Tag: kerstmis

Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Een klein wonder

Gepost op door Karien Damen

Boodschappen binnen, cadeautjes klaargelegd, bijna klaar voor de kerst. Nu nog even snel een verhaal schrijven. Wat maakt een verhaal tot het ultieme kerst verhaal? Die vraag speelt al weken door mijn hoofd. Het meisje met de zwavelstokjes, The Sound of Music en De Notenkraker, duiken op uit de stofnesten van mijn geheugen. 

Let it snow

Sneeuw moet er in zitten of in ieder geval winterse kou. De ontberingen van een ongenode gast tegenover de warmte van een gezellig huis waar een familie zich klaarmaakt voor het kerstmaal. Denk aan: A Christmas Carol of aan de reclame van een supermarktketen vorig jaar. Twee mannen zijn verdwaald geraakt in een koud en donker bos en kunnen hun gezinnen niet terug vinden. Die zaten ondertussen al lang aan tafel.

We waren jaren geleden eind november in Nieuw Zeeland. De winkels waren versierd voor de kerst terwijl we er in een korte broek rondliepen. Het viel niet mee om bij dertig graden een kerstgevoel te krijgen.

Een kiwi met kerstmuts

Welbehagen in de harten van de mensen

Dat iemand tot inkeer komt, ineens zijn betere ik laat zien, hoort ook thuis in een kerstverhaal. Scrooge die ineens gul geschenken uit gaat delen. De ouders die helmaal niets tegen de vriend van hun zoon blijken te hebben in een reclamefilmpje. De muizen uit het boek: Frederick, van Leo Lionni die hun honger vergeten als Frederick ze mooie verhalen vertelt.

En een beetje magie

Ik ga op zoek naar het boek over de muizen om een mooi fragment op te zoeken voor in mijn verhaal. Als ik het open sla, glijdt er ineens iets wits uit. Ik pak het op, het is een sneeuwpopje van papier dat ik ooit zelf uitgesneden heb. Dat ontbrak er nog aan, een klein onverwacht wonder waar je helemaal blij van wordt. Ik hang mijn vondst direct op de glazen deur van de woonkamer. Mijn kerst is compleet.

Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Kunst en Cultuur

Over kerstverhalen

Gepost op door Karien Damen

‘Marley was dead, to begin with. There is no doubt whatever about that. ……as dead as a door-nail.’

Dat is nog eens een binnenkomer. Het is het begin van een van de beroemdste kerstverhalen, talloze malen verfilmd. A Christmas Carol van Charles Dickens. Het bevat alle elementen van een goed kerstverhaal. Een gierigaard komt op het allerlaatste moment tot inkeer. Dankzij het bezoek van drie geesten, beseft Scrooge dat het leven kort is en je er maar beter van kunt genieten samen met wie je lief zijn.

Vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.

Waarschijnlijk is het andersom en is A Christmas Carol, de standaard voor een goed kerstverhaal geworden.

Goed of slecht

Het eerste kerstverhaal ooit, dat van Jozef en de hoogzwangere Maria die in een koude decembernacht overal de deur werden gewezen is natuurlijk ook een ijzersterk verhaal. Mensen met koude harten die het wonder van het leven niet willen zien. Een pas geboren kindje met alle beloften in zich en een ster die weg wijst.

Licht of donker

Een kerstverhaal loopt niet altijd goed af. Als kind lag ik wakker van: Het meisje met de zwavelstokjes, een sprookje van Hans Christiaan Andersen. Het arme kind vriest dood. De enige troost is dat haar laatste gedachte haar bracht bij een gelukkige herinnering. Een warm hart was niet genoeg tegen de winterkou.

Warm of koud

Kerstmis, eindeloos veel tijd om je hart te vullen met verhalen en je pen leeg te schrijven. Ik ben dat in ieder geval wel van plan. Inspiratie nodig? Die vind je in dit artikel uit de Trouw van 8 december 2005. En zijn je vrienden of familie tot tranen toe geroerd of konden ze de spanning niet verdragen, stuur je verhaal dan voor 31 december in als Verhaal van de maand.

‘…..and it was always said of him that he knew how to keep Christmas well’

Gekleurde Gedachten, Karien Damen
Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Kunst en Cultuur

Van oude mensen, de dingen, die voorbij gaan

Gepost op door Karien Damen

Het grijze weer, de donkere dagen voor kerst, dat zal de reden zijn van mijn weemoedige gedachten. Dit jaar kreeg ik weer minder kerstkaarten dan voorgaande jaren. Daarom dacht ik aan een titel van een boek van Louis Couperus: Van oude mensen, de dingen, die voorbij gaan.

Het is een verwijzing naar het onherroepelijk voortschrijden van de tijd, maar ook naar de herinnering aan de nacht dat een misdrijf werd gepleegd. Een herinnering die steeds weer voorbij komt. Het is een mooie roman over twee oude mensen die iets op hun geweten hebben. Lang blijft in het verhaal onduidelijk wat er lang geleden zich heeft afgespeeld. Als lezer zie je vooral hoe de geschiedenis de hele familie in zijn greep blijft houden. Meer zeg ik er niet over, je kunt het boek downloaden via de site van de digitale bibliotheek der Nederlandse letteren en zelf lezen hoe dit prachtige melancholieke verhaal van Louis Couperus afloopt.

Maar mijn verhaal ging over kerstkaarten of liever het groeiend gebrek daaraan. Oude tantes zijn er niet meer of niet meer in staat kaarten te sturen naar hun nichtje. De jongere garde kiest voor de minder romantische digitale vorm. Ook de behoefte aan zelfexpressie onder de afzenders is minder geworden. Nog maar twee zelfgemaakte exemplaren ontving ik dit jaar. Sterker nog, ik ontving dit jaar een doe-het-zelf kaart. Verontwaardigd appte ik nog: ‘Ben je niet iets vergeten?’

‘Nee hoor,  je mag het zelf doen.’ Was het laconieke antwoord. Dat heb ik dus braaf gedaan.

 

Gekleurde Feestdagen!

 

 

Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Kerstverhaal: Een hart van goud

Gepost op door Karien Damen

Daar zul je de heilige Agnes hebben. Een grijs autootje stopt voor mijn huis. Een feestelijk geklede vrouw stapt uit, doet het achterportier open en sleurt haar kind van de achterbank. Dat is Kevin, die heeft vast geen zin in kerstmis met zijn familie.
Irma en Johan staan arm in arm in de deuropening op het bezoek te wachten. Ik zwaai naar ze maar ze doen net alsof ze mij niet zien. Zoek het lekker uit met elkaar, denk ik en trek de gordijnen dicht.

The Sound of Music

Ik ga vanavond gezellig naar The Sound of Music kijken. Glaasje wijn, voeten op de bank, verder heb ik niets nodig. Sinds Poekie hun krielkippen heeft doodgebeten, praten Irma en Johan niet meer met mij. Waar is Poekie eigenlijk? Ik heb haar al een poosje niet gezien. Ik loop de keuken in om haar te zoeken.
‘Poekie, Poekie, kom eens bij het vrouwtje.’
Geen reactie, ik doe de achterdeur open en roep nog eens. Niets, of toch? Een zacht klagelijk gemiauw klinkt uit de tuin van de buren. Ik loop op het geluid af. Het komt uit de regenton. Als ik het deksel op til, vind ik een half verzopen kat, mijn kat. Ik wil nog maar één ding en dat is wraak.

Lelijke heks

Met de natte kat in mijn armen stap ik de bijkeuken in van de buren. Aan het einde van de gang hoor ik gelach. Ik gooi de deur van de woonkamer open. Gelijk is het stil. Ik hou Poekie omhoog: ‘Kijk eens wat dat rotjoch heeft gedaan.’
‘Nee,’ gilt Agnes, ‘zoiets zou mijn Kevin nooit doen. Mijn jongen heeft een hart van goud.’
Ik kijk de tafel rond of ik de dader zie.
‘Hij heeft het wel gedaan Agnes, waarom zou hij anders de benen hebben genomen?’
Iedereen kijkt nu naar de plek waar Kevin daarstraks nog zat.
‘Kevin, Kevin,’ roept Agnes en als ze geen reactie krijgt: ’Waar is mijn Kevin, lelijke heks.’
‘Rustig Agnes, hij kan niet ver weg zijn,’ probeert Johan haar te kalmeren. ‘Kom, we gaan zoeken.’ Iedereen begint door het huis te rennen. Voorzichtig zet ik mijn kat op de grond. Ze strijkt haar natte lijf tegen mijn benen.

Vlierbessenwijn

‘Hier is hij, in de kelder.’
Boven aan het trapje verdringen we elkaar om te zien wat er aan de hand is.
‘Laat mij even kijken.’
‘Nee heks, jij blijft uit de buurt van mijn kind.’
‘Laat haar er langs Agnes, ze is verpleegkundige geweest.’
Ik kniel naast de jongeren neer. Zijn lippen zijn blauw. Voorzichtig voel ik zijn hals. Plots laat hij een boer midden in mijn gezicht. Ik ruik een enorme dranklucht.
‘Hij is gewoon stomdronken.’
‘Mijn zelfgemaakte vlierbessenwijn. Die was voor de trifle.’

Even later zitten we om de tafel. Johan komt de kamer in. ‘Kevin slaapt, hij mompelde nog iets over een prinses redden en een gevaarlijke tijger in het bos. Echt een jongen met een hart van goud,’  met een knipoog naar mij.

Geplaatst in Boeken, Huis, tuin en keuken

Beer in de kerstboom

Gepost op door Karien Damen

‘Wat heb je nu gedaan?’
‘Ik heb niets gedaan.’
‘Je hebt Beer in de boom gehangen. De boom valt bijna om.’
‘Ik heb Beer helemaal niet in de boom gehangen. Beer is er zelf in geklommen.’
‘Doe niet zo raar. Beer kan helemaal niet klimmen.’
‘Hoe weet je dat zo zeker?
Misschien kan hij het wel, als hij bang is.
Misschien schrok hij van de kat?’
‘De kat ligt al de hele middag te slapen.
Die kan het niet geweest zijn.’
‘Nou, ik heb het in ieder geval niet gedaan.’
‘Kijk uit, er valt een bal naar beneden.
Beer moet uit de boom.
Straks is mama boos.’
‘Als jij de stam vasthoudt, trek ik aan de tak.
Misschien valt Beer vanzelf naar beneden.’
‘Pas op!’

Schrijfopdracht: schrijf een dialoog bij een plaatje uit Jip en Janneke, het verhaal achter.

Hier vind je het originele verhaaltje en plaatje uit Jip en Janneke.

Gekleurde Gedachten, Karien Damen, Beer in de kerstboom.

 

Kerstsprookje 2017, gekleurde gedachten, Karien Damen
Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Kunst en Cultuur

Ze bestaan, kerstsprookjes

Gepost op door Karien Damen

Kerstsprookje 2017, gekleurde gedachten, Karien DamenEr was eens een verpleegster die naar de godin van de jacht was vernoemd. Haar vader en moeder hadden verwacht een kind te krijgen met lange blonde lokken, lange benen en een stralende lach. Ze kregen Diana, een plomp meisje met sluik haar van een onbestemde kleur. Lachen deed ze niet veel. Ze schaamde zich voor haar tanden. Gelukkig viel er niet veel te lachen in haar leven. Haar leven was saai en voorspelbaar. Ze zorgde voor zieke mensen, sopte hun bedden en veegde hun billen schoon.

Het liefste was ze zangeres geworden. Ze had een goede stem. De kapelaan zette haar vooraan in het koor. De andere meisjes konden zich dan aan haar optrekken. Alleen, haar vader vond het geen goed idee. Zingen was niets voor nette meisjes, eerder iets voor sloeries zoals Debbie van de overkant. Nee, ze kon beter een fatsoenlijk beroep kiezen waar ze een redelijk inkomen mee kon verdienen. Ze was per slot van rekening niet de knapste. Diana begreep zelf ook wel dat een echtgenoot er voor haar niet zou inzitten. Niet dat Diana daar zo’n behoefte aan had toen ze een meisje was. Het leek haar helemaal niets om met een man in één bed te liggen. Ze had de geluiden gehoord die op zondagmiddag van boven kwamen als haar vader en moeder een dutje deden. Ze moest er niet aan denken die zelf te moeten maken.

Toen ze vijftien was ging ze naar het Sint Joseph ziekenhuis voor de opleiding. Het ziekenhuis had gelukkig een eigen zangkoor. Diana werd direct ingelijfd. Nog niet zo lang geleden had het koor zelfs een CD gemaakt met liedjes uit de jaren vijftig. De cover hing ingelijst aan de muur van haar appartement in het zusterhuis. En nu was het kerstavond. Het was stil in het complex, de anderen bewoners hadden dienst of waren afgereisd naar familie. De radio speelde zacht: I am dreaming of a white Christmas. Diana neuriede zachtjes mee. Ze keek naar de envelop in haar handen. Zou ze wachten tot na de kerst of haar nu open maken en gelijk de hele beker leegdrinken?

De brief begon zoals gebruikelijk met een dankwoord voor haar deelname aan de auditie. Dit keer voor een rol in de musical over het leven van de zingende non. Het vervolg was anders: We zijn zeer onder de indruk van uw uitvoering van Dominique en nodigen u uit om nadere afspraken te maken omtrent een contract. Ze rende naar het raam, opende het wagenwijd en haalde diep adem. De koude nachtlucht deed pijn aan haar longen, maar ze zette stevig in: I am dreaming of a white Christmas. Haar zang galmde over de parkeerplaats achter de flat. Een man keek schichtig naar boven en stapte snel in zijn auto. ‘Ben je soms bang voor een sloerie?’ riep ze hem na. Wat kon het haar schelen. Ze zou nog lang en gelukkig leven.

 

 

Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Nieuws en politiek

Redding van de kerst

Gepost op door Karien Damen

Het verhaal achter de foto‘Wat ben jij aan het doen?’
‘Ik weet niet waar de eischeider is. Heb jij die soms gehad?’
Carla kijkt Anton licht verwijtend aan. Ze staat temidden van een uitstalling van al het kookgerei waarmee in de loop der jaren hun kasten zijn gevuld.
‘Ik weet niet eens wat het is.’
‘Een wit bakje met een tuitje.’
‘Zegt me niets, wanneer heb je het voor het laatst gebruikt?’
‘Toen we crème brûlée aten, met Sandra en Igor. Jij hebt de afwasmachine toen uitgeruimd.’
Anton duikt tussen de spullen op zoek naar iets wits. ‘Waar heb je het eigenlijk voor nodig?’ vraagt hij na wat gerommel.
‘Voor de Pavlova morgen. Daar moeten eiwitten in.’
‘Kun je niet wat anders maken?’
Nee, het zijn wel je vader en moeder die komen. En ik heb alles al in huis.’
‘Mijn vader en moeder zijn toch niet zo moeilijk.’
‘Dat zijn ze wel: O, we hebben zo fantastisch gegeten bij je zus. Beter als in een sterrenrestaurant. Ik weet niet meer wat ik moet doen.’
‘Dat toetje van vorige week, dat was heerlijk en zag er zo feestelijk uit.’
Je bedoelt dat met die bramen.’
‘Ja, precies.’
Carla is even stil en kijkt peinzend voor zich uit. ‘Dat kan ik wel doen ja, de slagroom en het fruit heb ik al.’
‘Zeg maar wat ik moet gaan halen.’

Kerst 2015 in vijf ballen

Het is heerlijk weer. Ik ga de laatste herfstbladeren ruimen. De grote bladeren van de plataan vallen altijd als laatste. Drie kruiwagens vol gaan naar de groen container.

Karien Damen

Op eerste kerstdag gaan we lekker uitwaaien aan het strand en een huisje uitzoeken voor als we groot zijn. Of gaan we toch in het bos wonen? Lees verder “Kerst 2015 in vijf ballen” →

Status• Gepost op door Karien Damen
Geplaatst in Nieuws en politiek

Hoe krijg ik een kerstgevoel (zonder de deur uit te hoeven gaan)

Gepost op door Karien Damen

kerstkaartNog anderhalve week en dan is het kerst. Ik weet niet wat het is maar het bijbehorende gevoel is er nog niet. Het kan zijn omdat het weer er niet naar is. Handschoenen, sjaal en muts liggen nog steeds in de la. Vorig jaar had het vannacht gevroren.

Het kan ook zijn dat ik het te druk heb. Nee, ik heb geen stress, stress is voor losers.

Mijn moeder zei altijd: ‘Als je geen zin hebt moet je zin maken.’ Dus, wat kan ik doen om het kerstgevoel op gang te brengen? Lees verder “Hoe krijg ik een kerstgevoel (zonder de deur uit te hoeven gaan)” →