Het stond op de leuning van een bankje, zomaar ergens in de duinen, om herinnerd te worden.
“De boot…het wad…de vuurtorens: Schier!!!!! als een magneet, zo sterk was de band….”
Iedereen die er ooit geweest is ziet direct: dit is Schiermonnikoog, Schier, Lytje Pole.
He, er is nog een vuurtoren. Nee die witte is geen watertoren meer.
Een paar maat 39 en een paar maat 43 met sokken erin. Het water is koud.
Met de Balgexpres naar het uiterste puntje van het eiland, om te chillen als zeehonden.
De jachthaven en fotogeniek weer.
Op de grens tussen polder en duinen staat een verwaaide boom. Noordwest
Ik zei: afstand houden amigo, minstens vijftig meter. Por favor!
Wandelen op het strand, struinen door de duinen, luisteren naar de vogels in het bos, tegen de wind in de eindeloze polderweg af. Het was heerlijk op Schiermonnikoog.
Alzirr Coaching & Advies 