Ik ben een ananas

Vanaf je vijfenveertig jaar ben je een oudere werknemer maar je mag blijven werken tot na je zevenenzestigste en nog wat bent. Dat is toch wel een heel groot gat. Zo lang werk ik nog niet eens.

We hebben het over hoe je met plezier aan het werk blijft, ook als je ouder bent. Een collega vertelt hoe hij jongere collega’s begeleidt in het werk en hoeveel plezier hij daar aan beleeft. Zo kan hij aan dat grote gat een zinvolle invulling geven. Zinvol voor de jonge collega’s die leren van zijn ervaring en rust, zelf blijft hij bij de tijd en de organisatie heeft gelukkige medewerkers. Helaas is die ruimte er niet overal. Het vraagt om bewust beleid. De gemeente Den Haag heeft daarom bijvoorbeeld een vitaliteitspact voor haar medewerkers.

Het vraagt ook om managers die niet bang zijn. Niet iedere leidinggevende weet goed om te gaan met een oudere eigenwijze medewerker die alles al meegemaakt en gezien heeft en het soms inderdaad beter weet dan jij.

Het ligt aan de oudere medewerker zelf die is star en niet bereid iets nieuws te leren.

Zelf heb ik ook nagedacht hoe ik er voor zorg dat langer doorwerken een beetje leuk blijft. Een paar jaar geleden ben ik daarom begonnen aan een opleiding. Een die kunstzinnig werken combineert met coachen. Binnenkort mag ik mezelf kunstzinnig dynamisch coach noemen. Een eigen praktijk kan ik volhouden tot en met mijn negentigste verjaardag. Dat is het idee, maar ik merk ook wat een verrijking mijn opleiding is in het dagelijkse werk. Niet alleen ik zelf heb er plezier van. Pas geleden ontving ik uit het niets een kaart met een ananas erop in de brievenbus van twee jonge collega’s. Zo blij waren ze met mijn steun.

Dan wil iedereen toch een ananas zijn?