Geplaatst in fietsen, Huis, tuin en keuken, Reizen

Helemaal opgeknapt

Het zit er bijna weer op en dat geeft een dubbel gevoel. Ik heb zin om weer te beginnen met werken, net zoals het vroeger zoveel plezier gaf de nieuwe schriftjes klaar te leggen en alvast in de schoolboeken te neuzen. Nieuwe wegen verkennen, maar ook iedereen weer te zien. Het is de vrijheid die ik ga missen, niet weten wat we waar en wanneer gaan eten, de hele dag in bermuda lopen en vergeten mijn haar te doen, heerlijk. We zijn deze zomer in Nederland gebleven, in onze datsja aan de voet van Nationaal park de Sallandse Heuvelrug. We hebben ellenlange fietstochten gemaakt door het bos, lekker koel deze zomer, over de heide gereden of langs de Regge.

Gelukkig bloeide hier en daar nog heide. niet alles was verdord. Op sommige plekken staken fel oranje struikjes er boven uit. dat bleken verdroogde bosbessenstruiken te zijn.

Eind 2016 kochten wij onze datsja. Het huisje was hard toe was aan een opknapbeurt. In de kerstvakantie hebben we hiervoor plannetjes gemaakt en zijn aan de slag gegaan. We wilde een inrichting die bij de omgeving, bos en heide, zou passen.  In de zomer van 2017   zat alles weer strak in de verf, hadden we een blinkende nieuwe keuken en een mooie badkamer met hout-look tegels. Het grote genieten kon beginnen.

 

Voor en na

Alle seizoenen hebben we nu een keer meegemaakt. Alle seizoenen zijn er mooi. Begin 2019 willen we onze datsja gaan verhuren. Het staat toch wel vaak leeg en dan kunnen anderen ook van de mooie omgeving genieten.

IMG_0021

 

 

 

 

Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Kan het niet vaker lente zijn?

Dat de wind door je haren strijkt.
Dat je wakker wordt van het gefluit
van de vogels op het dak.
Kan het niet vaker lente zijn?
Ja, het kan vaker.
Alles is mogelijk hier in Twente,
ook een nieuwe lente.

 

Lente in Twente, Karien Damen, Gekleurde Gedachten
Paasvuur Hellendoorn 2018
Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Mylan waar ben je?

Ik hang hier nu al een week. Het ringetje waaraan ik vast zit begint al te roesten. Een oude man op klompen vond mij tussen het gras. Hij heeft me hier aan het prikkeldraad gehangen. Hij dacht natuurlijk dat Mylan op zoek was naar mij en dat ik zo meer zou opvallen. Maar Mylan is mij vast niet meer aan het zoeken.

Hij weet helemaal niet waar hij mij is kwijtgeraakt.

Op weg naar huis van de voetbal ging hij met zijn vriendjes maiskolven plukken in het veld. Die zouden ze gaan poffen bij Niels. Bij Niels thuis mag alles. Achteloos stak hij mij in de zak van zijn jas. Bij de eerste de beste sprong over een sloot, viel ik er al uit. Ik ben toch wel benieuwd hoe Mylan die middag is thuisgekomen.

Zou hij zijn gaan lopen?

Of is hij bij één van zijn vriendjes achterop gesprongen? Of misschien heeft hij zijn vader direct gebeld? Die vader zal wel woest geweest zijn. Want die kon natuurlijk weer de fiets van zijn zoon ophalen en er een nieuw slot op laten zetten. Zelf ben ik nu natuurlijk waardeloos geworden, maar het schoentje dat naast mij bungelt niet. Ik weet zeker dat Mylan daar aan gehecht was.

Gekleurde Gedachten, Karien Damen
Mylan waar ben je?

 

Geplaatst in fietsen, Huis, tuin en keuken

Achter de geraniums


Ik hoop dat iemand mij komt redden. Ik zit van de zomer namelijk achter de geraniums. Als iemand dan komt, kan ik vertellen dat dat helemaal niet erg is, sterker nog: ik geniet van het zitten achter mijn geraniums. Een paar weken bevrijd van de kantoortuin en de randstad. ’s Morgens hoor ik vogels zingen, ‘s avonds huppelen konijntjes over het gras. Gisteravond rende een eekhoorntje in de richting van onze tuindeuren. Net op tijd zag hij dat er een mens binnen zat en verlegde hij zijn koers richting het bos.


Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat het helemaal niet slecht voor ons is om achter de geraniums te zitten. Het is zelfs goed voor ons. De NRC haalt omgevingspsycholoog Agnes van den Berg, bijzonder hoogleraar natuurbeleving Rijksuniversiteit Groningen, aan. Het kijken naar natuur, zelfs door een raam, kan positieve gezondheidseffecten hebben.

Holterberg

Ik blijf hier dus nog maar even zitten. Hoewel zitten, vanmiddag ben ik de Holterberg op gefietst, zonder trapondersteuning. E. zei dat we rechtsaf moesten. Het was een zandpad dat smaller en smaller werd en het zand steeds ruller en ruller. Ik voelde me een veldrijder. De beloning was een bankje met uitzicht.