Een paar uurtjes, maar dan heb je ook wat: Een infographic over hoe jongeren in Zoetermeer met geld om gaan. Het doet natuurlijk geen recht aan het hele onderzoek. Daar gaat het deze maand ook niet om, we willen onder de aandacht brengen dat jongeren niet te lang rond moeten blijven lopen met zorgen over geld en hulp moeten zoeken voor hun schulden. We hebben een mooi filmpje gemaakt.
Ook is er een nieuwe flyer: Regel je shit, hier staat alles in wat je moet weten als je bijna 18 wordt. Dus hangt er een bij je op de bank, geef hem of haar die flyer zodat 18 worden een feestje blijft. Het geldplan bijna 18 invullen op zijn of haar mobiel kan natuurlijk ook.
Ik hou graag de illusie dat ik niet gevoelig ben voor hypes. Ik volg niet klakkeloos trends en ga het e-woord dus niet in de mond nemen. Het waren muggen die mij zoveel jeuk hebben bezorgd. Wel heel veel muggen trouwens. Gek dat ik daar niet wakker van ben geworden.
Ik ga het er dus niet over hebben, wel over de eerste hittegolf van het jaar. Toevallig was ik de hele week vrij en ver van de koele kantoortuin. Alle gebruikelijke tips om de hitte een beetje aangenaam te overleven, heb ik daarom uitgeprobeerd. Veel drinken, op het heetst van de dag in de schaduw zitten, niet onder een inlandse eik, en rustig aan doen. Deze week kwam het in de media allemaal voorbij. Wat te doen bij hittestress? Er was een speciaal congres over en ergens, in een dorpje in Brabant kon je naar een hittefestival. Volgens de plaatselijke krant was het een succes. Het zal in ieder geval goed heet geweest zijn. Het vond plaats op een stenig pleintje zonder bomen.
Ik heb daarom uit eigen ervaring nog een paar minder gebruikelijke tips voor je om de hitte te overleven zonder stress.
Tip 1: Denk aan sneeuw
Lees een boek dat zich afspeelt in de winter of op de noordpool. Het eerste boek dat in mij opkwam was de Overwintering op Nova Zembla, maar dat heb ik niet in huis. In de kast stond nog een thriller van Tess Gerritsen: Sneeuwval. Je kunt natuurlijk ook met de gordijnen dicht naar een kerstfilm kijken.
Tip 2: Zorg voor een briesje
Maak een fietstochtje met genoeg proviand voor onderweg. Trap niet te hard, net genoeg dat je niet omvalt en niet zoveel dat je gaat zweten. Ik heb heerlijk gefietst in het Twentse landschap. Onderweg zag ik dat koeien en schapen in de wei verkoeling op zochten. Helaas lukte dat niet overal, ik denk dat ik een donatie ga doen aan de stichting die er voor wil zorgen dat er meer bomen in weilanden komen.
Tip 3: Eet ijs of een koele salade
In elk dorp is wel een bakker die ook ijs maakt. Beperk je met dit weer tot een bolletje. Een tweede bolletje smelt voordat je zo ver bent, landt op de grond of nog erger op je nieuwe witte broek. Als je thuis komt van je fietstochtje, heb je natuurlijk een koele salade klaarstaan. Het recept voor een krieltjes salade met pecannoten van het Voedingscentrum heb ik al met drie soorten bonen geprobeerd, heel erg lekker.
Heb jij nog een fijne tip voor de volgende hittegolf?
Op weg naar huis of als ik groenten aan het snijden ben voor het avondeten, Lara is er bij. Een werkdag zonder Nieuws en co met haar vertrouwde stem, is een dag niet geleefd. Ze stelt altijd precies de goede vragen aan haar gasten, niet te opdringerig maar ze laat ook niets lopen. Nooit de neiging om te laten zien dat ze het beter weet, altijd dienstbaar aan het nieuws en wat ik als luisteraar wil weten. Of zoals ze zelf zegt op de site van de NPO:
Snel, puur en zonder opsmuk
Tot van de week. Ik was net de broccoli aan het snijden. Het ging over de belastingdienst en onterecht uitgekeerde toeslagen. Toeslagen voor de huur, de zorg, het kindgebonden budget en de kinderopvang. Toeslagen omdat je anders niet kunt rondkomen. In totaal gaat het om 24 miljard euro in de periode van 2006 tot 2018 die onterecht is betaald. Het merendeel komt gewoon terug bij de belastingdienst. Ongeveer 800 miljoen is oninbaar. Een redacteur vertelde aan Lara dat de belastingdienst nogal lauw reageerde op het bericht.
Zo werkt het systeem, we hebben er rekening mee gehouden.
Die 800 miljoen is dus gewoon afgeschreven. Dat is op zich al erg genoeg, maar waarom vertelde Lara niet het hele verhaal? Dat een heleboel Nederlanders door het hele stelsel van toeslagen diep in de geldproblemen komt? Hoe kan ze dat nou laten liggen? De volgende avond, ik wilde de redactie van Nieuws en Co net daarover een berichtje sturen, was Lara er met het vervolg op het verhaal.
Ik doe kruipend boodschappen
Aan het woord kwam een alleenstaande moeder, die vertelde dat ze jaren alleen maar op de onderste schappen in de winkel keek, op zoek naar de goedkoopste artikelen. Een bewindvoerder vertelde dat er maar iets in een gezin hoeft te veranderen en je hebt geen recht meer op een toeslag. Als je bedenkt dat van de 7 miljoen huishoudens die Nederland telt er 6 miljoen gebruik maken van een toeslag, is meteen duidelijk hoe vaak het fout kan gaan.
Ga alsjeblieft door Lara
Wat ik Lara wilde vertellen was dat de overheid veruit de grootste schuldeiser is van de klanten bij de schuldhulpverlening. Gênant toch? De meeste schulden worden veroorzaakt of verergerd door regelingen die juist bedoeld waren om arme mensen te helpen. We kunnen met het oplossen van dat probleem toch niet wachten tot alle onderzoeken gereed zijn?
Voor wie de uitzendingen van Nieuws en Co wil terughoren: Woensdag 12 juni direct het eerste fragment tussen 18.00 en 18.30 uur. Donderdag 13 juni tussen 17.00 en 18.00 uur ergens op 30 minuten.
Je kunt ook kijken naar de uitzendingen van Nieuwsuur op woensdag 12 juni en donderdag 13 juni, allebei op ongeveer 30 minuten. Hierin wordt het probleem heel helder uitgelegd.
Je kan ook het rapport van de Algemene Rekenkamer over het stelsel van toeslagen downloaden.
Een keertje maar, maar toch: ik ben een keer naar Pinkpop geweest. Precies dertig jaar geleden. Het is was toen nog maar een festival van een dag op de Draf- en Renbaan Limburg in Landgraaf. Nu duurt Pinkpop drie dagen en is de draf- en renbaan omgebouwd tot een festivalterrein met de twijfelachtige naam Megaland.
Een kaart valt op de mat
Happy Birthday staat er op te lezen
Wie had aan mij gedacht?
Een kaart valt op de mat
‘Je dacht toch niet dat tante Betsy je vergat?’
Was in bibberend handschrift geschreven
Een kaart viel op de mat
Happy Birthday stond er op te lezen
Ik fiets elke dag fluitend naar mijn werk. Het klinkt voor geen meter. Soms ben ik stil en heb alleen een liedje in mijn hoofd. Deze week ging het maar door over: loving you is a losing game. Niemand die het hoorde maar ik ging er wel harder van fietsen.
Zingen
Fluitend naar je werk gaan, of voor mijn part luid zingend, dat wil toch iedereen? Alleen, soms lukt dat niet. Je maakt je misschien zorgen en stelt jezelf allerlei vragen: Zit ik nog wel op de goede plek? Hoe vind ik een betere balans tussen mijn werk en privé? Op welke manier kan ik het leuk houden tot mijn pensioen?
Stilstaan
Dan is het goed even stil te staan bij wie je echt bent en wat je talenten zijn. Ik weet uit ervaring dat dat werkt. De keren dat ik niet fluitend naar mijn werk ging, kon ik even stilstaan. Ik mocht van mijn werkgever meedoen aan een training persoonlijke ontwikkeling of ik kon terecht bij een coach. Eigenlijk zou iedereen dat moeten kunnen doen. Het is fijn om te ontdekken dat je niet gek bent, maar dat je leven zich bevindt in een fase met nieuwe vragen en nieuwe antwoorden.
Talenten
Over mijn nieuwe antwoord, als oudere werknemer collega’s coachen in het vak en in het leven, schreef ik in: Ik ben een ananas. Wat ik daarin niet noemde is dat ik bij de gemeente Zoetermeer talentversneller ben. Iedereen die bij ons werkt, mag de test van Gallup, CliftonStenghts, doen. Na de test weet je wat jouw top tien aan talenten is. De talentversnellers, met mij nog ongeveer twaalf collega’s laten je ontdekken wat je met jouw unieke talenten hebt te brengen.
Energie
Het kunnen inzetten van je talenten in je werk geeft meer energie. Iedere dag merken je dat en niet alleen op het werk. Het maakt dat je staat voor je eigen uniekheid en de uniekheden van de ander beter weet te waarderen.
Doe het zelf
Je hoeft niet in Zoetermeer te werken om de test Cliftonstrenghts te doen. Hij kost op dit moment 50 dollar. Je krijgt een uitgebreid rapport waarmee je ook zonder coach aan de slag kunt. Je kunt natuurlijk ook in Zoetermeer langs komen.
Wat heb ik allemaal in mijn portemonnee aan klantenkaarten, zegeltjes en stempelkaarten? Ik spaar me suf om korting te krijgen bij een volgend bezoek of een gratis kopje koffie. Ik plak alles keurig in een boekje om tegen een kleine bijbetaling die mooie handdoeken of die handige bewaardoosjes te bemachtigen. Of ik ga die laatste week van de actie nog een rondje extra door de supermarkt.
En zeg eens eerlijk, heb jij ook niet een set kristallen glazen die in de kast blijven staan, want onhandig omdat ze niet in de vaatwasser kunnen? Of heb je ergens nog vergeten dinerbonnen liggen van 2018?
Het kan zijn dat jij hier helemaal geen last van hebt maar ik zwicht regelmatig. Al was het maar om mijn nichtje een plezier te doen.
Geld en gedrag
Dat bedacht ik allemaal bij het lezen van het boek: Geld en gedrag, van Dan Ariely en Jeff Kreisler. Een meeslepend verhaal over hoe wij onszelf voor de gek houden als het gaat om geld. Dat we de waarde van geld en wat we er voor moeten doen om het te verdienen steeds minder ervaren door de digitalisering van het betalingsverkeer. Je knippert met je ogen en je hebt iets gekocht. We denken dat we rationeel handelen maar ons brein houdt ons steeds voor de gek.
Zweetdruppeltjes
Een mooi voorbeeld daarvan is dat we eerder bereid zijn te betalen voor incompetentie dan voor kunde. Dat komt omdat we de inspanningen zien, het druk rondrennen van adviseurs, de zweetdruppeltjes en het volhardend blijven sleutelen. De echte vakman of vrouw heeft in een oogopslag gezien wat er aan de hand is en de boel gefixt. Daar ga je toch niet zo veel voor betalen?
Gefeliciteerd met deze slimme aankoop
Deze kennis kun je trouwens morgen inzetten op het werk, gewoon meer drukte maken. De waardering voor jouw bijdrage schiet omhoog.
Marketeers zijn er erg goed in het gebruiken van de juiste taal. We krijgen een goed gevoel over ons zelf als we iets aanschaffen dat bijdraagt aan een goed doel, het milieu, eerlijke handel of dierenwelzijn. In het boek noemen ze dat: Goedgekeurd door de Commissie van Goede Dingen die u Blij Maken.
We zullen nooit in de toekomst leven
Een ander voorbeeld is dat als we ons zelf in de toekomst voorstellen ons voorbeeldig gedragen. We staan vroeg op, sparen voor ons pensioen en houden ons braaf aan een dieet. Ja toch? Alles we zullen nooit in de toekomst leven, er is alleen maar een heden en in dat heden maken emoties ons vatbaar voor verleidingen. Van ons voornemen om te sparen voor later komt niets terecht.
Irrationeel sparen voor later
Iets makkelijker wordt het als we ons er een datum bij voorstellen, bijvoorbeeld: ’18 oktober 2039’ in plaats van ‘over twintig jaar’. Een exacte datum maakt het al concreter. De schrijvers van het boek stellen voor technologie te ontwikkelen om in gesprek te gaan met een door de computer gegenereerde toekomstige ik. Dat maakt het nog concreter. De beste strategie is echter een keer de beslissing te nemen om automatisch te sparen voor je pensioen. In wezen is dit een irrationele strategie maar wel effectief.
Gelukkig kiezen we in dit land vaak voor pensioen sparen en we zouden dat moeten blijven doen, ook als ZZP-er, omdat we nu eenmaal geen rationele beslissingen over geld nemen. Misschien moeten we iets doen met zegeltjes en een cadeau?
Er was eens…… zo beginnen alle verhalen en dus ook het verhaal van de ananas. Er was eens een ananas die woonde in Pijnacker. Nu zul je denken: Is dat niet een beetje vreemd, een ananas in een dorpje in Zuid-Holland? Dan heb je groot gelijk, dat is inderdaad vreemd. En wat nog vreemder was: de ananas had zelf niet in de gaten dat ze een ananas was.
De ananas dacht al een tijdje na over wat ze wilde worden als ze later groot was. Ze was al 55 jaar en had ondertussen van alles gedaan en meegemaakt. Ze ging om goede raad op bezoek bij een wijze heks, tegenwoordig heet dat een coach. Samen bedachten ze een plannetje. De ananas zou weer gaan doen waar ze altijd het meeste plezier aan had beleefd. En dat was beleid maken. Tegelijkertijd zou ze ze naar de Kleine Tiki in Breda gaan, om te leren hoe ze met haar kennis en ervaring, jonge collega’s op weg kon helpen. Ze wilde zelf een wijze heks worden.
Op een afdeling Beleid kon de ananas aan de slag als senior. Ze kon haar geluk niet op. Helaas klikte het niet met haar nieuwe bazen. Die waren gewend aan appels en peren. Een ananas had ze wel leuk geleken voor een keertje, zo vernieuwend en creatief. In de praktijk viel het ze echter ze tegen. De ananas begreep er niets van, altijd was ze geprezen om haar werk en haar inzet.
De twijfel knaagde aan haar: Ik kan het niet meer, ik heb ergens iets gemist.
Maar ze werd ook boos: Ik zal ze eens wat laten zien, potdorie.
Gedreven door haar woede werkte ze zich drie slagen in de rondte. Zelfs op kerstavond zat ze nog te werken, want alles moest perfect in orde zijn. Maar het hielp allemaal niets. Al het moois dat uit haar handen kwam, werd afgekeurd. Ze stuurden haar de laan uit. Helaas was er niet direct ander werk en toen werd de ananas ziek. De boosheid zat in haar lijf.
Ze mocht op proef komen op een andere afdeling. De ananas was nu een stuk kleiner en een beetje achterdochtig geworden. Elke dag vreesde ze dat ze haar weer zouden vertellen dat ze niet geschikt was voor het werk. Gelukkig gebeurde dat niet. Haar nieuwe collega’s waren blij met de ananas en noemde haar onze verbaasde kabouter. Ze groeide weer en werd talentversneller.
Ondertussen leerde ze op de Tiki om te gaan met alle verwarrende emoties. Onderwerpen genoeg uit het dagelijkse leven om kunstzinnig te verbeelden. De gesprekken met gelijkgestemde zielen, ontdooide haar hart. Alles viel op zijn plek. Het versnellen van talenten van collega’s en het kunstzinnig dynamisch coachen pasten perfect in elkaar. Groei ontstaat als je werkt vanuit kracht en je talenten aandacht geeft.
Kunnen vergeven is nog lastig voor de ananas. Op goede dagen lukt het haar. Maar soms komt er nog woede als een opvlieger naar boven. Maar ze weet: dat helpt haar niets. Het verleden wordt nooit beter, maar ze voelt zich wel held van het verhaal.
Ik pak de steen die het dichtste bij ligt. Hij heeft een grillige vorm. Mijn vingers strelen over de groeven en de scherpe randen. Toch voelt de steen zijdezacht aan. Ik sluit mijn ogen en zie voor mij hoe de steen los breekt van een granieten rots en in een bergstroom belandt. Onderweg naar beneden stoot hij, door het geweld van het water, tegen andere stenen aan. Aangekomen in het dal belandt de steen op de oever en ik vind hem.
Ik schilder op de steen een verbeelding van mijn toekomst. Wat ga ik doen als ik later groot ben? Vier jaar geleden dacht ik daar over na. Met als resultaat dat ik met de vierjarige opleiding tot kunstzinnig dynamisch coach begon. En nu ben ik bijna klaar. Alleen de eenpresentatie nog. Het is omgevlogen. Maar dat voelt natuurlijk altijd zo als je aan het eind van iets bent gekomen. Onderweg denk je er regelmatig anders over.
Hoewel, elke lesdag op de Kleine Tiki was een cadeautje. Ik herontdekte het spelende kind in mezelf, kon heerlijk aan de slag met kunstzinnige opdrachten en met coachen. Ik kan het iedereen aanraden, je hoeft niet de hele opleiding te doen en ook niet allemaal achter elkaar.
Gekleurde Gedachten 