Een blauwe moest het worden. Eigenlijk zo een als ik al had maar dan zonder verfvlekken en lijmresten. Bermuda’s in allerlei soorten en maten zag ik voorbij zien komen op mijn scherm, totdat de juiste verscheen. Ik drukte op de knop voor akkoord en daar ging mijn bestelling. In een flits zag ik mijn oude adres voorbijkomen. Hoe kon dat nou? Ik had toch al twee keer eerder sinds onze verhuizing iets bij deze webwinkel besteld?
Lees verder “Maak eenvoudig een nieuwe afspraak”
Wind blaast door mijn haar Wandelen in de Groenzoom Wolken volgen mij
Ik ben om. Ik heb van de zomer een E-bike gekocht om naar mijn werk te fietsen. Ik was de wind tegen op weg naar huis en dan ook nog moeten koken beu.
In het voorjaar van 2014 riep ik in: Altijd wind mee hebben, heel stoer dat ik er nooit aan zou beginnen. Het duurde even voordat ik er voor uit durfde te komen.
Ik ben een draaikont, een verloochenaar van principes, maar wat ben ik blij met mijn nieuwe vervoermiddel. Ik voel me als hare majesteit op haar glimmende Gazelle in de duinen en heb de neiging om naar elke voorbijganger te wuiven.
Recht door begint de bebouwing van Den Haag, rechtsaf gaat de weg verder de polder in. Voor mijn gevoel moet ik dus rechtdoor. Ik stap van mijn fiets om mijn routebeschrijving te bekijken, voor de zekerheid. Nee, ik moet toch echt rechtsaf. Maar waarom sta ik eigenlijk hier in de polder? Dat komt zo.
Nog twee weken en dan is het verkiezingen. Deze keer zien de borden met verkiezingsposters er perfect uit. De vorige verkiezingen en vele keren daarvoor was dat niet het geval. Met emmertje en behangselplak moesten we zelf op pad. Wie in het voorbijgaan alles in zich op willen nemen, moet opletten. Met zoveel partijen om uit te kiezen heb je al gauw een aanrijding. In Zoetermeer hebben ze daar wat op gevonden. Hier zijn trotters neergezet op plekken waar mensen rustig voorbij wandelen.
Steeds vaker is de dokter een vrouw. Toch is het beeld dat we hebben van een dokter, dat van een man. Zelfs bij dokters blijkt dat een hardnekkig beeld te zijn.
Van de week kwam ik bij mijn tandarts voor een terugkoppeling van mijn bezoek aan de kaakchirurg.
“Wat heeft hij gezegd over de foto’s?” Vroeg ze aan mij toen ik net in de stoel had plaatsgenomen. “Het was een zij”, zei ik. De tandarts keek me over haar mondkapje aan. Ik zag in haar ogen een stroom aan gedachten voorbijtrekken: ”Hoe kan het dat ik, zelf een vrouwelijke tandarts, er vanzelfsprekend vanuit ga dat een arts altijd een man”. Zij herhaalde daarom direct haar vraag: ”Eh, wat heeft *zij* gezegd.” Want ik kan vinnig terug kijken.
Och, die kaakchirurg zelf, ging er ook van uit dat mijn tandarts wel een man zou zijn.
Ik heb een klein onderzoekje gedaan in Pijnacker-Zuid. Niet dat mijn wijk het middelpunt van de wereld is, maar wel een aardige doorsnee van wat in Nederland gebruikelijk is.
In het gezondheidscentrum in onze wijk zitten praktijken van huisartsen, tandartsen, fysiotherapeuten, verloskundigen en een apotheker. Op de afzonderlijke sites heb ik drie mannelijke artsen geteld. Van de apotheek weet ik het niet, maar ik heb daar nooit een man gezien.
Voor een second opinion mag ik van mijn tandarts naar een endodontoloog. Geen idee wat voor iemand dat is. Endo betekent zoiets als inwendig en donto staat denk ik voor tanden. Iemand met kennis van het binnenste van tanden en kiezen. Volgende week ga ik haar bellen, of toch hem?
Zoveel tijd heb je nog, als degene die je wil verrassen op Valentijnsdag in Pijnacker-Nootdorp woont. Want daar organiseert de lokale afdeling van de PvdA een Valentijnsactie. Tot en met maandag 10 februari kun je een roos bestellen. Vrijwilligers van de lokale afdeling van de PvdA bezorgen deze dan op vrijdag 14 februari bij hem of haar. Gratis en zonder verdere verplichtingen.
Hoe gaat dat in zijn werk?
Op de website van de afdeling vind je een link naar een formulier. Hierop kun je aangeven waar je roos bezorgd moet worden. Ook kun je aangeven welke boodschap je op het kaartje wil laten zetten. Tot slot kun je ook invullen wie de afzender is. Het is ook mogelijk de roos anoniem te laten bezorgen.
Mooie boodschappen
Het is de tweede keer dat de PvdA in Pijnacker-Nootdorp deze actie organiseert. Vorig jaar was het een groot succes. Vrijwilligers bezorgden meer dan 100 rozen op adressen in Pijnacker, Nootdorp, Delfgaauw en een enkele zelfs in Delft. Toch zat het meeste succes in de mooie boodschappen en de blije gezichten van de ontvangers.
Gratis maar onbetaalbaar
Zelf heb ik vorig jaar geholpen bij het vastmaken van alle kaartjes aan de rozen. Zodoende las ik alle hartverwarmende teksten waarmee onze inwoners hun buurvrouw, moeder, oppasopa, neef en een enkele stille liefde wilden verrassen. Sommige waren echt ontroerend en maken dat je weer weken blij bent met de samenleving. Geen reaguurder op deze leuke actie, kan me daar van afbrengen. Een leuke actie dus. En voor wie geen roos krijgt bezorgd als troost deze mooie versie van My Funny Valentine van Chet Baker.
 |
| Molenlaan met regenboog, Pijnacker |
Ik woon in een landbouwgebied. Maar zo ervaar ik dat niet. Doordeweeks fiets ik tussen de kassen door naar mijn werk in Zoetermeer. Ga ik in het weekend zomaar een stukje fietsen of wandelen, is het tussen de kassen. Het geeft mij het gevoel dat ik in een industrieel gebied woon. De complexen worden ook steeds groter en hoger. Ook De belemmeren de kassen het zicht op het polderlandschap. En is er een doorkijkje, dan zie ik in de verte de windturbines bij Bleiswijk of de nieuwe Hoogspanningsmasten van het KV 380 traject.
Het enige pluspunt vind ik de kleine kraampjes langs de weg. In de kassen rondom Pijnacker groeien veel bloemen maar ook groenten zoals komkommers en courgettes. Wat niet geschikt is voor de groothandel komt in die kraampjes terecht. Kromme courgettes willen we niet als consument in de supermarkt. Soms koop ik onderweg wat. Voor een euro of twee heb je een pond snijbonen of een zak met paprika’s. Omrijden via Berkel levert rozen of hortensias op.
 |
| Vervallen kas aan de Molenlaan, Pijnacker |
Sinds kort doe ik mee aan #UrbanSnap, een fotospel op Google+. Het werkt als volgt. Elke week kiezen de twee initiatiefnemers uit de Verenigde Staten een thema. Heb je een foto gemaakt die past in het gekozen thema, dan plaats je die op Google+. Foto’s van over heel de wereld met hetzelfde onderwerp bij elkaar gezet, geven een aardig beeld van het dagelijkse straatbeeld. Hoe verschillend dat is en ook weer niet.
Zelf, fotografeer ik het liefste wat ik zoal onderweg tegenkom. Meestal vind ik wel iets wat past in het thema. De bijgevoegde foto’s zijn het resultaat van de thema’s Zig Zag en One kind of a Wall. Het aardige van het fotospel is dat ik met heel andere ogen naar mijn eigen omgeving ben gaan kijken. Het is een uniek modern Hollands landschap, voor wie het wil zien.
 |
| De zonsopgang aan de Monnikenweg, Pijnacker |
 |
| Kas met orchideeën, langs de N470, Pijnacker |
