel heb ik laten zien waar ik mee bezig was.
Mijn werk is nog steeds niet af. Het streven is kerstmis 2013. Zoals je aan de foto’s kunt zien wordt dat een groene kerst.

Reizen betekent voor mij onderweg zijn. Het gaat niet om een bestemming. Het gaat om in beweging zijn. Het beeld is wat ik kijkend uit het raam voor bij zie glijden reizend door Nederland. Het gaat om tinten groen en blauw. Lucht en weiland vloeien in elkaar over. Het wordt daardoor wat dromerig. Of mijn wereld zonder lenzen in. De stof is daarom transparant, organza. Ik heb hem zelf geschilderd.

Dat het een jurk moest worden stond voor mij direct al vast. Dankzij de docente Layla Kuhnen werd dat de Jurk. Een vertaling van ontwerp naar patroon. Een proefmodel heb ik al gemaakt. Ziet er een beetje bont uit, maar zo krijg je een idee.