Een zes woorden verhaal, ik ben er nooit aan begonnen. Het beroemdste zes woorden verhaal is hartverscheurend en zo volmaakt dat het mij intimideerde. Dat kon ik nooit evenaren.
Ernest Hemingway, een Amerikaanse auteur, schreef ooit:
Lees verder “The Upside of Lockdown”“For sale: baby shoes. Never worn”.
Ik kreeg een leuke opdracht toegestuurd van mijn oude school: De Kleine Tiki, toegestuurd. Echt een opdracht voor deze tijd. Hij gaat over verbinding. Studenten en oud-studenten zijn er inmiddels enthousiast mee aan de slag gegaan en dat leverde honderden kunstwerkjes op die ze gaan gebruiken voor een tentoonstelling. Ik heb de opdracht gisteren zelf ook gemaakt, wel twee keer.
Lees verder “Creatief met een wc rolletje”Januari was bij ons op het werk de gezondheidsmaand. Ik geef het direct toe, niet bijster origineel. Met het begin van het nieuwe jaar barst iedereen van de goede voornemens en initiatieven. Maar het werd een verrassend leuke maand op kantoor met allerlei mooie activiteiten en ook nog wat blijvertjes.
Lees verder “Goed bezig in Zoetermeer”
Het is niet ver, Antwerpen. We hebben afgesproken bij het Middelheim museum aan de oostkant van de stad. Een dagje wandelen, picknicken en genieten van de beeldentuin in een prachtig uitgestrekt park.
Bij Breda begint het al te regenen. Het houdt de hele dag niet meer op. We hebben er geen last van gehad. Er was zoveel te zien. Af en toe rusten we uit onder de parasols op het terras bij het kasteel.
Gelukkig zijn we er op zondag, anders hadden we de lijnentrekker niet aan het werk gezien.
Stil worden we van de tentoonstelling Earthbound van Ana Mendieta. Kijkend naar haar films proef je het zoute zeewater, drukken stenen zwaar op je lijf of drijf je juist gewichtloos in een bergstroom. Je ruikt het brandende hout en je hoort gras ademen. Ik kan niet bevatten dat dit gemaakt is in jaren 70 van de vorige eeuw, zo fris ogen de beelden.
We fotograferen wandelend wat ons raakt. Wat voor de een verontrustende chaos is, is voor de ander een verbindend universum. Soms is het de natuur, zoals een boom die al eeuwen berustend in het park staat.
In de zomer is er tijd om na te denken over nieuwe plannen. Dat is ook precies wat ik me had voorgenomen te gaan doen. Ik heb een opleiding afgerond en mag me nu coach noemen. Mijn nieuwe vak heb ik ook al kunnen oefenen op mijn werk. Genoeg bagage om voor mezelf te beginnen. Maar nu het zomer is, voel ik me alsof ik aan de rand van het zwembad sta en met een teen het water heb getest: Het is te koud.
Stappenplannen zijn er genoeg te vinden op internet. Ik heb ze ook allemaal gelezen. Een eerste stap is het beantwoorden van de vraag: Wat heb ik jou te bieden als coach? Deze wezenlijke vraag wordt ook weleens leuk verpakt in: Maak een elevator pitch.
Stel: je stapt in de lift met een toekomstige klant dan heb je de kans van je leven. Tussen de begane grond en de de vierde, misschien de vijfde verdieping kan die ander niet aan jou ontsnappen. In een paar zinnen vertel je dan waarom hij of zij bij jou het beste terecht kan. Dat dus.
De schijnwerper is op mij gericht, mijn keel knijpt dicht en ik mompel: Ik help graag mensen verder. Daarna is het in mijn hoofd blanco. Zo werkt het dus niet, maar zo ging het wel bij de huiswerkopdracht op de kleine Tiki. We kregen de opdracht een elevator pitch voor te bereiden over hoe je jezelf ziet als coach. Ik kwam er niet uit.
Misschien nog een keer doen? Ik lees de opdracht nog eens opnieuw. Stap 1: teken jezelf als de coach die je wil zijn. Die is leuk, geen idee waarom ik dat toen niet heb gedaan. Ik begin met krijt een groot wit vel. Al gauw komt het ene idee na het andere naar boven. Nu snel opschrijven.
Er was eens…… zo beginnen alle verhalen en dus ook het verhaal van de ananas. Er was eens een ananas die woonde in Pijnacker. Nu zul je denken: Is dat niet een beetje vreemd, een ananas in een dorpje in Zuid-Holland? Dan heb je groot gelijk, dat is inderdaad vreemd. En wat nog vreemder was: de ananas had zelf niet in de gaten dat ze een ananas was.
De ananas dacht al een tijdje na over wat ze wilde worden als ze later groot was. Ze was al 55 jaar en had ondertussen van alles gedaan en meegemaakt. Ze ging om goede raad op bezoek bij een wijze heks, tegenwoordig heet dat een coach. Samen bedachten ze een plannetje. De ananas zou weer gaan doen waar ze altijd het meeste plezier aan had beleefd. En dat was beleid maken. Tegelijkertijd zou ze ze naar de Kleine Tiki in Breda gaan, om te leren hoe ze met haar kennis en ervaring, jonge collega’s op weg kon helpen. Ze wilde zelf een wijze heks worden.
Op een afdeling Beleid kon de ananas aan de slag als senior. Ze kon haar geluk niet op. Helaas klikte het niet met haar nieuwe bazen. Die waren gewend aan appels en peren. Een ananas had ze wel leuk geleken voor een keertje, zo vernieuwend en creatief. In de praktijk viel het ze echter ze tegen. De ananas begreep er niets van, altijd was ze geprezen om haar werk en haar inzet.
De twijfel knaagde aan haar: Ik kan het niet meer, ik heb ergens iets gemist.
Maar ze werd ook boos: Ik zal ze eens wat laten zien, potdorie.
Gedreven door haar woede werkte ze zich drie slagen in de rondte. Zelfs op kerstavond zat ze nog te werken, want alles moest perfect in orde zijn. Maar het hielp allemaal niets. Al het moois dat uit haar handen kwam, werd afgekeurd. Ze stuurden haar de laan uit. Helaas was er niet direct ander werk en toen werd de ananas ziek. De boosheid zat in haar lijf.
Ze mocht op proef komen op een andere afdeling. De ananas was nu een stuk kleiner en een beetje achterdochtig geworden. Elke dag vreesde ze dat ze haar weer zouden vertellen dat ze niet geschikt was voor het werk. Gelukkig gebeurde dat niet. Haar nieuwe collega’s waren blij met de ananas en noemde haar onze verbaasde kabouter. Ze groeide weer en werd talentversneller.
Ondertussen leerde ze op de Tiki om te gaan met alle verwarrende emoties. Onderwerpen genoeg uit het dagelijkse leven om kunstzinnig te verbeelden. De gesprekken met gelijkgestemde zielen, ontdooide haar hart. Alles viel op zijn plek. Het versnellen van talenten van collega’s en het kunstzinnig dynamisch coachen pasten perfect in elkaar. Groei ontstaat als je werkt vanuit kracht en je talenten aandacht geeft.
Kunnen vergeven is nog lastig voor de ananas. Op goede dagen lukt het haar. Maar soms komt er nog woede als een opvlieger naar boven. Maar ze weet: dat helpt haar niets. Het verleden wordt nooit beter, maar ze voelt zich wel held van het verhaal.
Maar
Een ananas staat fier overeind
Draagt een kroon
En is zoet van binnen
Een hommel vliegt langs
Het gezoem hoor ik nog lang
Het viooltje zwijgt
Een brug is een fantastische uitvinding. De bouw van een brug leidt er toe dat stukken land verbonden worden met elkaar en de mensen die wonen aan weerszijden gemakkelijker elkaar kunnen bezoeken.
Een brug (bouwwerk) is een vaste of beweegbare verbinding voor het verkeer, tussen twee punten die gescheiden zijn door een rivier, kanaal, kloof, dal, weg, spoorweg of een ander obstakel. (Wikipedia)
Een brug is ook een mooie metafoor. Een nieuwe manager moet een bruggenbouwer zijn. Scheidende partners moeten hun verschillen kunnen overbruggen in het belang van hun kinderen. De dominee gebruikt de brug om de overgang van leven naar door dood behapbaar te maken. Het vorige kabinet ging optimistisch bruggen slaan. Maar dat laatste was misschien een brug te ver.
Wie een brug legt;
naar een ander;
kan altijd heen;
en terug.(Jana Beranová)
Je kan de metafoor van de brug heel goed gebruiken in de coachingspraktijk en hem dan ook letterlijk inzetten. Bruggen genoeg in Nederland. Zelf heb ik dat ervaren toen ik op zoek was naar wat ik wilde worden als ik later groot was. Ik was net 56 geworden. Na een paar gesprekken maakt ik een lange wandeling met mijn coach op het landgoed Elswout bij Haarlem. Ik ging letterlijk een brug over ergens in dat sprookjesachtige bos. Ik schreef me daarna in voor de opleiding tot Kunstzinnig Dynamisch Coach en ging bij de gemeente Zoetermeer weer beleidswerk doen.
Ik heb geleerd dat een lange wandeling en een rustig gesprek een geweldige combinatie is als je een brug wilt bouwen.
(Seth Godin)
Tijdens de lessen in Breda loop ik met medecursisten vaak door het Zaartpark, of zitten we met mooi weer langs het riviertje de Aa te oefenen in het coachen. Afgelopen zomer stond ik daar op een brug samen met C. over het water uit te kijken. En weer ging het over een stap zetten op een levenslooppad. De brug kwam als metafoor goed van pas. Maar ook de rivier die we zo overstaken. Deze stond voor het leven met de oevers als de stevige bedding.
De metafoor van de brug kon ik van de week gebruiken in een gesprek met een collega. M. dacht na over een volgende stap in zijn loopbaan, wist waar zijn talenten lagen, had alleen nog een duwtje nodig om in beweging te komen. We zijn tijdens een wandeling in de lunchpauze midden op een brug gaan staan. Aan de overkant lag zijn nieuwe baan, we verkende waar hij nu stond en wat de volgende stap was die hij ging zetten. Toen was het hem snel duidelijk.
Drie ervaringen hoe krachtig een metafoor kan zijn als je hem letterlijk inzet, in een goed gesprek, want dat is coachen in de eerste plaats.
Meer inspiratie: Coachen met metaforen van Frits van Kempen.
“Dan komt de vogel met een lied
Je hoort hem maar je ziet hem niet
En als hij voor jou heeft gezongen
Dan vliegt hij weg met jou verdriet”
Dit is een stukje uit een lied van Drs. P over de troostvogel. Deze vogel heeft het natuurlijk erg druk gezien zijn werkzaamheden. Wie heeft er nu en dan geen troost nodig? Hoe de troostvogel er uitziet? Niemand weet het. Hij is nog nooit beschreven of geschilderd. Daarom heb ik maar een poging gewaagd. Als het wachten op de echte troostvogel je te lang duurt, kun je bij mijn tekening je eigen liedje bij zingen. Dat helpt vast ook.
Alzirr Coaching & Advies 