Tag: Kleine Tiki

Zelfportret Karien Damen
Geplaatst in Kunst en Cultuur

Zeven Zelfportretten

Gepost op door Karien Damen

Het zit er op, mijn tweede Tiki jaar, het is omgevlogen. Gisteren hadden we de tweede ronde eindpresentaties. Het thema van het jaar, Ik en de Ander, leidde tot net zoveel interpretaties als er studenten zaten in mijn groep. Iedereen had zijn eigen creatieve weg bewandeld. Het was een feestje.

Ik heb mijn zelfportretten laten zien. Door het jaar heen hadden we die gemaakt als huiswerkopdracht. We zijn er speciaal voor naar Zwolle afgereisd om inspiratie op te doen. Het zijn er in totaal zeven geworden en brengen achtereenvolgens in beeld: eigenwaarde, gids zijn, innerlijke leiding, genieten van het kleine, schenken en ontvangen. Omdat ik er zoveel plezier aan beleefde heb ik er één extra gemaakt, met als titel: liefde voor mezelf, liefde voor de wereld.

De Kleine Tiki is een school voor kunst, coachen en persoonlijke ontwikkeling, met vestigingen in Breda en Assen. Ik volg er de opleiding tot kunstzinnig dynamisch coach. Je kunt nog een open dag bezoeken op zondag 25 juni 2017, in Breda, Langendijk 87 van 11.30 tot 15.30 uur.
Je kunt dan ook de tentoonstelling ‘Het land dat in mij woont’ zien, verzorgd door derdejaarsstudenten. Er is heel wat beeldend werk te bekijken en de makers ervan te spreken.

 

 

 

appeltaart
Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Het sprookje van de appeltaart

Gepost op door Karien Damen

Er was eens een warme appeltaart. Hij kwam net uit de oven en geurde heerlijk. Je rook de zoete suiker, de frisse appel en de kruidige kaneel. De geurende appeltaart lag te wachten. Te wachten op mensen die hem nodig hadden. Voor iedereen was er een stukje. Een stukje dat precies paste bij wat hij of zij nodig had. Voor de één was dat het zoete om getroost te worden. Een ander ging het om de stukjes appel die smolten op de tong. Voor weer een ander was het warmte van het deeg, de gezelligheid en het gevoel samen iets te delen.
De mensen smakten en spraken met elkaar over de taart. Toen alles op was gingen ze blij en gevuld naar huis.
En de appeltaart? Die veegden zijn kruimels bij elkaar en dacht, heel alleen: ‘wat nu?’

appeltaart

‘Maar wacht eens, er is nog een stukje over. Gelukkig, want ik vind mezelf ook heel erg lekker. En morgen dan begin ik weer overnieuw en zet dan gelijk een stukje weg, want ook een appeltaart verdient troost en aandacht.’

 

Het takje dat wilde leren vliegen, Karien Damen, Gekleurde Gedachten
Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Het takje dat wilde leren vliegen

Gepost op door Karien Damen
Het takje dat wilde leren vliegen, Karien Damen, Gekleurde Gedachten
Het takje dat wilde leren vliegen

Er was eens een klein takje aan een oude boom dat graag wilde leren vliegen. Want, als hij kon vliegen, kon hij de wereld zien voorbij het bos. Hij vroeg aan de andere takken hoe hij dat moest leren. Maar ze lachte hem uit.
‘Dom takje, we zitten allemaal vast aan de boom. We zullen nooit kunnen vliegen. Geniet er maar van als de wind waait. Dat is het beste wat je kan doen.’
Dat deed het takje een tijdje, genieten als de wind waaide en zijn blaadjes alle kanten op deed staan. Maar als de lucht blauw was en witte wolken voorbij dreven, kwam het verlangen terug. Kon hij daar maar hoog in die lucht zweven.

Op een dag, het was al herfst, streek een ekster neer in de boom en ging op het kleine takje zitten. De ekster was zwaar. Het takje moest er van zuchten.
‘Is er wat, takje?’ vroeg de ekster.
‘Je bent een beetje zwaar, ekster.’
‘Zal ik op een andere tak gaan zitten.’
‘Nee, doe dat niet. Wil je mij alsjeblieft flink vastpakken en proberen los te trekken. Ik wil graag leren vliegen.’
De ekster vond het wat vreemd maar hij begon te schudden aan het takje. ‘Hou op, hou op, stomme vogel,’ schreeuwden alle andere takken. ‘Zo raken we in elkaar verward.’
De ekster vloog op en ging op zoek naar een zwijgende boom.
De takken in de oude boom trilden hevig na. Was het van woede of was het van angst? Het takje wist het niet. Het leek hem beter het ook maar niet te vragen. Hij was zelf ook geschrokken van het schudden. Hij hing nu niet meer zo recht als eerst.

Die nacht stak er een storm op. De oude boom kreunde. De wind trok aan alle takken. Al snel waaiden de eerste vergeelde bladeren op de wind mee door de zwarte lucht. Het takje kon zijn eigen blaadjes bijna niet meer houden. Eén flinke ruk en daar vloog het takje, hoog boven de bomen. Het duurde maar even. Met een smak kwam hij terecht in de modder. Daar bleef hij liggen.

De zon kwam op en scheen over het bos, waar de oude boom in één nacht kaal was geworden. Een straal zonlicht viel op het takje dat niet ver van de boom op een pad lag. Een natte neus snuffelde aan het takje.
‘Wat heb je daar Benno?’ klonk een mensenstem. Het takje voelde dat hij werd opgepakt door een hand.
‘Goed gedaan Benno, dat ontbrak nog aan ons werkstuk.’ Het takje viel in een zak met dennenappels. Boven op die dennenappels en een zacht stukje mos zweefde hij het bos uit, de wijde wereld in.

Gekleurde gedachten
Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Kunst en Cultuur

De stem van je hart

Gepost op door Karien Damen

Gekleurde gedachten

Waarom heb ik in godsnaam toch bedacht dat ik vandaag nog naar de tempel zou gaan? Het is al veel te laat, als ik terugloop is het vast donker. Het is ook veel te nat op het pad. Ik voel de modder aan mijn schoenen zuigen. De geur van de herfst hangt in de lucht: Dood en Verderf. Het is mistig en de toppen van de heuvels zijn nauwelijks te zien. Ik trek mijn jas wat dichter om me heen en stap wat steviger door. Daar is de brug al. Mijn linkervoet slipt bijna weg als ik op de natte planken stap. Aan de overkant volg ik de oever van de rivier. In de verte zie ik de tempel al liggen. In de mist lijkt het wel een ijspaleis. Ik had warm drinken mee moeten nemen en wat te eten. Ik bereid me ook nooit eens goed voor. Ik ben er nu bijna, alleen nog het paadje naar de deur.

In de tempel klinkt zachte muziek en ruikt het kruidig. Ik maak mijn sjaal los en doe mijn jas uit. Het is hier binnen helemaal niet koud. Door het raam in de dakkoepel zie ik de donkere lucht. Ineens trekt de hemel open en zacht licht van de maan schijnt naar binnen. Ik kijk eens rond. Er staat een bankje. In sierlijke letters staat op de leuning mijn naam geschilderd. Ik ga er op zitten. Het lijkt wel of er zilver over mij heen wordt gestrooid. Ik sluit mijn ogen en luister naar de stemmen die zacht zingen. Ik kan het niet verstaan, maar de betekenis is mij direct duidelijk: Vertrouw op de stem van je hart. Als de stemmen zijn uitgezongen, doe ik voorzichtig mijn ogen open. De kruidige geur komt uit een aardewerken kan. Er staat een beker naast en een schaal met brood en gedroogde vruchten. Ik neem wat van de warme wijn en eet ook wat van het fruit. Langzaam verspreidt warmte zich door mijn hele lijf. Ik krijg zin om aan de nieuwe week te beginnen. Tijd om naar huis te gaan. Ik neurie het lied van de stemmen als ik de berg afloop richting het dorp.

Een zeester, Gekleurde Gedachten, Karien Damen
Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Nieuws en politiek

Een rare zeester

Gepost op door Karien Damen

 

Een zeester, Gekleurde Gedachten, Karien Damen

Wat is dat?

 

Het lijkt wel een zeester

 

Wel een rare zeester

 

Een zeester, Gekleurde Gedachten, Karien DamenDus toch een Zeester?

 

Nee, die zit niet op een handdoek

 

 

Kijk en zie

 

 

 

Hond of kat, Gekleurde Gedachten, Karien Damen
Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Hond of kat?

Gepost op door Karien Damen

In mijn verbeelding zag ik een hond, een jonge herder met gespitste oren. Hij keek mij afwachtend aan. Zijn oren waren gespitst en zijn lijf alert. Ik hoefde het maar te zeggen en hij ging het blijmoedig doen. Met acrylverf heb ik hem op papier gezet.

Het lijkt wel een kat.

Hond of kat, Gekleurde Gedachten, Karien Damen

 

Ik moest meteen denken aan die keer dat ik trots thuis kwam van school. Ik denk dat ik zeven of acht jaar was. ‘Kijk eens mama wat ik gemaakt heb.’ Ik liet haar mijn plakwerk zien. ‘O, wat een mooi poesje heb je gemaakt.’

Het was een hondje.

 

Hond of kat, Gekleurde Gedachten, Karien Damen

 

Een hond is trouw en loyaal, een kat eigenzinnig en op zichzelf. Wat maakt het uit, het past allebei bij mij.

Back to school, Karien Damen , Gekleurde Gedachten
Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Werk

Back to school again

Gepost op door Karien Damen

Zal ik twee van die zwarte schriftjes nemen of neem ik er ook één met een kartonnen kaft?

Verderop liggen ook nog exemplaren met meer kleur. Ik ben in de Hema en krijg een nostalgisch gevoel, eigenlijk altijd in deze tijd van het jaar. Het is het spannende gevoel dat aan het eind van de zomervakantie komt: Weer terug naar school in een nieuwe klas met nieuwe frisse spulletjes en toch ook weer terug naar normaal. Het ritme van roosters en taken, van elke ochtend vroeg op staan en het normale ritueel afwerken.

Voor mijn werk koop een zwart schriftje, met een soepel leerachtig kaftje. Er zit een elastiekje aan de zijkant. Hier kun je een pen insteken. Ziet er keurig uit, een vintage notebook. Ik kan er mijn aantekeningen makkelijk in terug vinden en de batterij hoeft niet opgeladen te worden.

Back to school, Karien Damen , Gekleurde Gedachten

Voor de opleiding aan de Kleine Tiki koop ik een schriftje met een harde kaft van bruin karton. Het oogt erg saai, maar in mijn hoofd zie ik al de pasteltekening die ik er op ga maken. Dit schriftje ziet er na een paar maanden heel anders uit. Het gaat mee in een tas met nog natte kunstwerken en kleiopdrachten.

Beide schriftjes vervullen dus een beetje de functie die een schoolagenda had. In de brugklas gebruikte ik de agenda die we van school hadden gekregen. Ik had toen nog niet in de gaten dat dat niet erg cool is.

Met je schoolagenda liet je zien wie je was.

Van latere jaren herinner ik mij een roze agenda van Ryam die ik bewerkt had met inkt en een zwarte popagenda. Jammer dat ik ze niet meer heb want ze fungeerden ook een beetje als dagboek. Uiteindelijk vond ik het juist weer cool om met een suffe agenda van de school rond te lopen. Houding:

het kan mij niet schelen wat je van me denkt.

Met een blij gevoel en met mijn nieuwe schriftjes ga ik naar huis. Back to school, een blij terug naar normaal gevoel totdat het weer normaal is. Dat duurt bij mij tegenwoordig nog maar een week.