Zomerse inspiratie

In de zomer is er tijd om na te denken over nieuwe plannen. Dat is ook precies wat ik me had voorgenomen te gaan doen. Ik heb een opleiding afgerond en mag me nu coach noemen. Mijn nieuwe vak heb ik ook al kunnen oefenen op mijn werk. Genoeg bagage om voor mezelf te beginnen. Maar nu het zomer is, voel ik me alsof ik aan de rand van het zwembad sta en met een teen het water heb getest: Het is te koud.

Gewoon doen

Stappenplannen zijn er genoeg te vinden op internet. Ik heb ze ook allemaal gelezen. Een eerste stap is het beantwoorden van de vraag: Wat heb ik jou te bieden als coach? Deze wezenlijke vraag wordt ook weleens leuk verpakt in: Maak een elevator pitch.

Is makkelijker gezegd dan gedaan

Stel: je stapt in de lift met een toekomstige klant dan heb je de kans van je leven. Tussen de begane grond en de de vierde, misschien de vijfde verdieping kan die ander niet aan jou ontsnappen. In een paar zinnen vertel je dan waarom hij of zij bij jou het beste terecht kan. Dat dus.

Maar eenmaal begonnen

De schijnwerper is op mij gericht, mijn keel knijpt dicht en ik mompel: Ik help graag mensen verder. Daarna is het in mijn hoofd blanco. Zo werkt het dus niet, maar zo ging het wel bij de huiswerkopdracht op de kleine Tiki. We kregen de opdracht een elevator pitch voor te bereiden over hoe je jezelf ziet als coach. Ik kwam er niet uit.

Blijkt het vanzelf te gaan

Misschien nog een keer doen? Ik lees de opdracht nog eens opnieuw. Stap 1: teken jezelf als de coach die je wil zijn. Die is leuk, geen idee waarom ik dat toen niet heb gedaan. Ik begin met krijt een groot wit vel. Al gauw komt het ene idee na het andere naar boven. Nu snel opschrijven.