De zon werpt een straal licht door een kier tussen de gordijnen en maakt een streep op het dekbed. Het licht raakt net de blote schouder van E die nog ligt te slapen. Ik draai me nog eens om. Eigenlijk ben ik uitgeslapen. Wat zal ik vandaag eens gaan doen? Ik heb niets afgesproken, een hele dag voor mijzelf, waar heb ik zin in?
Lees verder “Mijn ideale dag in een verder fantastisch leven”
Een blauwe moest het worden. Eigenlijk zo een als ik al had maar dan zonder verfvlekken en lijmresten. Bermuda’s in allerlei soorten en maten zag ik voorbij zien komen op mijn scherm, totdat de juiste verscheen. Ik drukte op de knop voor akkoord en daar ging mijn bestelling. In een flits zag ik mijn oude adres voorbijkomen. Hoe kon dat nou? Ik had toch al twee keer eerder sinds onze verhuizing iets bij deze webwinkel besteld?
Lees verder “Maak eenvoudig een nieuwe afspraak”
Waarom ruim je je rotzooi niet op
Mijn moeder kijkt vertoornd van het klokhuis naar mijn broertje. Een grote bromvlieg dreigt te landen op het al aardig vergeelde restant van een appel.
Dat is geen rotzooi, het is een monument
Mijn broer kan zich het voorval niet meer herinneren en vraagt zich hardop af: Was het creatieve expressie, een luie puber of een wijsneus?
Ik vermoed van alledrie wat. Mijn moeder had er in ieder geval niet van terug.
Van Breda tot Zoetermeer, ik ben best vaak verhuisd in mijn leven. Toch voelde ik mij overal thuis. Maar een keer heb ik me onprettig gevoeld. Dat was in de Waterloostraat. Mijn bovenbuurman maakte zoveel herrie dat ik er niet meer tegen kon. Hij speelde golf in huis. Dan rolde het balletje van de ene naar de andere kant. Pok tegen de muur, dan weer een klap en daar ging het balletje weer.
Lees verder “Waar ik woon, voel ik mij thuis”
Ze heeft enorme zin in iets wat Tiffin heet. Rosanna had er voor Corona nog nooit van gehoord. Maar nu de supermarkt de enige winkel is waar ze nog komt, loopt ze elke keer te zoeken langs de schappen. Het is een niet te stillen verlangen naar iets nieuws, iets ongewoons waar ze blij van kan worden. Zo heeft ze Tiffin ontdekt. Het is geen koekje en het is geen cakeje. Iets er tussenin. Een brosse onderkant van koekkruimels en een knisperende dikke chocolade bovenlaag.
Lees verder “Geluk smelt op je tong”
Er gebeurt niet zo veel, daarom doe ik ook niet veel. Alles lijkt zinloos want kan later ook nog. In januari kregen we nog tips om de moed erin te houden. Deze maand hadden we een week lang een prachtige winter en nu schijnt de zon en is de lente voelbaar. Waarom zeur ik dan?
Lees verder “Gelukkig kan ik lezen”
Een zes woorden verhaal, ik ben er nooit aan begonnen. Het beroemdste zes woorden verhaal is hartverscheurend en zo volmaakt dat het mij intimideerde. Dat kon ik nooit evenaren.
Ernest Hemingway, een Amerikaanse auteur, schreef ooit:
Lees verder “The Upside of Lockdown”“For sale: baby shoes. Never worn”.
Je kunt niet peilen wat de ander denkt of voelt.
Dat is wat iedereen zegt nu we alleen maar met elkaar beeldbellen. Lichaamstaal blijkt belangrijk om elkaar goed te kunnen begrijpen. Je ziet alleen maar een hoofd of een heleboel hoofden tegelijk. Je kijkt elkaar niet echt in de ogen. Het is daarom hard werken dat beeldbellen. Na een uurtje ben ik doodop.
En,
Als je elkaar tegenkomt zie je alleen elkaars ogen. Het af kunnen doen van het mondkapje voelt als een bevrijding. Gelukkig, eindelijk echt contact.
Lees verder “Want mijn ogen lachen niet”
Morgen is het al weer twee weken dat ik samen met collega’s meedoe aan een stappenchallenge. Elke dag 10.000 stappen. Dat leek veel, maar het is best te doen. Het seizoen toont zijn pracht en tot nu toe is het weer zacht en redelijk droog. Wie is er bang van een buitje?
Gekleurde Gedachten 