Geplaatst in Werk

Ik ben een ananas

Gepost op door Karien Damen

Vanaf je vijfenveertig jaar ben je een oudere werknemer maar je mag blijven werken tot na je zevenenzestigste en nog wat bent. Dat is toch wel een heel groot gat. Zo lang werk ik nog niet eens.

We hebben het over hoe je met plezier aan het werk blijft, ook als je ouder bent. Een collega vertelt hoe hij jongere collega’s begeleidt in het werk en hoeveel plezier hij daar aan beleeft. Zo kan hij aan dat grote gat een zinvolle invulling geven. Zinvol voor de jonge collega’s die leren van zijn ervaring en rust, zelf blijft hij bij de tijd en de organisatie heeft gelukkige medewerkers. Helaas is die ruimte er niet overal. Het vraagt om bewust beleid. De gemeente Den Haag heeft daarom bijvoorbeeld een vitaliteitspact voor haar medewerkers.

Het vraagt ook om managers die niet bang zijn. Niet iedere leidinggevende weet goed om te gaan met een oudere eigenwijze medewerker die alles al meegemaakt en gezien heeft en het soms inderdaad beter weet dan jij.

Het ligt aan de oudere medewerker zelf die is star en niet bereid iets nieuws te leren.

Zelf heb ik ook nagedacht hoe ik er voor zorg dat langer doorwerken een beetje leuk blijft. Een paar jaar geleden ben ik daarom begonnen aan een opleiding. Een die kunstzinnig werken combineert met coachen. Binnenkort mag ik mezelf kunstzinnig dynamisch coach noemen. Een eigen praktijk kan ik volhouden tot en met mijn negentigste verjaardag. Dat is het idee, maar ik merk ook wat een verrijking mijn opleiding is in het dagelijkse werk. Niet alleen ik zelf heb er plezier van. Pas geleden ontving ik uit het niets een kaart met een ananas erop in de brievenbus van twee jonge collega’s. Zo blij waren ze met mijn steun.

Be a pineapple:
stand tall,
wear a crown
and be sweet
on the inside

Dan wil iedereen toch een ananas zijn?

Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Lekker weertje

Gepost op door Karien Damen

Een hommel vliegt langs
Het gezoem hoor ik nog lang
Het viooltje zwijgt

#wegmetgeldzorgen
Geplaatst in Nieuws en politiek, Werk

De week van wat? #wegmetgeldzorgen

Gepost op door Karien Damen

Weet je welke week het is, deze week?

Boekenweek toch?

Ja ook, maar wat nog meer?

Geen idee

Het is de week van geld

Nooit van gehoord.

Op veel scholen doen ze dan leuke dingen over geld in de les.

Dat zouden ze het hele jaar moeten doen. Jong geleerd, oud gedaan.

Zeg dat wel, wist je dat een op vijf huishoudens in Nederland te maken heeft met geldproblemen?

Nee, dat is best veel.

Zo veel dat je je er niet meer voor hoeft te schamen.

Ik ga jou niet vertellen hoe het zit met mijn geld.

Sorry hoor, ik wil het niet eens weten. Als je maar weet waar je terecht kunt met vragen over geld.

Bij de gemeente toch?

Dat weet je dan weer wel.

Zei de wethouder net toch, in dat filmpje.h

Gekleurde gedachten, Karien Damen
FreeDigitalphotos.net
Geplaatst in Nieuws en politiek

Oud genoeg om dood te gaan?

Gepost op door Karien Damen

Mag je als schrijver wat vinden van de vertaling van de titel van je boek? Ik vroeg het me af bij de titel van het boek van Barbera Ehrenreich, Natural Causes. De titel in het Nederlands: Oud genoeg om dood te gaan, dekt niet helemaal de lading van de boodschap. Die is: We kunnen van alles ondernemen om langer en gezonder te leven, maar het helpt niet Uiteindelijk gaan we allemaal gewoon dood. Maak er liever iets moois van en geniet in goed gezelschap van het leven. Samen met de hemelsblauwe cover waarop een gezellig omaatje, zittend op een stapel felgekleurde pillen, te zien is, levert het hoge verkoopcijfers op. Waarschijnlijk meer dan met een titel als: Natuurlijke doodsoorzaak.

Nee dus

Het is geen thriller maar spannend is het boek wel. Vooral de beschrijving van hoe het eigen immuunsysteem zich tegen ons keert. Macrofagen, een type immuuncel, veroorzaakt het uitzaaien van kanker. Positief denken en goed voor jezelf zorgen zoals kankerpatiënten wordt voorgehouden, helpt je dan geen ene moer. Terwijl jij je best doet en je schuldig voelt als het niet lukt, helpt een goed getraind leger in je lijf de kankercellen een handje.

Blame the victim

Is een ander belangrijk thema in het boek. Het ligt altijd aan jezelf, jij kan niet stoppen met ongezond eten, roken of te veel geld uitgeven. Dat dat makkelijk praten is vanuit een hoge sociaal-economische positie, vergeten we voor het gemak even. Uit onderzoek komt naar voren dat hoe lager je positie op de sociaal-economische ladder, hoe meer stress je ervaart in je leven. In de Verenigde Staten daalt bijvoorbeeld de levensverwachting van laagopgeleide witte mannen. Dit wordt geweten aan een gebrek aan discipline en onverstandige leefgewoonten. In de ogen van de wetenschappers plegen arme Amerikanen dus zelfmoord. Barbara Ehrenreich heeft hierover al eerder geschreven in De achterkant van de Amerikaanse droom. Voor haar werk ontving zij in 2018 de Erasmusprijs.

Werkende armen

In ons land is het gelukkig nog niet zo ver maar we zijn wel hard op weg. Steeds meer mensen hebben te maken met onzekerheid over hun bestaan in een bureaucratische wereld die als je laag bent opgeleid behoorlijk ingewikkeld is. Dat las ik allemaal terwijl ik thuis lustig doortrapte op de hometrainer omdat ik vind dat ik aan mijn gezondheid moet werken. En ik dacht: wat ben ik bevoorrecht.



Ga lekker wandelen, Karien Damen, Gekleurde Gedachten
Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Ga lekker wandelen

Gepost op door Karien Damen
Ga lekker wandelen, Karien Damen, Gekleurde Gedachten

Mijn favoriete krant wijdde er vorige week een hele bijlage aan, wandelen. Het lopen om te lopen, omdat het lekker is, vrij in de natuur, de wind door je haren, de seizoenen, ruiken, horen en zien.
Dat ervaar je toch ook met fietsen? De beleving met fietsen is echt anders, als je wandelt zie je veel meer en je doet het helemaal zelf. Een fiets gebruik je om snel van A naar B te gaan, wandelen doe je als je alle tijd hebt.

Ik wandel om te zijn

Ga lekker wandelen, Karien Damen, Gekleurde Gedachten.

Wandelen is niet moeilijk, de ene voet voor de andere zetten, dat is alles. Je hoeft er ook geen speciale uitrusting voor aan te schaffen. Een paar goede schoenen en een blik op buienradar voordat je op pad gaat is genoeg. Je hebt ook niet perse een ander nodig. Tussen de middag een flink stuk lopen zonder doel, maakt je hoofd leeg. Ook lopen met een ander is fijn. Bijvoorbeeld om een idee te bespreken of een probleem te ontrafelen. Dat gaat zelfs beter dan aan een vergadertafel.

Zin is alles wat je nodig hebt om te wandelen

Deze week heb ik iets nieuws geprobeerd, geïnspireerd door Japke-d. Bouma. Ik heb een lange wandeling gemaakt door onze kantoortuin. Het zitten achter de computer beu, ging ik op pad. De hele vierde verdieping liep ik over tot het achterste trappenhuis, Op de derde maakte ik een grote ronde langs de coffee-corners en de stilte-kamers, nam de binnentrap naar de tweede. Ook daar verkende ik alle hoeken. Weer terug op mijn plek voelde ik me een beetje dwaas, misschien de volgende keer toch een map met geeltjes onder de arm meenemen. Dat ziet er doelbewuster uit: Hier loopt iemand met een missie.

Een pad gaat altijd ergens heen

De brug als metafoor, Karien Damen, Gekleurde Gedachten
Geplaatst in Werk

De brug of de kracht van een metafoor

Gepost op door Karien Damen

Een brug is een fantastische uitvinding. De bouw van een brug leidt er toe dat stukken land verbonden worden met elkaar en de mensen die wonen aan weerszijden gemakkelijker elkaar kunnen bezoeken.

Een brug (bouwwerk) is een vaste of beweegbare verbinding voor het verkeer, tussen twee punten die gescheiden zijn door een rivier, kanaal, kloof, dal, weg, spoorweg of een ander obstakel. (Wikipedia)

Een brug is ook een mooie metafoor. Een nieuwe manager moet een bruggenbouwer zijn. Scheidende partners moeten hun verschillen kunnen overbruggen in het belang van hun kinderen. De dominee gebruikt de brug om de overgang van leven naar door dood behapbaar te maken. Het vorige kabinet ging optimistisch bruggen slaan. Maar dat laatste was misschien een brug te ver.

Wie een brug legt;
naar een ander;
kan altijd heen;
en terug.

(Jana Beranová)

Je kan de metafoor van de brug heel goed gebruiken in de coachingspraktijk en hem dan ook letterlijk inzetten. Bruggen genoeg in Nederland. Zelf heb ik dat ervaren toen ik op zoek was naar wat ik wilde worden als ik later groot was. Ik was net 56 geworden. Na een paar gesprekken maakt ik een lange wandeling met mijn coach op het landgoed Elswout bij Haarlem. Ik ging letterlijk een brug over ergens in dat sprookjesachtige bos. Ik schreef me daarna in voor de opleiding tot Kunstzinnig Dynamisch Coach en ging bij de gemeente Zoetermeer weer beleidswerk doen.

Ik heb geleerd dat een lange wandeling en een rustig gesprek een geweldige combinatie is als je een brug wilt bouwen.
(Seth Godin)

Tijdens de lessen in Breda loop ik met medecursisten vaak door het Zaartpark, of zitten we met mooi weer langs het riviertje de Aa te oefenen in het coachen. Afgelopen zomer stond ik daar op een brug samen met C. over het water uit te kijken. En weer ging het over een stap zetten op een levenslooppad. De brug kwam als metafoor goed van pas. Maar ook de rivier die we zo overstaken. Deze stond voor het leven met de oevers als de stevige bedding.

De metafoor van de brug kon ik van de week gebruiken in een gesprek met een collega. M. dacht na over een volgende stap in zijn loopbaan, wist waar zijn talenten lagen, had alleen nog een duwtje nodig om in beweging te komen. We zijn tijdens een wandeling in de lunchpauze midden op een brug gaan staan. Aan de overkant lag zijn nieuwe baan, we verkende waar hij nu stond en wat de volgende stap was die hij ging zetten. Toen was het hem snel duidelijk.

Drie ervaringen hoe krachtig een metafoor kan zijn als je hem letterlijk inzet, in een goed gesprek, want dat is coachen in de eerste plaats.

Meer inspiratie: Coachen met metaforen van Frits van Kempen.

Een koninklijk cadeau, gekleurde gedachten, Karien Damen
Geplaatst in Werk

Willem of Louis?

Gepost op door Karien Damen

Het zijn namen van koningen of prinsen, maar ik heb het over Willem van Hanegem en Louis van Gaal. Deze week is er veel aandacht in de media voor Willem van Hanegem. Iedereen uit zijn tijd als voetballer en trainer komt weer voorbij. Woensdag wordt hij 75 jaar.

Ik moest denken aan filmpje dat ik jaren geleden zag tijdens een training voor het werk. Het ging, geloof ik, over coachen en leiderschap. Twee elftallen van jochies en een enkel meisje speelden een wedstrijd tegen elkaar. Louis trainde uiteraard de kinderen in Ajax shirtjes en Willem was voor Feyenoord. Ik was gelijk verkocht.

Kijk zelf maar eens naar dit lieve filmpje. De beide heren zijn volkomen zichzelf. Wie zou jij willen als coach of als leidinggevende en waarom?

Louis geeft ruiterlijk toe dat hij slecht tegen zijn verlies kan, legt halverwege nog eens de strategie uit aan zijn clubje. Je ziet een knulletje onzeker kijken: ‘Dat kan ik nooit.’

Willem strikt veters, veegt een neus af aan zijn eigen mouw. Zegt alleen maar dat ze het geweldig doen en dat hij trots op ze is. Hij geeft ze het gevoel dat ze goed zijn zoals ze zijn. Ik krijg weer tranen in mijn ogen.

Gefeliciteerd Willem!

Gekleurde gedachten, Karien Damen, voorbij gaat de tijd
Geplaatst in fietsen, Huis, tuin en keuken

Wie heeft er nog een Ipod?

Gepost op door Karien Damen

Soms is het gewoon de radioverbinding die even hapert. Maar nu blijft mijn Ipod stil. De batterij is leeg, helemaal leeg. Tegenwoordig gaat dat steeds sneller. Ik haal er niet eens het einde mee van mijn dagelijkse fietstochtje naar het werk. Ik moet dus iets anders verzinnen voor onderweg.

Wat nu?

Ik ga de radio onderweg missen. In de ochtend en aan het einde van dag, ben ik helemaal bij met het nieuws en actualiteiten. Fijn is ook om de fileberichten te ontvangen, ik sta daar lekker niet in. Mijn Nano Ipod van de vijfde generatie is uitgerust met een FM radio ontvanger. De oortjes fungeren als antenne. Natuurlijk kun je op je smartphone via internet ook naar de radio luisteren.
Helemaal zen gaan fietsen, kan ook een goed idee zijn. Luisteren naar de vogels en de wind. Het gekke is, dat kost mij meer moeite dan naar het geklets op de radio luisteren. In de stilte blijft mijn hoofd doormalen over mijn werk of andere plannetjes. De radio leidt af.

Maar

Eigenlijk gaat het daar helemaal niet om. Het gaat om afscheid van dat hele fijne knaloranje apparaatje dat tien jaar geleden zo hip was. Het ziet er nog steeds uit als een sieraad. En toch, dat geniale scroll en clickwieltje dat zo super handig was in de bediening, is achterhaald. De beelden die de ingebouwde camera maakt, lijken nu haast uit een vervlogen tijd. Wat is nu tien jaar? Voor een zestienjarige lijkt het een heel leven en alles uit de vorige eeuw is antiek, maar voor mij was het gisteren.

Voorbij gaat de tijd

De Troostvogel, gekleurde gedachten, Karien Damen
Geplaatst in Kunst en Cultuur

De Troostvogel

Gepost op door Karien Damen

“Dan komt de vogel met een lied
Je hoort hem maar je ziet hem niet
En als hij voor jou heeft gezongen
Dan vliegt hij weg met jou verdriet”

Dit is een stukje uit een lied van Drs. P over de troostvogel. Deze vogel heeft het natuurlijk erg druk gezien zijn werkzaamheden. Wie heeft er nu en dan geen troost nodig? Hoe de troostvogel er uitziet? Niemand weet het. Hij is nog nooit beschreven of geschilderd. Daarom heb ik maar een poging gewaagd. Als het wachten op de echte troostvogel je te lang duurt, kun je bij mijn tekening je eigen liedje bij zingen. Dat helpt vast ook.