Nieuw, verbeterde receptuur

De langste dag van het jaar ligt al weer een week achter ons. De dagen rijgen zich zo aaneen dat ik geen idee meer heb welke maand het is. Als je me vraagt wat ik vorige week zondag deed, moet ik diep nadenken. Ik zit in een soort wachtstand, wachten tot het leven weer begint. Zo voelt het na drie maanden thuis werken, nergens naar toe gaan, het contact met collega’s, familie en vrienden beperkt tot beeldbellen. Het zorgt voor een onbestemd gevoel zonder een serieuze oorzaak.

In het begin volgde ik het nieuws over Corona op de voet. Verbijsterd was ik over de gevolgen van deze crisis voor het dagelijks leven van ons allemaal. Angstig over wat het zou betekenen voor mijzelf en iedereen om mij heen. Het was geen straf om in mijn eigen wereldje opgesloten te zitten en alleen voor noodzakelijke boodschappen op pad te gaan. Stiekem vond ik het wel prettig om zonder storende collega’s lekker door te kunnen werken. Ik genoot van het kantoortje spelen thuis. Maar de glans is er nu wel af. Help, ik heb behoefte aan spanning en sensatie.

Die reclamemakers hebben onze behoeften goed in de smiezen. Zet je op een verpakking dat iets nieuw is, is de verkoop weer een tijdje verzekerd. We trappen er met open ogen in. Je weet dat maar een ietsiepietsie aan het product is aangepast en toch wil je proberen of het met linksdraaiend zeezout beter smaakt. Tuurlijk smaakt het beter.

Het thuiswerken omdat het kan, duurt zeker nog tot september. Wat zal ik verzinnen om mezelf voor de gek te houden? Welk ietsiepietsie ingrediënt heb ik om weer een tijdje een vernieuwd gevoel te hebben? Om te beginnen kan ik eens oefenen hoe ik in MicrosoftTeams een live event organiseer.

Zojuist heb ik een rondje in de omgeving gefietst. Na etenstijd was het lekker rustig en niet zo warm. Als ik dat deze week nu eens elke avond ga doen? Zou dat dan niet een ietsiepietse helpen?