Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Kunst en Cultuur

Waar ben je bang voor?

Nu de wereld weer een beetje open gaat, kunnen we eindelijk ons nieuwe huis laten zien. Uiteraard hoort daar ook een kennismaking met Zoetermeer bij. Als basis gebruik ik daarvoor een mix van de kunstroutes die de gemeente Zoetermeer door de stad heeft uitgezet. Uiteraard sla ik de dorpsstraat niet over en zorg ervoor dat we ook enkele terrasjes passeren. Zoetermeer heeft ook veel groen, dat komen we dus vanzelf tegen.

Vandaag gaan we rechtsom, ga je mee?

Vanaf de Markt steken we via het eiland de Grote Dobbe over. Sinds kort is er een Jeu de Boules baantje op het eiland en heet het: Het Charlie Aptroot plantsoen, naar onze voormalige burgemeester. We stuiten direct op een kunstwerk van Dicky Brand, dat heet: Waar ben je bang voor? Ik las in de beschrijving dat het een vluchtend dier met vier poten zou kunnen zijn. Daarna lukt het mij niet er nog iets anders in te zien en, echt, ik heb mijn best gedaan.

Zoetermeer had zijn eigen uitvinder. Als we over de brug het Dobbepark uitlopen, zie je aan de rechterkant van de Dorpsstraat de garage waar hij dat deed. Het pand is net opgeknapt om Terra Arts onderdak te bieden. Maar voordat we het park uitlopen, kijken we nog even naar het kunstwerk, geïnspireerd op zijn ijsslee met propellermotor van Moritz Ebinger. In koude winters kon je er mee over bevroren water naar Leiden of Delft sleeën.

Kijk goed waar je loopt in de Dorpsstraat! Want dan zie je de tegels die samen het Speel-Spoor vormen. Ze zijn van Trudy Bersma en Marijke Wijgerinck en zijn gebaseerd op de beeldelementen in de Dorpstraat, in gevelstenen, ramen, bruggen en gebouwen. Er liggen er in totaal twintig.

We lopen verder door de Dorpsstraat tot net voor nummer 12, het pand met de muurschildering. We maken even een uitstapje naar het Nicolaasplein. Het paviljoen dat je nu voor je ziet, is onderdeel geweest van het voormalige station Seghwaert. Tijdens de lockdown werd hieronder balletles gegeven aan meisjes in roze tutu. 

Via de Kapelaan lopen we terug naar de Dorpsstraat. Onder de ramen van de makelaar rechts vind je een paar Luisterputten. De deksels kun je bewegen en maken dan geluid. Misschien samen even muziek maken?

Even verder op steken we de Delftsewallen over en zien een bijzondere kachel of is het een boom? Het is een platte buiskachel, die gebruikt werd om eten op te koken en je te warmen. Zittend rond de kachel werden de laatste roddels en sterke verhalen gedeeld. Dit kunstwerk van William Speakman staat bij het muurtje rond de Oude Kerk, omdat dit ook een ontmoetingsplek is. Hier vertellen mensen elkaar al eeuwenlang het laatste nieuws en verhalen.

Even verderop zie je een kunstwerk van Hans van Bentem. andere kunstenaar maar het hoort ook bij het SpeelSpoor. Zes losse elementen vormen samen een enorme fantasievis. Kinderen kunnen zich er heerlijk op uitleven. De zachte ondergrond zorgt ervoor dat ze niet hard kunnen vallen. Na de Zoetelaar gaan we rechts het straatje in, aan het einde naar links en dan weer naar rechts. in de richting van het bruggetje. Steek het bruggetje over en je bent in het Wilhelminapark. Ga links langs de reling. Links zie je, tussen de bomen door, een bijzonder tuinhuis van Piet-Hein Eek. Loop het pad verder af en ga bij de eerste splitsing rechts, richting een vlakke brug. Boven het water, op de rechterzijkant van de brug, hangt een bronzen plaquette.

De bronzen plaquette hoort bij het Gedachtenpad. Je vindt terug op het pad achter overal gedichtenwolkjes, bronzen plaquettes in het asfalt.

De kunstenares Yvonne Grevers heeft met inwoners van Zoetermeer nagedacht over wat herdenken is en wat het voor iemand kan betekenen. Kijk maar welke jou het meeste raakt of inspireert. 

We gaan terug de brug over en lopen rechtdoor tot we op een voormalig schoolplein staan. Hier vind je drie HinkelBanen als onderdeel van het SpeelSpoor. Zullen we hier maar op het terras gaan zitten of heb je liever een ijsje? Of ben je bang dat je Zoetermeer leuk gaat vinden?

Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Kunst en Cultuur

The Upside of Lockdown

Een zes woorden verhaal, ik ben er nooit aan begonnen. Het beroemdste zes woorden verhaal is hartverscheurend en zo volmaakt dat het mij intimideerde. Dat kon ik nooit evenaren.

Ernest Hemingway, een Amerikaanse auteur,  schreef ooit:

“For sale: baby shoes. Never worn”.

Lees verder “The Upside of Lockdown”
Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Kunst en Cultuur

Don’t fence me in

Helemaal alleen in huis, de buren ook weg. Niemand die de GGD zal gaan bellen. Ik kan zo hard zingen als ik wil en doe dat vol overgave onder de douche.


Oh, give me land, lots of land under starry skies above
Don’t fence me in

Lees verder “Don’t fence me in”
Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Kunst en Cultuur

Zoetermeer schrijft

Wat voor schrijver ben ik eigenlijk? Geen idee, wat ik wel weet is dat ik nadat ik een verhaal op papier heb gezet, me bedenk in wat voor heerlijke wereld ik ben geweest.

Dit kwam door de nieuwsbrief die ik van Jacqueline van Zwieteren ontving. Jacqueline is schrijfcoach en organiseert via Het Verhaal Achter leuke schrijfactiviteiten, onder andere in de bibliotheek van Zoetermeer. Die nieuwsbrief begon met:

Lees verder “Zoetermeer schrijft”
Geplaatst in Kunst en Cultuur

Creatief met een wc rolletje

Ik kreeg een leuke opdracht toegestuurd van mijn oude school: De Kleine Tiki, toegestuurd. Echt een opdracht voor deze tijd. Hij gaat over verbinding. Studenten en oud-studenten zijn er inmiddels enthousiast mee aan de slag gegaan en dat leverde honderden kunstwerkjes op die ze gaan gebruiken voor een tentoonstelling. Ik heb de opdracht gisteren zelf ook gemaakt, wel twee keer.

Lees verder “Creatief met een wc rolletje”
Geplaatst in Kunst en Cultuur

Gesteld, je hebt een schaap verdriet gedaan

Mijn favoriete gedicht uit: Wie dit leest is het vierde beest, van Almut Gernhardt en Robert Gernhardt, vertaald door Willem Wilmink, 1977. De tekening hierboven heb ik zelf gemaakt.

Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Kunst en Cultuur

Tolhek op zondag

Wind blaast door mijn haar Wandelen in de Groenzoom Wolken volgen mij

Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Kunst en Cultuur

Over kerstverhalen

‘Marley was dead, to begin with. There is no doubt whatever about that. ……as dead as a door-nail.’

Dat is nog eens een binnenkomer. Het is het begin van een van de beroemdste kerstverhalen, talloze malen verfilmd. A Christmas Carol van Charles Dickens. Het bevat alle elementen van een goed kerstverhaal. Een gierigaard komt op het allerlaatste moment tot inkeer. Dankzij het bezoek van drie geesten, beseft Scrooge dat het leven kort is en je er maar beter van kunt genieten samen met wie je lief zijn.

Vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.

Waarschijnlijk is het andersom en is A Christmas Carol, de standaard voor een goed kerstverhaal geworden.

Goed of slecht

Het eerste kerstverhaal ooit, dat van Jozef en de hoogzwangere Maria die in een koude decembernacht overal de deur werden gewezen is natuurlijk ook een ijzersterk verhaal. Mensen met koude harten die het wonder van het leven niet willen zien. Een pas geboren kindje met alle beloften in zich en een ster die weg wijst.

Licht of donker

Een kerstverhaal loopt niet altijd goed af. Als kind lag ik wakker van: Het meisje met de zwavelstokjes, een sprookje van Hans Christiaan Andersen. Het arme kind vriest dood. De enige troost is dat haar laatste gedachte haar bracht bij een gelukkige herinnering. Een warm hart was niet genoeg tegen de winterkou.

Warm of koud

Kerstmis, eindeloos veel tijd om je hart te vullen met verhalen en je pen leeg te schrijven. Ik ben dat in ieder geval wel van plan. Inspiratie nodig? Die vind je in dit artikel uit de Trouw van 8 december 2005. En zijn je vrienden of familie tot tranen toe geroerd of konden ze de spanning niet verdragen, stuur je verhaal dan voor 31 december in als Verhaal van de maand.

‘…..and it was always said of him that he knew how to keep Christmas well’

Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Kunst en Cultuur

Powergirls in Rotterdam? Ech wel!

Waar is de deur?

Ik sta op het Rode Zand op de plek waar de ingang van het Museum Rotterdam zou moeten zijn. Ik zie alleen een stalen wand met een smal raam ernaast.

Het museum gaat om 10.00 uur open

Dat zegt een bordje op het raam. Ik begin een echte bejaarde te worden. Ik ben veel te vroeg voor onze afspraak. Om 10.00 uur gaat de stalen wand open. We zijn de eerste bezoekers vandaag. Alle ruimte en tijd om alles goed te bekijken.

Vergeten films.

Beelden uit het dagelijkse leven van de Tweede wereldoorlog, komen voorbij. Een kerstdiner, een bombardement in de Rotterdamse haven en het feest na de bevrijding.

Bijzonder om bewegende beelden te zien van iets wat ik alleen van foto’s ken. Een meisje met een jodenster loopt door een winkelstraat. Je ziet de blikken van de mensen die ze passeert.

Bron: Museum Rotterdam

De drie stukjes film zijn gekoppeld aan interviews. Bijzonder om hoogbejaarden te zien die aan het einde van de oorlog jongens waren of nog niet geboren zoals de dochter van de filmer. Ze had de filmdozen jarenlang op zolder bewaard en vergeten.

Girlpower

Boven aan de trap lacht een stoere meid ons vanaf een foto toe. Het is Amira Tahri, kickbokstser in de dop. Ze lokt ons naar de tentoonstelling.

Rie Mastenbroek, bron: Museum Rotterdam

Het is een ode aan alle Rotterdamse sportvrouwen, te beginnen met Rie Mastenbroek. De vrouw die drie gouden medailles wegsleepte op de Olympische spelen van Berlijn. Zwemmen als Rie kun je niet in het museum, maar je kunt wel proberen net zo snel te zijn op het stootkussen als Nouchka Fontijn, harder te fietsen dan Leontien van Moorsel of net zo vaak te scoren voor het Nederlandse hockeyteam als Fatima Moreira de Melo.

Leontien van Moorsel, bron: Museum Rotterdam

Zweet en tranen

Leuk om dat in een museum te kunnen doen. Misschien inspireert het meiden en jongens om te gaan sporten. Net zo inspirerend vond ik de verhalen van de sportsters zelf. Hoe zij bleven doorgaan, plezier hadden, vreugde deelden maar ook tegenslagen overwonnen omdat ze geloofden in zichzelf en in hun unieke talenten.

Daar hoef je geen sporter voor te zijn.

Superwoman, acryl op linnen, Karien Damen.