Helemaal alleen in huis, de buren ook weg. Niemand die de GGD zal gaan bellen. Ik kan zo hard zingen als ik wil en doe dat vol overgave onder de douche.
Oh, give me land, lots of land under starry skies above
Don’t fence me in
De rest van de tekst komt niet vanzelf naar boven. Jammer, mijn repertoire is al zo beperkt. Eigenlijk vind ik dat ik niet kan zingen, durf het zelden voluit te doen. Met een stel collega’s heb ik: Don’t fence me in, gezongen op een afscheidsfeestje. Weken hadden we geoefend op het lied en de bijpassende danspasjes geleerd. Als zes Andrews Sisters stonden we op het podium uit volle borst te zingen.
I want to ride to the ridge where the west commences
And gaze at the moon till I lose my senses
Het was heerlijk, even geloofde ik dat ik zangeres was. We hadden nog twee andere liedjes ingestudeerd maar die ben ik vergeten. De tekst van dit liedje sprak me direct aan. Het gaat over de drang naar vrijheid. Een herkenbaar gevoel, niemand hoeft mij te vertellen wat ik moet doen.
And I can’t look at hovels and I can’t stand fences
Don’t fence me in
Cole Porter schreef het in 1934 voor een musical die nooit werd uitgevoerd. Aan het eind van de tweede Wereldoorlog werd het alsnog een hit in de uitvoering van the Andrew Sisters. Als ik nu eens mijn best ging doen om de tekst weer uit mijn hoofd ging leren? Op internet vond ik verschillende opnames van het liedje, waaronder een van april 2020. Opgenomen door de bluebettes tijdens de lockdown om ons een hart onder de riem te steken. Ik zong het direct mee.
En, ik weet nu ook dat en Cayuse een indiaanse pony is bekend om zijn weerbarstige temperament.
