Het oude team Service en Informatie is bijna compleet. Het wachten is op Joyce en Ellen. Die hebben wat oponthoud dankzij een file op de A13. Ze appten net allebei dat ze er met een minuut of tien zullen zijn. Het is alweer drie jaar geleden dat ze elkaar in deze samenstelling hebben gezien. Corona, ander werk voor Esther en pensioen voor Joyce hebben ervoor gezorgd dat ze elkaar uit het oog zijn verloren.
En dan nu een reünie in het favoriete café van het hele team, Bickers, op de markt tegenover het Stadhuis. De plek waar vele wijntjes werden weggedronken en vele tranen gedroogd. Meestal om wat de teammanager gezegd of gedaan had. Tranen van woede en leed maar ook van de slappe lach. Dat laatste altijd als Janneke een levensechte imitatie deed van Martin.
Daar zwaait de deur open. Eerst komt er een koude windvlaag naar binnen, dan wordt het zware gordijn tegen de tocht opzij geduwd. Het is Martin die binnenstapt: hun teammanager. Het gesprek valt stil, iedereen staart de onverwachte gast aan.
‘Leuk dat jullie mij ook uitgenodigd hebben,’ zegt hij met een scheve grijns op zijn gezicht. Om aan te kunnen schuiven bij het gezelschap, trekt hij een stoel bij van een ander tafeltje.
Wie heeft hem uitgenodigd? Denkt Esther, ze kijkt de kring rond. Mariam is wit rond haar neus geworden, Janneke heeft zich verslikt in haar wijn en zoekt koortsachtig naar een zakdoek. Nee, van die twee kan ze zich het niet voorstellen. Misschien dat Ellen zich heeft versproken. Zij vindt Martin nog geweldig en hij haar ook trouwens.
Om de situatie te redden staat Esther op. ‘Leuk dat je er bent Martin, wat wil je drinken.’
‘Nog niets veranderd onze Esther, altijd degene die de boel gaat redderen. Doe mij maar een Sauvignon Blanc, alsjeblieft.’
Esther klemt haar kaken op elkaar als ze naar de bar loopt om de bestelling te doen.
Als ze terugloopt met twee glazen wijn, ze kon zelf ook wel wat gebruiken, ziet ze dat achter Martin, Joyce en Ellen het café komen binnenlopen. Joyce werpt een vertwijfelde blik naar haar na een bijna onzichtbaar knikje in de richting van de rug van Martin. Esther haalt haar schouders op, ten teken dat ze het ook niet weet.
Als iedereen is voorzien van een drankje, probeert Janneke het gesprek weer vlot te trekken. Ze waren voordat Martin binnenkwam, Esther aan het uithoren over haar nieuwe baan bij de gemeente Waalkerk. Ze is daar zelf teammanager geworden, bij de afdeling vergunningen.
Martin vraagt haar honderduit over álle collegeleden en managers die hij daar nog kent. Wat er van ze geworden is en wat haar eerste indrukken zijn. Esther gaat rustiger ademhalen. Onder deze warme belangstelling smelt haar achterdocht weg.
‘En zeg nu eens eerlijk Esthertje, verveel je je niet een beetje in dat gat?’
‘Waarom denk je dat, jij hebt het daar toch ook naar je zin gehad?’
‘Ja, dat was in het begin, ik kwam net van de universiteit en dan vind je alles nog interessant. Zeg nou zelf, een stad zoals deze kent toch veel boeiendere vraagstukken.’ Bij de laatste zin maakt hij een breed armgebaar en kijkt de kring rond of iemand bereid is zijn woorden te benadrukken. Altijd is er iemand die daar intrapt. Vandaag is dat Ellen.
‘Ik ben elke dag weer blij dat ik dat suffe Moerdrecht achter me heb gelaten om hier te komen werken,’ verzucht ze.
Met een glimlach op zijn gezicht, zoals een kat heeft als hij met zijn linker poot een muis dodelijk heeft getroffen, kijkt Martin naar Esther om een reactie. Die kiest ervoor om naar de voet van haar wijnglas te staren. Iemand anders in het kringetje gaat door op die boeiende maatschappelijke problemen in deze fantastische stad. Esther volgt het allemaal niet. Ze zit zich te verbijten omdat Martin het weer voor elkaar heeft gekregen dat ze zich klein voelt. Ze was enorm trots op haar promotie en nu is ze bijna in tranen. Ze herinnert zich ineens dat iemand haar ooit heeft verteld dat Martin indertijd niet vrijwillig is weggegaan bij Waalkerk. Ze heeft na een teamdag weleens zitten vissen bij Martin, maar zelfs aangeschoten bleef hij vaag over de redenen van zijn vertrek. Hij had ze eens goed de waarheid verteld en daar konden ze in Waalkerk niet tegen.
Esther kijkt op en ziet het verstrakte gezicht van Janneke. Naast haar is Martin geanimeerd bezig met het afkraken van het groot opgezette verandertraject van de nieuwe gemeentesecretaris. Volgens hem weer iemand met grootheidswaan die vindt dat de boel eens flink opgeschud moet worden. Laat dat nu net het project zijn waar Janneke voor gevraagd is. Vorige week vertelde ze haar dat. Ze straalde helemaal.
‘Maar gelukkig hebben we Janneke om voor ons in de gaten te houden dat er geen gekke dingen gaan gebeuren. Dat is toch zo?’ Hij legt zijn hand zo op haar schouder dat ze hem aan moet kijken. Janneke mompelt iets over nog inlezen in de materie en het doel bepalen en moet dan naar woorden zoeken.
‘Ik hoop dat ze mij ook eens zullen vragen bij zoiets te helpen, lijkt me echt ontzettend gaaf,’ zegt Ellen terwijl ze bloost. Martin kijkt haar verbaasd aan alsof hij niet wist dat ze in staat was geluid te maken.
‘Maar lief kind, dan zul je toch wat van je naïviteit moeten zien kwijt te raken.’ Martin heeft niet in de gaten dat zijn woorden hard aankomen bij Ellen. Hij is al op zoek naar een nieuw slachtoffer.
Maar dat gaat niet gebeuren, denkt Esther. De drang om iets te ondernemen, doet haar opstaan.
‘Zal ik voor iedereen nog een drankje bestellen?’
‘Ja,’ brult Martin, ‘bestel dan gelijk een borrelplank, gezellig. Ik betaal.’
Bij die laatste woorden, krijgt een Esther idee. Ze fronst haar wenkbrauwen richting Janneke, als om te vragen: help je mij? Janneke begrijpt het signaal en knikt.
Als de nieuwe drankjes zijn gebracht proberen Esther en Janneke Martin aan de praat te houden over zijn projectjes en lidmaatschappen van overlegclubjes, zijn favoriete onderwerp.
Ondertussen verwisselen ze hun volle glazen witte wijn telkens voor het lege glas van Martin. Ellen die minstens een half uur op de wc heeft gezeten voordat ze met dikke ogen terugkwam, heef het eerst in de gaten wat Esther en Janneke aan het doen zijn. Ze vraagt wie er nog er nog wat wil drinken en als Martin zijn hand opsteekt, zegt ze: ‘Maar je glas is nog helemaal niet leeg.’ Martin kijkt verbaasd naar zijn volle glas, hij dacht toch echt dat hij dat net leeg had neergezet. Als hij vervolgens in een teug de wijn achteroverslaat en het glas aan haar geeft, kan Ellen een glimlach nauwelijks onderdrukken: dit gaat heel goed, hoezo naïef?
‘Wakker worden,’ er trekt iemand aan zijn arm. De man komt hem ergens bekend voor. Het is Sjors, de eigenaar van Bickers. Wat doet die hier? Martin gaat rechtop zitten en kijkt eens rond. Verrek, hij is in Bickers. Beetje bij beetje komt de avond terug op zijn netvlies. Een niet aflatende stroom van drank en hapjes. Een vaag gevoel van misselijkheid maar vooral schaamte doet hem speuren naar wat er vanavond verkeerd kan zijn gegaan.
‘Te veel gedronken, Martin,’ helpt Sjors. ‘De dames zijn opgewekt vertrokken. Ze vertelden dat jij alles ging betalen.’
Te veel gedronken dat is niet het ergste, maar misschien ook te veel gezegd en gedaan. Zoals de belofte om alles te betalen. Hij hoopt dat er nog genoeg geld op zijn rekening staat. De verhalen zullen volgende week wel rondgaan op kantoor. Zijn twee pasjes doen het niet, gelukkig heeft hij zijn creditcard meegenomen.
‘Ik zou je fiets maar hier laten staan.’
‘Het is maar een klein stukje en zo laat is er toch niemand meer onderweg.’
‘Dan moet je het zelf maar weten.’ Sjors haalt zijn schouders op en gaat verder met opruimen. Met een gebogen hoofd verlaat Martin Bickers. Zelfs de gedachte dat tijd en Corona het uiterlijk van die stomme wijven geen goed hebben gedaan, beurt zijn ego nauwelijks op.
Schrijfopdracht - De onverwachte gast
Een onverwachte gast komt een bijeenkomst binnenwandelen. Dat mag een vriend of vijand zijn, een bekende of onbekende. De gast mag met liefde worden onthaald of worden weggejaagd. Je bent daarin helemaal vrij. Wel zijn er twee voorwaarden:
• Het moment of de plaats waar je personage bij aansluit, moet van enig belang zijn. Denk dus aan een begrafenis, belangrijke vergadering, een verjaardag, of een theekransje waar toevallig een gevoelig of belangrijk onderwerp wordt besproken.
• Het feit dat de gast bij de bijeenkomst aansluit, moet gevolgen hebben voor de invulling van deze bijeenkomst.
Te vinden op: schrijvenonline
Wil je meer creativiteit in je werk, neem dan vrijblijvend contact met me op.
Alzirr Coaching & Advies 