Op zomerse zondagen stond onder de eik in het Ulvenhoutse bos het ijscokarretje van Riantrejos. Als we uitgespeeld waren kregen we steevast een ijsje. Ik vanille en mijn zus aardbeien. Meer smaken waren er niet. Riantrejos bestaat nog steeds en zit nog steeds in de Boschstraat in Breda. Van die eik is het niet zeker dat ie nog bestaat.
Lees verder “Over bomen gesproken”
Morgen is het al weer twee weken dat ik samen met collega’s meedoe aan een stappenchallenge. Elke dag 10.000 stappen. Dat leek veel, maar het is best te doen. Het seizoen toont zijn pracht en tot nu toe is het weer zacht en redelijk droog. Wie is er bang van een buitje?
Van de week dook hij weer op. Het scheiden van de risicogroepen van de rest van de inwoners van ons land, zou enorm helpen bij het bezweren van de Coronacrisis. Alle zestig plussers ophokken zodat de economie gewoon door kon draaien.
Lees verder “Ik ben nog niet dood”We zijn niet van die partytijgers, E en ik. Twee uur op een feestje is lang zat. Toch leek ons 25 jaar samenzijn een mooi moment om te vieren met familie en vrienden. Gewoon om iedereen weer eens te zien en samen te genieten van lekker eten en drinken. Helaas, het feestje gaat niet door.
Lees verder “Werd het toch nog feest”
Twee boompjes hebben we geplant in onze tuin in Hellendoorn. Ik zag ons al helemaal zitten in de schaduw van die bomen op een zomerse dag en hoe mooi het rode blad van de esdoorns zou afsteken tegen het groen van de dennenbomen. Alleen, de zomer van 2018 was droog. De boompjes hadden het zwaar. Het blad viel al vroeg af. De hele winter keek ik uit naar het voorjaar. Zouden de boompjes weer uitlopen? Natuurlijk deden ze dat. Er kwamen knoppen aan de uiteinden, die knoppen werden prachtige rode blaadjes. Opnieuw hadden we een droge zomer. Na de eerste hittegolf hingen de blaadjes slap naar beneden. Liters water hebben we gegeven. Helaas waren we niet altijd in de buurt. Er volgde nog een hittegolf. Blaadjes verschrompelden.
Je moet ze niet alleen water geven, bemesten is ook belangrijk. Paardenmest is het beste.
Ineens lag daar, midden op het fietspad, een grote hoop. Meenemen in mijn fietstas ging niet, E. vond het een erg slecht idee. Met een emmertje en een schepje ben ik terug gewandeld om de paardenvijgen op te halen. En nu is het wachten op het volgende voorjaar. Voorlopig zeggen we:
De herfst is gewoon vroeg dit jaar.
Ik hou graag de illusie dat ik niet gevoelig ben voor hypes. Ik volg niet klakkeloos trends en ga het e-woord dus niet in de mond nemen. Het waren muggen die mij zoveel jeuk hebben bezorgd. Wel heel veel muggen trouwens. Gek dat ik daar niet wakker van ben geworden.
Ik ga het er dus niet over hebben, wel over de eerste hittegolf van het jaar. Toevallig was ik de hele week vrij en ver van de koele kantoortuin. Alle gebruikelijke tips om de hitte een beetje aangenaam te overleven, heb ik daarom uitgeprobeerd. Veel drinken, op het heetst van de dag in de schaduw zitten, niet onder een inlandse eik, en rustig aan doen. Deze week kwam het in de media allemaal voorbij. Wat te doen bij hittestress? Er was een speciaal congres over en ergens, in een dorpje in Brabant kon je naar een hittefestival. Volgens de plaatselijke krant was het een succes. Het zal in ieder geval goed heet geweest zijn. Het vond plaats op een stenig pleintje zonder bomen.
Ik heb daarom uit eigen ervaring nog een paar minder gebruikelijke tips voor je om de hitte te overleven zonder stress.
Lees een boek dat zich afspeelt in de winter of op de noordpool. Het eerste boek dat in mij opkwam was de Overwintering op Nova Zembla, maar dat heb ik niet in huis. In de kast stond nog een thriller van Tess Gerritsen: Sneeuwval. Je kunt natuurlijk ook met de gordijnen dicht naar een kerstfilm kijken.
Maak een fietstochtje met genoeg proviand voor onderweg. Trap niet te hard, net genoeg dat je niet omvalt en niet zoveel dat je gaat zweten. Ik heb heerlijk gefietst in het Twentse landschap. Onderweg zag ik dat koeien en schapen in de wei verkoeling op zochten. Helaas lukte dat niet overal, ik denk dat ik een donatie ga doen aan de stichting die er voor wil zorgen dat er meer bomen in weilanden komen.
In elk dorp is wel een bakker die ook ijs maakt. Beperk je met dit weer tot een bolletje. Een tweede bolletje smelt voordat je zo ver bent, landt op de grond of nog erger op je nieuwe witte broek. Als je thuis komt van je fietstochtje, heb je natuurlijk een koele salade klaarstaan. Het recept voor een krieltjes salade met pecannoten van het Voedingscentrum heb ik al met drie soorten bonen geprobeerd, heel erg lekker.
Behoefte aan frisse buitenlucht of goede voornemens, maakt niet uit, vandaag gaan wij wandelen. We kiezen voor de groen route. Deze wandeling begint op de parkeerplaats aan de Eelerbergweg en is twee kilometer lang. Dat is niet veel. Maar wij gaan te voet naar het beginpunt en hebben zo toch een flinke wandeling. We hebben de route al vaker gelopen als we in Hellendoorn zijn. Een groot deel loop je door een ooit landschappelijk aangelegde tuin. Dat kun je zien aan de enorme coniferen en grote bossen rododendrons waar het pad langs slingert.Het pad in de verwilderde tuin met hoge coniferen en grote bossen rododendrons.
Uiteindelijk kom je uit bij een bankje rondom de stam van een oude boom. Als je hier gaat zitten heb je een prachtig uitzicht op het landhuis. Ik stel me voor dat kinderen in deze tuin hebben gespeeld, verliefden stelletjes hebben rondgewandeld. Misschien dat op het bankje waar ik nu zit, een eerste kus is gewisseld of een verloving verbroken. Het kan allemaal.
Wie hebben hier eigenlijk gewoond. Een pad hier in de buurt is vernoemd naar burgemeester Meinesz. Die kende ik alleen uit Rotterdam, wat doet die naam hier in het bos bij Hellendoorn?
Wat blijkt, de familie Vening Meinesz was vanaf 1847 eigenaar van het landgoed Eelerberg, inclusief pachtboerderijen en het landhuis. Het hele gezin van de burgemeester bewoonde in de zomermaanden het landhuis. Ze kwamen elk jaar:
“in een ‘karavaan’ van rijtuigen met kisten met huisraad uit Leusden naar de Eelerberg om er de gehele zomer te verblijven.”
Later werd een deel van het landgoed afgestaan voor de bouw van een sanatorium voor TBC patiënten. Hier kwamen we al eens eerder langs op een wandeling. Het is nu verpleeghuis Krönnenzommer.
De familie Meinesz kent nog meer beroemdheden. Felix de zoon van de burgemeester was een bekend geofysicus. Hij bedacht een methode om zeer nauwkeurig de zwaartekracht te meten zodat de precieze vorm van de aarde kon worden bepaald. Hij was de oom van Aage M, de beruchte meesterkraker. Hij wist te ontsnappen uit de gevangenis in Leeuwarden, kreeg een verhouding met een agente terwijl de hele Nederlandse politiemacht op zoek was naar hem.
Tot 1951 was het landgoed van de familie Vening Meinesz. Het zou dus kunnen dat Aage M ooit als jochie op het landgoed is geweest.
Heerlijk herfstweer, tijd om naar buiten te gaan. Ik trek mijn wandelschoenen aan. Want wat is er heerlijker dan straks weer thuis met een voldaan gevoel boven een kop warme drank na te genieten. Met een moe lijf en rust in mijn hoofd.
Krönnenzommer
Het bos ligt al vol met bladeren. Het zijn vooral eikenbladeren. Het blad aan de andere bomen wacht nog op een flinke herfststorm.
We steken de sanatoriumlaan over en nemen rechtsaf het pad dat langs de laan loopt. Als het pad ophoudt, lopen we verder, langs de kant van de weg de Elerberg op, richting het oude sanatorium Krönnenzommer. Het is vernoemd naar een gedicht van Johanna van Buren, hier een bekende dichteres. Ze schreef in de streektaal. Na de kruising met de Noord Esweg nemen we het eerste paadje aan de linkerkant. Dit pad slingert het bos in en komt uiteindelijk uit op een breder pad.
Pieterpad
We zijn nu beland op het Pieterpad, de etappe van Ommen naar Hellendoorn. We volgen een tijdlang deze route. Na een T- kruising komen we op het pad met de naam Koetreeweg. Vlak voor we het bos uitlopen verlaten we de route van het Pieterpad en gaan naar rechts. We volgen nu de blauwe wandelroute. Deze voert ons langs het Avonturenpark Hellendoorn en uiteindelijk lopen we langs de rand van het bos. Het akkerland voor ons is een oude es (of esch) van het dorp Hellendoorn. In de zomer kun je hier niet over de mais heen kijken.
De Uitkijk
We lopen nog een stukje verder door als de blauwe route naar beneden, richting het dorp, gaat. We gaan thee drinken bij De Uitkijk en lopen daarom verder rechtdoor, steken de Luttenbergerweg over en gaan linksaf de Hellendoornsebergweg in. De Uitkijk is een hotel met van die krakende houten vloeren, oude sjiek. We hebben er een keer gelogeerd, maar nu hebben we ons eigen huisje hier. Vanaf het terras had je ooit goed zicht op Hellendoorn. In 1929 was de helling nog kaal, nu zit je in het bos met hier en daar wat doorkijkjes.
Hellendoorn
We dalen af naar het dorp. Er lopen verschillende paden vanaf De Uitkijk naar beneden. We kiezen er lukraak een uit en komen uit op de Ninaberlaan. We wandelen door het dorp en nemen de Noord Esweg terug naar de Sanatoriumlaan. Wie wil hier nu niet wonen?
Bij het station in Nijverdal slaan we linksaf. Al snel vinden we de Regge. De steentjes van het fietspad knerpen onder onze banden. Een bekend geluid. Dit slingerende pad nemen we vaker. Je meandert hier mee met de rivier. Deze zomerse herfstdag in oktober genieten we van het weer en het mooie landschap.
De Regge mag zich weer vrij bewegen. Dit is in Hellendoorn gemarkeerd met een kunstwerk van Harry Schutte en een gedicht van Jan Verhoek:
de schone slaapster
sterven zal zij niet
maar zij zal honderd jaren slapen
de eeuw was lang
de bedding nauw
maar kijk
ze richt zich op
en danst weer als voorheen
de regge mooie vrouw
Net voor Rijssen laten we de schone slaapster achter en fietsen richting Wierden. Terug wil ik langs het Wierdense veld fietsen om een foto voor jou te maken van het veen. In het zwarte water zie je kleine polletjes om hoog steken. Ik vind dat zo mooi. Veel vogels strijken er neer voor een moment van rust. Als we stoppen en ik door het lange gras loop in de richting veen zie ik dat het helemaal is drooggevallen. De mini-eilandjes liggen in de modder.
Na de droge zomer is er nog steeds niet genoeg regen gevallen voor het herstel van de natuur. Zo eindigt een wolkenloze dag toch in een zorg. Ik hoop dat Leslie ons wat regen zal brengen.
Alzirr Coaching & Advies 