Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Reizen

Hou toch je mond

Had ik me maar nooit voor deze bergwandeling opgegeven. Ik was natuurlijk nieuwsgierig na al die sterke verhalen in de tube over steenbokken die hierboven rondspringen, alle bijzondere alpenflora en niet in de laatste plaats wat de berggids allemaal nog meer voor ons in petto had.

Een hele dag in het kielzog van deze man leek me wel wat. Kijken naar zijn gespierde kuiten die voor me uit dansen. De hand die elke keer naar me uitgestoken zou worden bij een dwarsliggende kiezel op het pad. Jammer dat die twee meiden uit Eindhoven zich ook ingeschreven hadden voor deze excursie. Ik had ze al verlekkerd zien kijken naar onze Zwitserse leidsman. Maar ze zijn geen partij voor mij.

Dus waar kwam mijn bezwaarde gemoed vandaan? Gisteren had ik na een paar glazen wijn hoog opgegeven over mijn wandelervaringen in Nepal en vorig jaar in de Andes. Terwijl ik toch echt nooit verder gekomen ben dan de Utrechtse Heuvelrug.

Op het bed in mijn hotelkamer strik de veters van mijn bergschoenen. Ik zie de blikken van de Eindhovense dames al gaan, ze zien er veel te nieuw uit. Daar heb ik natuurlijk wel een antwoord op. Na jaren trouwe dienst waren mijn oude schoenen tot op het draad versleten. Maar over blaren op mijn voeten kan ik natuurlijk niet gaan klagen. De pijn zal er voor zorgen dat mijn charmantste glimlach verandert in een verbeten grijns.

Had ik mijn mond maar gehouden, stomme kip die ik ben.

Schrijfoefening: Hoog in de Alpen, Angstig, Lerares, Een leugen over het verleden

Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Van het groene pad naar de misdaad

Behoefte aan frisse buitenlucht of goede voornemens, maakt niet uit, vandaag gaan wij wandelen. We kiezen voor de groen route. Deze wandeling begint op de parkeerplaats aan de Eelerbergweg en is twee kilometer lang. Dat is niet veel. Maar wij gaan te voet naar het beginpunt en hebben zo toch een flinke wandeling. We hebben de route al vaker gelopen als we in Hellendoorn zijn. Een groot deel loop je door een ooit landschappelijk aangelegde tuin. Dat kun je zien aan de enorme coniferen en grote bossen rododendrons waar het pad langs slingert.Het pad in de verwilderde tuin met hoge coniferen en grote bossen rododendrons.

Gekleurde Gedachten, Karien Damen
Het pad in de verwilderde tuin met hoge coniferen en grote bossen rododendrons

Uiteindelijk kom je uit bij een bankje rondom de stam van een oude boom. Als je hier gaat zitten heb je een prachtig uitzicht op het landhuis. Ik stel me voor dat kinderen in deze tuin hebben gespeeld, verliefden stelletjes hebben rondgewandeld. Misschien dat op het bankje waar ik nu zit, een eerste kus is gewisseld of een verloving verbroken. Het kan allemaal.

Wie hebben hier eigenlijk gewoond. Een pad hier in de buurt is vernoemd naar burgemeester Meinesz. Die kende ik alleen uit Rotterdam, wat doet die naam hier in het bos bij Hellendoorn?

Wat blijkt, de familie Vening Meinesz was vanaf 1847 eigenaar van het landgoed Eelerberg, inclusief pachtboerderijen en het landhuis. Het hele gezin van de burgemeester bewoonde in de zomermaanden het landhuis. Ze kwamen elk jaar:

“in een ‘karavaan’ van rijtuigen met kisten met huisraad uit Leusden naar de Eelerberg om er de gehele zomer te verblijven.”

(bron: wieiswieinoverijssel)

Later werd een deel van het landgoed afgestaan voor de bouw van een sanatorium voor TBC patiënten. Hier kwamen we al eens eerder langs op een wandeling. Het is nu verpleeghuis Krönnenzommer.

De familie Meinesz kent nog meer beroemdheden. Felix de zoon van de burgemeester was een bekend geofysicus. Hij bedacht een methode om zeer nauwkeurig de zwaartekracht te meten zodat de precieze vorm van de aarde kon worden bepaald. Hij was de oom van Aage M, de beruchte meesterkraker. Hij wist te ontsnappen uit de gevangenis in Leeuwarden, kreeg een verhouding met een agente terwijl de hele Nederlandse politiemacht op zoek was naar hem.

Tot 1951 was het landgoed van de familie Vening Meinesz. Het zou dus kunnen dat Aage M ooit als jochie op het landgoed is geweest.

 

 

 

Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Reizen

Herfst in Hellendoorn, mooier kan haast niet

Heerlijk herfstweer, tijd om naar buiten te gaan. Ik trek mijn wandelschoenen aan. Want wat is er heerlijker dan straks weer thuis met een voldaan gevoel boven een kop warme drank na te genieten. Met een moe lijf en rust in mijn hoofd.

Krönnenzommer

Het bos ligt al vol met bladeren. Het zijn vooral eikenbladeren. Het blad aan de andere bomen wacht nog op een flinke herfststorm.

Herfst in Hellendoorn, Gekleurde Gedachten, Karien Damen, Huisje10
Het bospad langs de Sanatoriumlaan lijkt op een oude oprijlaan

We steken de sanatoriumlaan over en nemen rechtsaf het pad dat langs de laan loopt. Als het pad ophoudt, lopen we verder, langs de kant van de weg de Elerberg op, richting het oude sanatorium Krönnenzommer. Het is vernoemd naar een gedicht van Johanna van Buren, hier een bekende dichteres. Ze schreef in de streektaal. Na de kruising met de Noord Esweg nemen we het eerste paadje aan de linkerkant. Dit pad slingert het bos in en komt uiteindelijk uit op een breder pad.

Herfst in Hellendoorn, Gekleurde Gedachten, Karien Damen, Huisje10
De rozetten van het vingerhoedskruid (digitalis) hebben zich al gevormd, klaar voor de volgende zomer.

Pieterpad

We zijn nu beland op het Pieterpad, de etappe van Ommen naar Hellendoorn. We volgen een tijdlang deze route. Na een T- kruising komen we op het pad met de naam Koetreeweg. Vlak voor we het bos uitlopen verlaten we de route van het Pieterpad en gaan naar rechts. We volgen nu de blauwe wandelroute. Deze voert ons langs het Avonturenpark Hellendoorn en uiteindelijk lopen we langs de rand van het bos. Het akkerland voor ons is een oude es (of esch) van het dorp Hellendoorn. In de zomer kun je hier niet over de mais heen kijken.

Herfst in Hellendoorn, Gekleurde Gedachten, Karien Damen, Huisje10
De lariks is een naaldboom die in de herfst verkleurt en zijn naalden verliest.

De Uitkijk

We lopen nog een stukje verder door als de blauwe route naar beneden, richting het dorp, gaat. We gaan thee drinken bij De Uitkijk en lopen daarom verder rechtdoor, steken de Luttenbergerweg over en gaan linksaf de Hellendoornsebergweg in. De Uitkijk is een hotel met van die krakende houten vloeren, oude sjiek. We hebben er een keer gelogeerd, maar nu hebben we ons eigen huisje hier. Vanaf het terras had je ooit goed zicht op Hellendoorn. In 1929 was de helling nog kaal, nu zit je in het bos met hier en daar wat doorkijkjes.

Hellendoorn

We dalen af naar het dorp. Er lopen verschillende paden vanaf De Uitkijk naar beneden. We kiezen er lukraak een uit en komen uit op de Ninaberlaan. We wandelen door het dorp en nemen de Noord Esweg terug naar de Sanatoriumlaan. Wie wil hier nu niet wonen?

 

Herfst in Hellendoorn, Gekleurde Gedachten, Karien Damen, Huisje10
De bladeren aan de bomen wachten op de eerste herfststorm

 

Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Mode, Reizen

Gooi geen oude schoenen weg als je nieuwe hebt

Welke schoenen zal ik aantrekken? Het is meer dan dertig graden en we gaan wandelend naar de bakker in het dorp ongeveer vier kilometer verder op.

De hele week loop ik al op mijn slippers. Als ik ze niet draag kun je inmiddels zien waar de banden van de slippers mijn voeten bedekken. De rest is bruin gekleurd door de zon. Maar op mijn slippers door een bos wandelen met zanderige paden lijkt met niet zo’n goed idee. Het zand zal langs mijn voeten schuren en ik voel de blaren al die daardoor onder diezelfde banden zullen ontstaan. Lees verder “Gooi geen oude schoenen weg als je nieuwe hebt”