Tag: schrijfopdracht

Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Reizen

Hou toch je mond

Gepost op door Karien Damen

Had ik me maar nooit voor deze bergwandeling opgegeven. Ik was natuurlijk nieuwsgierig na al die sterke verhalen in de tube over steenbokken die hierboven rondspringen, alle bijzondere alpenflora en niet in de laatste plaats wat de berggids allemaal nog meer voor ons in petto had.

Een hele dag in het kielzog van deze man leek me wel wat. Kijken naar zijn gespierde kuiten die voor me uit dansen. De hand die elke keer naar me uitgestoken zou worden bij een dwarsliggende kiezel op het pad. Jammer dat die twee meiden uit Eindhoven zich ook ingeschreven hadden voor deze excursie. Ik had ze al verlekkerd zien kijken naar onze Zwitserse leidsman. Maar ze zijn geen partij voor mij.

Dus waar kwam mijn bezwaarde gemoed vandaan? Gisteren had ik na een paar glazen wijn hoog opgegeven over mijn wandelervaringen in Nepal en vorig jaar in de Andes. Terwijl ik toch echt nooit verder gekomen ben dan de Utrechtse Heuvelrug.

Op het bed in mijn hotelkamer strik de veters van mijn bergschoenen. Ik zie de blikken van de Eindhovense dames al gaan, ze zien er veel te nieuw uit. Daar heb ik natuurlijk wel een antwoord op. Na jaren trouwe dienst waren mijn oude schoenen tot op het draad versleten. Maar over blaren op mijn voeten kan ik natuurlijk niet gaan klagen. De pijn zal er voor zorgen dat mijn charmantste glimlach verandert in een verbeten grijns.

Had ik mijn mond maar gehouden, stomme kip die ik ben.

Schrijfoefening: Hoog in de Alpen, Angstig, Lerares, Een leugen over het verleden

Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Mijn ideale dag in een verder fantastisch leven

Gepost op door Karien Damen

De zon werpt een straal licht door een kier tussen de gordijnen en maakt een streep op het dekbed. Het licht raakt net de blote schouder van E die nog ligt te slapen. Ik draai me nog eens om. Eigenlijk ben ik uitgeslapen. Wat zal ik vandaag eens gaan doen? Ik heb niets afgesproken, een hele dag voor mijzelf, waar heb ik zin in? 

Lees verder “Mijn ideale dag in een verder fantastisch leven” →
Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Geluk smelt op je tong

Gepost op door Karien Damen

Ze heeft enorme zin in iets wat Tiffin heet. Rosanna had er voor Corona nog nooit van gehoord. Maar nu de supermarkt de enige winkel is waar ze nog komt, loopt ze elke keer te zoeken langs de schappen. Het is een niet te stillen verlangen naar iets nieuws, iets ongewoons waar ze blij van kan worden. Zo heeft ze Tiffin ontdekt. Het is geen koekje en het is geen cakeje. Iets er tussenin. Een brosse onderkant van koekkruimels en een knisperende dikke chocolade bovenlaag.

Lees verder “Geluk smelt op je tong” →
Amadeo Modigliani, Petit garçon en culotte courte (1918) © Dallas Museum of Art
Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Schilderles

Gepost op door Karien Damen

Reinier die van zijn moeder mee moest naar de verjaardag van tante Cato, zit met een verveeld gezicht op de sofa. Volgens zijn moeder is het goed voor je karakter om soms dingen te doen die niet leuk zijn. Reinier vind dat onzin, wat leer je nu van een hele middag op een sofa zitten en te kijken naar oude mensen die langzaam dronken worden van de Madeira.

Met een diepe zucht laat iemand zich naast hem op de sofa zakken. Hij hoopt dat ze geen praatje met hem aanknoopt.

‘Heeft u weleens een zeepkist gemaakt?’

Reinier kijkt de oude dame naast hem nu schattend aan. Is ze gestoord of houdt ze hem voor de gek? Hij denkt het laatste.

‘Heeft u weleens een zeepkist gemaakt?’ Ze pakt zijn nu hand vast. Hij besluit het spelletje mee te spelen.

‘Nee, maar wel een theemuts. Heeft u weleens een theemuts gemaakt?’

‘Ja natuurlijk, heel vaak zelfs en mijn zus ook.’

‘Och, wat leuk’ zegt Reinier dan, die dit wel een interessant gesprek begint te vinden.

‘Had u zus soms ook vlechten in haar haar?’

Hij denkt nu aan zijn zus die stiekem achter de ficus kusjes wisselt met zijn neefje Patrick. Bah, wat vies. Haar vlechten heeft ze deze middag losgemaakt. Zijn vader had dat nooit goed gevonden.

De oude vrouw kijkt hem verwachtingsvol aan. Hij heeft haar antwoord gemist. Wat moet hij nu toch zeggen. ‘Ik zit op schilderles’, zeg hij naar waarheid met een beetje trots in zijn stem.

‘Och, wat leuk, mijn Henri ging ook altijd op zaterdag zwemmen.’ Ze geeft een kneepje in zijn hand.

 

Le Garcon au Culottes, Amedeo Modigliani
Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Iemand moet het doen

Gepost op door Karien Damen

Leonard sjokt door het gangpad. Zijn winkelwagentje is volgepakt met frisdranken en chips. Hij was er weer eens ingetrapt. Elke keer is het hetzelfde liedje:

“Wie wil de vrijwilligersavond organiseren?’

Ook deze keer stak niemand van het bestuur zijn hand op, toen de voorzitter het vroeg. Iedereen keek strak voor zich uit. Ellen had een interessante plek ontdekt op het schilderij aan de muur. Jamila was in haar agenda aan het zoeken naar een niet bestaande afspraak. Uiteindelijk stak Jaap voorzichtig zijn hand op.

‘Ik wil wel het wel doen, maar niet alleen.’

Vooruit dan maar, dacht Leonard, met Jaap is het altijd gezellig en hij weet van aanpakken. Hij stak ook zijn hand op.
In de week voor het feest belde Jaap hem op.

‘Het spijt me heel erg.’

Hij was omver geskied in Sint Johan en zat met zijn arm in het gips. Hij had nog een poging gedaan om één van de andere bestuursleden te vragen, maar allemaal hadden ze al andere afspraken.

photo credit: Plbmak Anglia-07 via photopin (license)
Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Herinneringen

Gepost op door Karien Damen

Met bus 47 komt Egbert aan op het plein voor de kerk. Hij kijkt om zich heen op zoek naar een herkenningspunt. Zijn school, die van de broeders staat er niet meer. Jaren geleden werd de school gesloopt om plaats te maken voor een verzorgingstehuis. Het beeld van Sint-Jozef, de timmerman, heeft een plek gekregen bij de ingang. Aan de andere kant van de kerk is nog steeds de garage van Verdaasdonk. Hij steekt het plein over om in de etalage te kijken. Wat hebben hij en zijn vriendje Kees hier vaak staan kijken en gedroomd van hun autotochten in de bergen en langs de Middellandse zee.

In de etalage staat nu een blauwe Ford Anglia te pronken.

Egbert denkt nu meteen terug aan die zomervakantie dat zijn oom en tante helemaal uit Alkmaar waren komen aanrijden in hun nieuwe Ford Anglia. Dat was een reis van bijna een halve dag. Oom en tante bleven daarom een nachtje logeren. De auto werd op het pad naast het huis geparkeerd. Samen met zijn vriendje Kees bewonderde hij de auto van alle kanten. Hij moest even grinniken. De portieren van de auto waren niet afgesloten. Dus gingen ze samen in de auto zitten, hij achter het stuur en Kees naast hem.

In gedachten waren ze al op weg naar Nice.

Toen voelde hij dat er een sleutel in het slot onder het stuur zat. Hij draaide er aan en prompt begon de motor te lopen. Hij had zijn oom en vader nog nooit zo snel het huis uit zien rennen. Ze sleurden hem vanachter het stuur vandaan. Voor straf werd hij voor de rest van de dag naar zijn kamertje gestuurd en mocht een week lang niet bij Kees spelen. Hij schudt de herinnering van zich af. Hiervoor is hij niet in zijn geboorteplaats. Hij gaat op condoleance bezoek bij de weduwe van zijn oude schoolvriend. Egbert loopt verder het dorp in en bedenkt dat hij een mooi verhaal heeft om met haar te delen.

 

photo credit: Plbmak, Anglia-07 via photopin.com, creativecommons

 

photo credit: AnnaKika, Creative Commons
Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Roze sokken

Gepost op door Karien Damen

‘Lieve mensen, we zijn hier vandaag om te vieren dat Marlies en Mark in het huwelijk zijn getreden. Helaas hebben zij door dit mooie feest geen geld meer over om op huwelijksreis te gaan. Daarom hebben we iets bedacht. We hebben jullie gevraagd spullen mee te brengen van je zolder of uit de berging. Wat voor de één waardeloos is, is voor de ander een buitenkansje. We gaan alles bij opbod verkopen. Dus mensen, biedt gul zodat dat lieve stel met elkaar op reis kan. En zeg nu zelf, het is toch handig om je voorraad nutteloze voorwerpen aan te vullen voor een volgend feestje?
Wat heb ik hier als eerste, een paar warme roze sokken. Zo te zien nog nooit gedragen. Wie biedt?’

Ik staar naar wat Theo voor ons in de hoogte houdt. Die sokken ken ik. Ik heb ze zelf gebreid voor mijn zus. Hoe kan dat nou, ze was er zo blij mee. Ik kijk rond of ik mijn zus ergens zie. Achterin de zaal staat ze tegen de muur geleund. Ik probeer haar blik te vangen. Gelukt, ze steekt haar hand naar me op.

Ondertussen blijft Theo maar door kletsen.
‘We beginnen met vijf euro. Daarachter in de zaal. Deze sokken zijn toch meer waard dan vijf euro. Heerlijk om je voeten in bed warm te houden. Hier wordt acht euro geboden. Kom op dames, niet iedereen is net getrouwd. Wie biedt er meer? ’

Ik blijf naar mijn zus staren. Ze laat haar arm weer zakken en kijkt van mij naar Theo. Ik zie dat er iets begint te dagen. Haar gezicht wordt langzaam rood.

 

photo credit: AnnaKika, Creative Commons

Mosterd na de maaltijd

Ik weet het, het is een beetje laat en de kerstvakantie is voorbij, maar ik weet een leuk gezelschapsspel. Wat je nodig hebt is een even aantal deelnemers, pennen en schrijfpapier. Meer niet, of misschien toch: een beetje verbeeldingskracht.

Het gaat om het schrijven van een dialoog. Dat kan tussen twee mensen zijn, maar dat hoeft niet. Dieren of voorwerpen leveren ook mooie resultaten op. Vlak voor kerst hebben we het in de prozagroep uitgeprobeerd. We kregen opdrachten waar we graag onze tanden in zetten. Twee aan twee ontvingen we een beschrijving van de situatie en van de hoofdpersonen. De één begint het gesprek op papier en schuift het door naar de ander. De ander reageert op de eerste zin en schuift het papier terug.

Gekleurde Gedachten, Karien Damen

Bijvoorbeeld: we stelden ons het gesprek voor tussen de brie en de camembert op het kaasplankje. Twee kaasjes die allebei denken dat ze heel bijzonder zijn.

'Nu liggen we alweer zo dicht bij de kandelaar, ik begin nu al te zweten. Ruik je iets?'
'Of ik iets ruik? Weet je wel tegen wie je het zegt?'
'Je hoeft niet zo uit de hoogte te doen, de mensen weten toch niet waar jij eindigt en ik begin.'

Kijken naar een verliefd stel doet oude liefde opbloeien tussen een peper en zout stel:

‘Waarom zo focussen op dat mensenpaar? Staan wij wij niet mooi samen mooi te flonkeren in het kaarslicht? Jij staat er schitterend bij vanavond.’

Zelfs de conversatie tussen een gevulde kalkoen en een gebraden konijn kent filosofische hoogtepunten:

‘Gek is dat. Toen we nog vol in het leven stonden wilde niemand ons kennen en nu we hier zo liggen met een knapperige buitenkant, zijn we het stralende middelpunt.’

De vork en het mes zijn tot elkaar veroordeeld en dat is te merken:

'Ik wil in het midden prikken.'
'Je begrijpt toch wel Vorkje, dat je dan de rotzooi zelf mag opruimen.'
'Dat kan je nu wel zeggen, maar ik verwacht je volledige steun.'
'Vooruit maar weer. Neem dan alsjeblieft wel een grote hap.'

 

Met dank aan Jacqueline van: Het verhaal achter en mijn schrijfmaatjes. Zin om ook een keer te schrijven? Kijk op de site van de bibliotheek in Zoetermeer.

Foto: dmitryzhkov via Creative Commons

 

 

 

 

Geplaatst in Boeken, Huis, tuin en keuken

Beer in de kerstboom

Gepost op door Karien Damen

‘Wat heb je nu gedaan?’
‘Ik heb niets gedaan.’
‘Je hebt Beer in de boom gehangen. De boom valt bijna om.’
‘Ik heb Beer helemaal niet in de boom gehangen. Beer is er zelf in geklommen.’
‘Doe niet zo raar. Beer kan helemaal niet klimmen.’
‘Hoe weet je dat zo zeker?
Misschien kan hij het wel, als hij bang is.
Misschien schrok hij van de kat?’
‘De kat ligt al de hele middag te slapen.
Die kan het niet geweest zijn.’
‘Nou, ik heb het in ieder geval niet gedaan.’
‘Kijk uit, er valt een bal naar beneden.
Beer moet uit de boom.
Straks is mama boos.’
‘Als jij de stam vasthoudt, trek ik aan de tak.
Misschien valt Beer vanzelf naar beneden.’
‘Pas op!’

Schrijfopdracht: schrijf een dialoog bij een plaatje uit Jip en Janneke, het verhaal achter.

Hier vind je het originele verhaaltje en plaatje uit Jip en Janneke.

Gekleurde Gedachten, Karien Damen, Beer in de kerstboom.