O, nu snap ik wat je bedoelt
Dat is mijn collega die ik uitleg hoe ik het vraaggesprek dat we morgen hebben, voor me zie. Uit het draaiboek dat ik hiervoor gemaakt had, had hij dat zo helemaal niet begrepen.
Lees verder “Ik ben je kwijt”Dat is toch zo logisch als wat
De langste dag van het jaar ligt al weer een week achter ons. De dagen rijgen zich zo aaneen dat ik geen idee meer heb welke maand het is. Als je me vraagt wat ik vorige week zondag deed, moet ik diep nadenken. Ik zit in een soort wachtstand, wachten tot het leven weer begint. Zo voelt het na drie maanden thuis werken, nergens naar toe gaan, het contact met collega’s, familie en vrienden beperkt tot beeldbellen. Het zorgt voor een onbestemd gevoel zonder een serieuze oorzaak.
Lees verder “Nieuw, verbeterde receptuur”We zijn niet van die partytijgers, E en ik. Twee uur op een feestje is lang zat. Toch leek ons 25 jaar samenzijn een mooi moment om te vieren met familie en vrienden. Gewoon om iedereen weer eens te zien en samen te genieten van lekker eten en drinken. Helaas, het feestje gaat niet door.
Lees verder “Werd het toch nog feest”Blijf nou even zitten zodat ik je goed kan bekijken.
Zodra ik mijn hoofd tussen de taken steek, vliegt hij op. Achter me hoor ik nog meer gezoem. Vanuit mijn rechterooghoek zie ik wat zwarts voorbijkomen. Dat zal vast een zweefvlieg zijn. Ik ben op safari in mijn eigen tuin, want ik heb besloten dit jaar aan de nationale bijentelling mee te doen. Op de website heb ik de plaatjes van de verschillende soorten zitten bestuderen en geprobeerd de kenmerken in mijn hoofd te prenten.
Lees verder “Over de bloemen en de bijen”Ik hoor opgewonden stemmen in de straat. Is er ruzie of praten ze gewoon hard? Ik kijk vanuit het zolderraam onze straat in. Ik zie niemand. Wel staat verderop een bestelwagen half op de stoep geparkeerd. De alarmlichten zijn aan. Ik doe het licht uit zodat ik beter kan zien wat er gebeurt. Het is weer helemaal stil Op de achterruit van de auto is een logo geplakt. Ik knijp mijn ogen toe maar kan ik net niet lezen wat er op staat. Ik heb al weken mijn lenzen niet in gedaan. Ik ga toch nergens heen. Wacht eens even, ik heb ergens nog een verrekijker liggen. Waar had ik die ook al weer? In het rode kastje beneden. Onder de handschoenen en de sjaals vinden mijn handen het bekende tasje waarin ik de verrekijker bewaar. Ik ren snel weer naar boven.
Lees verder “Gluren naar de buren”
Januari was bij ons op het werk de gezondheidsmaand. Ik geef het direct toe, niet bijster origineel. Met het begin van het nieuwe jaar barst iedereen van de goede voornemens en initiatieven. Maar het werd een verrassend leuke maand op kantoor met allerlei mooie activiteiten en ook nog wat blijvertjes.
Lees verder “Goed bezig in Zoetermeer”
Treurig word ik er van, van een huis dat te koop staat. Afgedankt door zijn huidige bewoners, in de steek gelaten voor een ander. Helemaal erg is het als het al leeg staat. Niemand meer die de voordeur opent en roept:
“joehoe ik ben thuis.”
Niemand meer die die de trap op en af loopt met de was. Niemand meer die het gras maait of de heg snoeit. Niemand meer die zich even lekker uitstrekt op de bank. Niemand meer die de gordijnen dicht doet.
En nu doe ik het zelf. Ons huis staat te koop.
“It was yours and it was mine
And tomorrow some strangers will be climbing up the stairs”
Nee, zo erg is het allemaal niet, ik neem mijn lief gewoon mee. We willen alleen maar kleiner gaan wonen. Een huis waar we minder werk aan hebben. Een huis waar we samen oud kunnen worden. Als ik alle wensen bij elkaar leg, komt het ongeveer neer op een hutje op de hei met een warm bed, een warme douche en alle denkbare voorzieningen op loopafstand. Natuurlijk zullen we dat vinden, op de vijfde etage in een stad of aan een gewone straat hier in het dorp.
“Home, let me come home
Home is wherever I’m with you”
Wind blaast door mijn haar Wandelen in de Groenzoom Wolken volgen mij
Gekleurde Gedachten 