Tag: Kleine Tiki

Het gebed van een scholier, gekleurde gedachten, Karien Damen
Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Het gebed van de scholier

Gepost op door Karien Damen

De zoon van de Chileense bioloog en filosoof, Umberto Maturana voelde zich op school ongelukkig. Hij vond dat de leraren het hem onmogelijk maakten iets te leren. Ze wilden hem ‘hun’ kennis bijbrengen in plaats van ervoor te zorgen dat hij zich van binnenuit kon ontwikkelen. Daarom schreef Maturana de hartewens van zijn zoon op in:

Het gebed van de scholier

Leg me jouw kennis niet op, ik wil het onbekende onderzoeken

en zelf mijn ontdekkingen doen.

Laat wat bekend is mij bevrijden, niet gevangenzetten.

De wereld van jouw waarheid kan mijn beperking zijn;

in jouw wijsheid kun je mij ontkennen.

Geef me geen instructies, laten we de weg samen afleggen.

Laat mijn rijkdom beginnen waar aan de jouwe een eind komt.

Laat mij zien, zodat ik kan staan op jouw schouders.

Laat jezelf zien, dan kan ik anders zijn.

Jij zegt dat elk menselijk wezen kan liefhebben en scheppen.

Dus ik begrijp hoe bang je wordt als ik je vraag naar die uitspraak te leven.

Je zult niet ontdekken wie ik ben door naar jezelf te luisteren.

Geef me geen instructies; laat me begaan.

Als ik op jou lijk, heb je gefaald.

The Student’s Prayer – Umberto Maturana (in D. Zohar, SQ, vertaald door Rick Steur, 2000)

Je zou willen dat leraren op de wereld dit gedicht zouden lezen en de boodschap vertalen naar hun werk. Ik heb de regel uit gekozen die voor mij een uitdaging zou zijn in mijn werk als coach. Ik koos voor: “in jouw wijsheid kun je mij ontkennen”. Dat ik als coach al zie welke weg iemand zou moeten bewandelen en het geduld niet meer heb om te luisteren. Ik heb dan geen oog meer voor het feit dat de ander zijn eigen weg moet bewandelen.

Toen ik dat allemaal bedacht had en in een tekening verwerkt, kwam er een puber langs voor een kopje thee en gezelligheid. Samen hebben we het gedicht gelezen en zitten filosoferen over welke leraren je inspireren en welke niet. De puber kwam tot de wijze conclusie dat ze structuur nodig heeft om in vrijheid haar eigen ontdekkingen te doen. We hebben daarover samen nog een tekening gemaakt.

Gebed van een scholier, gekleurde gedachten, Karien Damen
Laat mij zien, zodat ik kan staan op jouw schouders

Welke zin vind jij belangrijk?

Het land dat in mij woont
Geplaatst in Kunst en Cultuur

Expositie: Het land dat in mij woont

Gepost op door Karien Damen

Kom kijken op zondag 17 juni van 11.30 tot 15.30 uur. Wij, derdejaars Kunstzinnig Dynamisch Coachen aan de kleine Tiki in Breda, tonen een selectie uit eigen werk:

Achter jezelf gaan staan en voor jezelf uitkomen

Je bent van harte welkom om een kijkje te komen nemen. Koffie, thee en wat lekkers staan klaar. Deze dag is tevens een open dag. Een mooie gelegenheid om de kleine Tiki ook als school te leren kennen. Docenten en studenten staan klaar om je informatie te geven en te vertellen over hun ervaringen.

 

Opgeruimd, Karien Damen, Gekleurde Gedachten
Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Opruimen, het lucht enorm op!

Gepost op door Karien Damen

Het gaat niet snel want ik kom van alles tegen. Ik gooi ook niet veel weg. Het meeste belandt op de stapel:

Nog over nadenken

Maar toch, ik ben aan het opruimen. Ik heb namelijk ruimte nodig in mijn werkkamer om mijn coach praktijk te starten. Over pas iets meer dan een jaar. Ik ken mezelf. Vier grote tekeningen op flip-over vellen. Ik was ze totaal vergeten.

Wat ga ik er meedoen?

Weggooien is geen optie, het is een stukje van mezelf. Ophangen is ook geen optie, ze zijn erg groot en er zitten vouwen in van het jarenlang opgeborgen zijn. Ik ga er een nieuw kunstwerk van maken. De mooiste stukjes geef ik daarop een plek. De eerste tekening herinnering ik mij nog goed.

Verbeeld je nest en hoe je daar uit weggevlogen bent

Opgeruimd, Karien Damen, Gekleurde Gedachten

Dat was tijdens een training persoonlijke ontwikkeling. Je ziet een kleurrijke vogel met grote verbaasde ogen, krachtig en een tikkeltje aan de zware kant. Zo zag ik mezelf. In de verte zie je nog het nest met ongeveer dezelfde koppies. Zelfverzekerd vlieg ik weg, alleen:

Ik heb geen landingsgestel!

Opgeruimd, Karien Damen, Gekleurde Gedachten

De tweede stelt een soort levenslijn voor, met rode stippen om te markeren dat er iets belangrijks gebeurde, wat weet ik niet meer. Ik hoop alleen dat ik daarop niet mijn toekomst heb weergegeven want de lijn gaat na een hoogtepunt alleen maar naar beneden.Op de derde tekening zie je een landelijk huisje in het groen achter een flinke heuvel. Of is het een duin want op de voorgrond ligt een stevig anker. Zou best kunnen want die vogels in de lucht  lijken meeuwen. In het huisje zou ik graag willen wonen als ik later groot ben.

Dat wil ik nog steeds

Wat de laatste tekening moet voorstellen, ik weet het niet. Je ziet een desolaat landschap. Een beetje zoals Marten Toonder die tekent. Rechtsonder zie je een soort gebraden haantje, maar volgens mij moet dat een boomstronk voorstellen. Rechtsboven is een kerk te zien. Of is het een stadspoort? Misschien dacht ik aan de lange wandeling omhoog naar Orvieto tijdens onze vakantie in Umbrië. De foto’s liggen hier ook nog ergens opgeborgen.

 

Lijkt me beter dat ik die er nu niet bij ga zoeken.

 

 

Opgeruimd, Karien Damen, Gekleurde Gedachten

Zo twaalf stukjes bewaard en de rest ligt bij het oud papier. Wat nu? Ik heb maar één zwart vel fotokarton gekocht, daar moet het allemaal op passen. Kan ik gelijk mijn verleden rechtzetten. Eindelijk ben ik veilig gelanden mijn levenslijn loopt omhoog. Ik maak er gelijk maar een gouden lijstje om.

Ik raad het iedereen aan: opruimen is goed voor je humeur

Devi roept keihard olé!

Heel lang geleden, ergens in een land hier ver vandaan, woonde een meisje. Devi was haar naam. Als Devi later groot was wilde ze danseres worden. Dan wilde ze de hele dag flamenco’s dansen, met haar hakken stampen op de vloer en keihard: ’Olé’, roepen. Ze begon al vast te oefenen. Ze danste alle dagen, dansten door straten, over pleinen en riep keihard: ‘Olé.’ Soms riep er iemand ‘Olé’, terug, soms begon er alleen maar een hond te blaffen.
Zo danste Devi het hele land door totdat ze op een plek kwam waar ze nog nooit was geweest. Verbaasd keek ze om zich heen. Het leek een bos maar dat was het niet. Het zag er heel anders uit dan het bos thuis. Er viel zacht licht op bloemen die bijna net zo groot waren als Devi zelf. Ze roken heerlijk. Devi stak voorzichtig haar hoofd in één van de bloemkelken. Aan dunne draadjes hingen druppels honing. Ze stak haar hand uit om een druppel te vangen. Ze legde hem op haar tong. Zoiets hemels had ze nog nooit geproefd. Er klonk nu ook zachte muziek.
‘Kan ik hier niet altijd blijven?’ Devi schrok van haar eigen stem
‘Nee, dat kan niet,’ zei de bloem, ‘maar je mag altijd terug komen als je moe bent van het stampen.’ En dat deed Devi. Af en toe zocht ze de bloem op en proefde een beetje van de honing die altijd lekker was. En zo danste Devi nog lang en gelukkig. Olé!

Karien Damen, gekeurde gedachten, herfst
Geplaatst in Boeken, Huis, tuin en keuken

De eerste herfststorm

Gepost op door Karien Damen 
Over mijn hoofd jaagt de wind,

op donkere wolken in de lucht.

Ben je bang voor de storm, mijn kind?

Over mijn hoofd jaagt de wind.

De moeder grijpt haar kind,

bladeren rood en geel, op de vlucht.

Over mijn hoofd jaagt de wind,

op donkere wolken in de lucht.
Een oude boom, gekleurde gedachten, Karien Damen
Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Kunst en Cultuur

Het verhaal van de oude boom

Gepost op door Karien Damen

Ergens in een groot bos, stond een boom. Het was een mooie loofboom. Ze was krachtig en sterk. Niemand hoefde haar iets wijs te maken, zij zou het allemaal wel eventjes regelen. Zo stond ze stram langs een pad. Maar in de loop der jaren groeiden er steeds minder blaadjes aan haar. Met weemoed dacht ze terug aan vroeger toen ze nog niet zo boos was. Waar was het mis gegaan?

Een oude boom, gekleurde gedachten, Karien Damen
Ze sloot haar ogen en zag voor zich hoe ze pril haar eerste takken naar de hemel hief. Elke windvlaag deed haar blaadjes trillen van zacht genot. Misschien moet ik wat minder boos zijn en weer gaan luisteren naar de wind en mijn blaadjes meebewegen met het zonlicht.

Nu, jaren later staat de boom nog steeds in het bos. Hier een daar is er een tak afgebroken. De laatste storm heeft de top van de kruin weggevaagd. Maar overal zie je nieuw groen blad verschijnen. Als je langs het pad loopt, ga dan gerust tussen de wortels zitten en vertel je verhaal. De boom luistert naar jou.

Vergeving, gekleurde gedachten, Karien Damen
Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Vergeving

Gepost op door Karien Damen

Vergeving, gekleurde gedachten, Karien Damen

Misschien als ik op mijn hoofd ga staan

Misschien als ik met mijn handen zwaai

Misschien als jij je ogen dicht doet

Misschien kan ik het dan

Je vergeven

Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Ik ben zichtbaar

Gepost op door Karien Damen

Op mezelf terug geworpen
In mijn kleine wereld
Kijk ik wie mij ziet
Ik ben zichtbaar
Voor wie het wil zien
Voor wie ik goed ben zoals ik ben
Van wie ik hou
Ben ik zichtbaar