Met al mijn zakgeld in mijn portemonneetje ging ik op pad. Ik mocht helemaal in mijn eentje naar de Vlooienmarkt. Want, ik was al negen jaar en het was maar twee straten oversteken. Eerst de Roskam, daarna de Pennendijk en dan stond ik op de veiling waar de Vlooienmarkt was. In het seizoen werden daar fruit, groenten en suikerbieten verhandeld. Dat laatste was in het najaar, de Pennendijk lag dan bezaaid met bieten die van de wagens waren afgerold. We zochten dan naar een mooi exemplaar om uit te hollen en er een lampion van te maken. Ook kan ik nog de zware zoete brandlucht ruiken die opsteeg uit de suikerfabriek in Breda. Een geur die hoort bij de naderende winter.
Oftewel: Eureka, wat de oude griek Archimedes riep toen hij zijn natuurkundige wet uitvond. Het ging om de opwaartse kracht die water heeft als er zich iets in of op bevindt.
Je begrijpt meteen, ik ben geen natuurkundige en al helemaal geen uitvinder. Eureka is het thema van oktober, de maand van de geschiedenis.
Suzanne Jansen, bekend van Het Pauperparadijs, vertelt op 19 oktober over haar nieuwste boek: De omwenteling of de eeuw van de vrouw. Met het verhaal van onze moeders en grootmoeders laat ze zien hoe de genderverhoudingen veranderd zijn.
Eric Klarenbeek brengt op donderdag 26 oktober een ode aan de makers van de vooruitgang. De wetenschap biedt oplossingen en hoop maar ligt ook onder vuur.
In het maandelijkse schrijfcafé kun je je in oktober laten inspireren door de geschiedenis en ontdekkingen voor een eigen verhaal. Het schrijfcafé is op elke derde woensdag van de maand.
Je woont niet in Zoetermeer? Kan gebeuren, kijk hier voor Eureka evenementen bij jou in de buurt.
Er gebeurt niet zo veel, daarom doe ik ook niet veel. Alles lijkt zinloos want kan later ook nog. In januari kregen we nog tips om de moed erin te houden. Deze maand hadden we een week lang een prachtige winter en nu schijnt de zon en is de lente voelbaar. Waarom zeur ik dan?
Deze opdracht is zelfs te doen bij een hittegolf. Hij lukt vast ook bij winters weer, als je verlangt naar de zomer. Maar ik stond vandaag in het halfduister voor mijn boekenkast, koos lukraak wat titels uit. Gerangschikt en nog eens gerangschikt, tot ik tevreden was. Wacht nog een boek er boven op, bij wijze van titel. Lees hier hoe de opdracht werkt. Pas op: het is verslavend, geen boekenkast is meer veilig.
Het zonlicht zet het rolgordijn in vuur en vlam. De muren, de houten vloer en het dekbed aan het voeteneinde, alles kleurt oranje. Ik krijg er een feestelijk gevoel van. Hoe ga ik dat gevoel vasthouden vandaag? Ik stap het bed uit en duik mijn kast in. Waar is die zijden sjaal gebleven? Samen met Annelies heb ik hem zelf geschilderd. Ze had er nog een over en die was voor mij. Meestal kies ik voor blauw maar die dag ging ik voor warme tinten. Het was de laatste les voor de zomervakantie. Met mijn vingers vormde ik torentjes in de natte stof. De verf vloeide snel uit, behalve waar ik zout had gestrooid. Je weet nooit wat je krijgt maar het is altijd bijzonder. Onderin de mand vind ik de sjaal gekreukt terug. Ik strijk hem glad. Vandaag ga ik je luchten.
Wat heb ik allemaal in mijn portemonnee aan klantenkaarten, zegeltjes en stempelkaarten? Ik spaar me suf om korting te krijgen bij een volgend bezoek of een gratis kopje koffie. Ik plak alles keurig in een boekje om tegen een kleine bijbetaling die mooie handdoeken of die handige bewaardoosjes te bemachtigen. Of ik ga die laatste week van de actie nog een rondje extra door de supermarkt.
En zeg eens eerlijk, heb jij ook niet een set kristallen glazen die in de kast blijven staan, want onhandig omdat ze niet in de vaatwasser kunnen? Of heb je ergens nog vergeten dinerbonnen liggen van 2018?
Het kan zijn dat jij hier helemaal geen last van hebt maar ik zwicht regelmatig. Al was het maar om mijn nichtje een plezier te doen.
Geld en gedrag
Dat bedacht ik allemaal bij het lezen van het boek: Geld en gedrag, van Dan Ariely en Jeff Kreisler. Een meeslepend verhaal over hoe wij onszelf voor de gek houden als het gaat om geld. Dat we de waarde van geld en wat we er voor moeten doen om het te verdienen steeds minder ervaren door de digitalisering van het betalingsverkeer. Je knippert met je ogen en je hebt iets gekocht. We denken dat we rationeel handelen maar ons brein houdt ons steeds voor de gek.
Zweetdruppeltjes
Een mooi voorbeeld daarvan is dat we eerder bereid zijn te betalen voor incompetentie dan voor kunde. Dat komt omdat we de inspanningen zien, het druk rondrennen van adviseurs, de zweetdruppeltjes en het volhardend blijven sleutelen. De echte vakman of vrouw heeft in een oogopslag gezien wat er aan de hand is en de boel gefixt. Daar ga je toch niet zo veel voor betalen?
Gefeliciteerd met deze slimme aankoop
Deze kennis kun je trouwens morgen inzetten op het werk, gewoon meer drukte maken. De waardering voor jouw bijdrage schiet omhoog.
Marketeers zijn er erg goed in het gebruiken van de juiste taal. We krijgen een goed gevoel over ons zelf als we iets aanschaffen dat bijdraagt aan een goed doel, het milieu, eerlijke handel of dierenwelzijn. In het boek noemen ze dat: Goedgekeurd door de Commissie van Goede Dingen die u Blij Maken.
We zullen nooit in de toekomst leven
Een ander voorbeeld is dat als we ons zelf in de toekomst voorstellen ons voorbeeldig gedragen. We staan vroeg op, sparen voor ons pensioen en houden ons braaf aan een dieet. Ja toch? Alles we zullen nooit in de toekomst leven, er is alleen maar een heden en in dat heden maken emoties ons vatbaar voor verleidingen. Van ons voornemen om te sparen voor later komt niets terecht.
Irrationeel sparen voor later
Iets makkelijker wordt het als we ons er een datum bij voorstellen, bijvoorbeeld: ’18 oktober 2039’ in plaats van ‘over twintig jaar’. Een exacte datum maakt het al concreter. De schrijvers van het boek stellen voor technologie te ontwikkelen om in gesprek te gaan met een door de computer gegenereerde toekomstige ik. Dat maakt het nog concreter. De beste strategie is echter een keer de beslissing te nemen om automatisch te sparen voor je pensioen. In wezen is dit een irrationele strategie maar wel effectief.
Gelukkig kiezen we in dit land vaak voor pensioen sparen en we zouden dat moeten blijven doen, ook als ZZP-er, omdat we nu eenmaal geen rationele beslissingen over geld nemen. Misschien moeten we iets doen met zegeltjes en een cadeau?
Waarom zou ik een boek lezen over een rijke Amsterdamse familie die door de eeuwen heen veel privileges hebben gekend? Wat gaat dit boek mij vertellen over het leven van gewone mensen?
Dat waren mijn eerste gedachten bij het boek De levens van Jan Six, van Geert Mak. Niet één Jan Six, maar velen Jannen komen door de eeuwen heen, langs. Ik heb er lang over gedaan om ze allemaal te leren kennen. Dat kwam niet alleen door de dikte van het boek, het telt meer dan 400 pagina’s. Het kwam ook omdat ik wilde zien wat Geert Mak voor zich zag. Hij schreef zijn boek in één van de woonhuizen van de familie Six aan de Amstel. Daar werd hij omringd door de beschreven kunstwerken en mocht alle persoonlijke documenten inzien. Elk hoofdstuk begint met een kleine afbeelding hiervan. Dat smaakte naar meer.
Graag een tentoonstelling in het stedelijk
Bij elk hoofdstuk probeerde ik op internet afbeeldingen te vinden van de huizen of van de mensen waar Geert Mak het over had. Soms lukte dat, meestal niet. Bij de portretten op naam van familieleden kreeg ik vele afbeeldingen zonder dat duidelijk was wie wie was. Als de schilder werd genoemd kreeg ik vaak een leeg beeld en de melding dat het werk auteursrechtelijk beschermd was. Zo werkte ik hoofdstuk voor hoofdstuk door, kreeg een beetje beeld door de tijd heen, maar wilde meer. Geert Mak schrijft zo enthousiast over de schilderingen dat je ze gewoonweg moet zien.
Het zou mooi zijn als de uitgever een volgende druk voorziet van een website waar je alles bij elkaar kunt bekijken, een luxe uitgave maakt met veel meer afbeeldingen of een tentoonstelling organiseert in het Stedelijk. Ik ga er voor naar Amsterdam.
Het jaar loop ten einde, tijd om de balans op te maken. Veel moois op mijn pad maar ook zorgen en verdriet. Precies zoals dat in ieders leven gaat. Wat gaat het nieuwe jaar brengen?
Mijn boek: Suzy zoekt een huis, was helemaal af. Nu moet het dan ook maar echt worden, was mijn gedachte. Een feest was het om begin dit jaar het eerste exemplaar vast te houden. Heel blij werd ik van de complimenten van lezers en lezertjes. Het mooiste was van een vader die een filmpje stuurde van zijn lezende dochter. Ik zag haar in opperste concentratie de woorden met haar lippen vormen. Het zelf in de verkoop zetten van mijn boek viel niet mee, schrijven van verhalen gaat mij beter af.
Ik ben aan een nieuw verhaal begonnen, een detective voor wat oudere kinderen, Mijn tante Hetty. Ik publiceer dat in delen op mijn blog. Ik ben ook meer korte verhalen gaan schrijven en soms zelfs een gedicht, terwijl ik helemaal niet kan dichten.
Een hutje op de hei, dat was onze droom. Een plek in de natuur om helemaal te ontspannen en in rust te kunnen lezen, schrijven en schilderen. We vonden een huisje in Hellendoorn aan de rand van een bos. Konijnen huppen er door de tuin. Dit jaar hebben we het opgeknapt. Een prettig toeval is dat het dicht bij de ouders van E is, die meer aandacht en zorg nodig hebben.
Het is niet te koop
Al een tijdje volg ik op de Kleine Tiki de opleiding kunstzinnig dynamisch coachen. Mijn idee is om met mijn ervaringen jonge mensen te gaan coachen. Een tijdje meelopen op hun loopbaanpad en zien hoe ze groeien, lijkt me fantastisch. Afgelopen zomer kwam op mijn werk de vraag voorbij om talentencoach te worden. Dat paste zo mooi bij elkaar dat ik me heb aangemeld, met als gevolg dat ik nu twee opleidingen tegelijk doe. Begin volgend jaar start ik op mijn werk met coachen.
Binnenkort in de aanbieding
Voor 2017 had ik me niets voorgenomen, met de meeste goede voornemens gaat het na een week al mis. Ik heb alleen ja gezegd tegen wat me bij voorbaat al blij maakte. Ook al kon het niet vanwege gebrek aan tijd, ruimte of geld, ik trok de stoute schoenen aan. Ik denk dat ik dat dit jaar ook maar ga doen.
‘Wat heb je nu gedaan?’
‘Ik heb niets gedaan.’
‘Je hebt Beer in de boom gehangen. De boom valt bijna om.’
‘Ik heb Beer helemaal niet in de boom gehangen. Beer is er zelf in geklommen.’
‘Doe niet zo raar. Beer kan helemaal niet klimmen.’
‘Hoe weet je dat zo zeker?
Misschien kan hij het wel, als hij bang is.
Misschien schrok hij van de kat?’
‘De kat ligt al de hele middag te slapen.
Die kan het niet geweest zijn.’
‘Nou, ik heb het in ieder geval niet gedaan.’
‘Kijk uit, er valt een bal naar beneden.
Beer moet uit de boom.
Straks is mama boos.’
‘Als jij de stam vasthoudt, trek ik aan de tak.
Misschien valt Beer vanzelf naar beneden.’
‘Pas op!’
Schrijfopdracht: schrijf een dialoog bij een plaatje uit Jip en Janneke, het verhaal achter.
Hier vind je het originele verhaaltje en plaatje uit Jip en Janneke.
Gekleurde Gedachten 