Zacht en langzaam spreek ik de woorden nog eens voor mijzelf uit:
o-p-g-a-v-e-n g-e-s-t-u-u-r-d w-e-r-k-e-n
Nee, blij kan ik er niet van worden of erger, het lukt mij niet me er wat bij voor te stellen. Toch moet ik er snel achter zien te komen wat het is. De organisatie waarvoor ik werk, de gemeente Zoetermeer, gaat het namelijk invoeren.
Het heeft te maken met dat wij als medewerkers over onze afdelingsmuurtjes moeten gaan kijken en meer oog moeten hebben wat de buitenwereld van ons verwacht. Daar ben ik het best mee eens, maar dat opgaven gestuurd werken daarvoor de oplossing is, ik twijfel.
Opgaven doen mij denken aan die lastige wiskunde sommen die ik als huiswerk meekreeg op de middelbare school. Of aan de inwoners van een belegerde stad in oorlog die de strijd opgaven van honger en ellende.
opgave (zn): karwei, taak, opdracht, missie
Nog erger is het gesteld met het woord gestuurd. Ik werd naar mijn kamertje gestuurd als ik brutaal was geweest. Daar kwam geen zelfsturing of vrije wil bij kijken.
Je hebt gezocht op het woord: gestuurd.
stu·ren (stuurde, heeft gestuurd)
1. een bep. richting geven aan: het schip de haven in sturen
2. laten gaan; = zenden: iem. een brief sturen
Missie en het schip de haven in sturen, nu begin ik warm te worden. Ik denk aan de schrijver van De kleine prins, Antoine de Saint-Exupéry.
‘Als je een schip wil bouwen, roep dan geen mensen bij elkaar om hout te verzamelen, het werk te verdelen en orders te geven. In plaats daarvan, leer ze verlangen naar de enorme eindeloze zee.’
Mijn organisatie heeft een prachtige tekening gemaakt met aan de horizon een toekomstig Zoetermeer. Dat is het verlangen naar de enorme eindeloze zee.
Maar hoe bouwen we een boot?
Dat is het, daarvoor is natuurlijk het opgaven gestuurd werken uitgevonden! De gemeente Dordrecht heeft er een filmpje over gemaakt.
Opgaven gestuurd werken is het organiseren van focus op wat we willen bereiken voor Zoetermeer en het opbouwen van kennis en ervaring hoe we dat (met elkaar) doen.
Het team is het startpunt van opgaven gestuurd werken. Door die te bemensen met de combinatie van talenten, kennis en expertise die op dát moment nodig is om de opgave aan te kunnen.
Een maaltijd die al voor mij klaar stond, een glas wijn en met een dekentje op de bank. Dat was vorige week vrijdag aan het einde van de dag mijn simpele wens. Na een week vol inspirerende bijeenkomsten en ontmoetingen, was mijn hoofd helemaal vol. Er kon niets meer bij.
Aan het begin van de week was ik in Alphen aan den Rijn, de gemeente waar ze de eerste stappen zetten om Mobility Mentoring in te voeren. Nadja Jungmann vertelde ons dat als je stress hebt vanwege schulden je een slechte variant van jezelf wordt. In Alphen aan den Rijn proberen ze de gemeentelijke dienstverlening zo in te richten dat de slechte variant van jezelf toch succes kan behalen. Hoe belangrijk dit is, liet Satcha Maduro Valies zien in de serie schuldig.
Inhoud van de tas met goodies die we mee naar huis kregen. Alleen het zakje M&M’s ontbreekt, dat is al op.
Later in de week organiseerde een lieve collega ter ere van haar ambtsjubileum een lezing. Ik mocht ook komen luisteren naar Nils Roemen.
Als jou gelukt is wat je wilt dat je lukt, wat is er dan gelukt?
Nils is de uitvinder van #DTV, armoede is volgens hem een logistiek probleem. Hij was opgehouden met het trekken aan dooie paarden en het verplaatsen van lucht. Als je durft te vragen met een beeld van het antwoord op de bovenstaande vraag voor ogen dan lukt alles. Als Nils dat zegt, geloof ik dat. Hij heeft het waargemaakt. Dat wordt duidelijk langs vele omzwervingen zoals M&M’s (daar zijn ze weer), Nijmegen, wederkerigheid en *copyleft. Zijn e-book vind je hier, #DurfTeDelen.
Donderdagmiddag ging ik naar Ecorys in Rotterdam waar drie veelbelovende initiatieven om schulden bij jongeren te voorkomen, werden gepresenteerd.
Moneyfit van Schuldhulpmaatjes. De interactieve website heeft een groot bereik. Sinds hij de lucht in ging, ongeveer een jaar geleden, zijn er 108.000 bezoekers geweest, waarvan 12.000 online zijn geholpen of doorverwezen naar jongerenmaatjes in bijvoorbeeld Zoetermeer.
35.000 modaal, krijg je dat per week of per maand?
Dit horen medewerkers van Moneyways regelmatig in de klas. Moneyways maakt gebruik van ‘peereducators’ en richt zich vooral op jongeren in de bovenbouw van het VMBO en de eerste twee jaar van het MBO.
Theatergroep PlayBack maakt maatschappelijke thema’s zoals alcohol, drugs, (online) pesten, seksualiteit en geld bespreekbaar onder jongeren tussen 12 en 18 jaar, maar organiseert ook avonden voor hun ouders en docenten uit het voortgezet onderwijs.
Allemaal een hoop Engels bij elkaar, maar het werkt.
Vrijdags mocht ik voor het eerst in mijn leven naar een congres van Divosa. In de vorige eeuw was dat de vereniging van directeuren van sociale zaken. Tegenwoordig is het vooral een instituut dat zich bezig houdt met nieuwe ontwikkelingen en kennisdeling in het sociaal domein
Ik heb er veel gezien en gehoord, wat me het meest raakte was de documentaire van Vergeef me mijn schulden, van Ingeborg Jansen. Vergeef me mijn schulden, laat de harde werkelijkheid van de schuldenproblematiek zien. Schuldenaren die ten einde raad zijn en zich vastklampen aan deze laatste strohalm. En rechters die een ingewikkelde afwegingen moeten maken. Heeft iemand recht op een schone lei en een nieuwe kans?
Vergeef me mijn schulden, maandag 25 september, 21.00 uur op NPO 2, KIJKEN!
Geen tas met goodies op dit congres maar wel een virtuele toolkit van DATT. Een hele praktische handleiding om in je gemeente aan de slag te gaan met het onderwerp. Aan alles is gedacht: voorbeeldbrieven, filmpjes en draaiboeken. En voor wie een beetje creatief is, om te zetten naar elk ander onderwerp waarmee je aan de slag moet.
Als je tot hier bent gekomen, ben je dan een schaap of een rode slingeraap? In ieder geval gaat het bekijken van deze inspirerende lezing je dan ook nog wel lukken. Ik heb hem ademloos uitgekeken.
En nu? een weekje gewoon werken? Of ga ik op zoek naar nieuwe inspiratie bijvoorbeeld uitzoeken wie die Simon Sinek nu eigenlijk is? Die naam is van de week wel vier keer op verschillende plekken voorbijgekomen. Wordt vervolgd.
*Copyleft Durftevragen ontleent zijn kracht aan de kunst van het delen. Hoe zichtbaarder je bent en hoe meer je weggeeft, hoe makkelijker het voor mensen wordt om jouw ideeën te verspreiden en hoe uitnodigender je voor hen bent om geholpen te worden. Het is de nadrukkelijke droom van durftevragen om over de hele wereld bekend te worden, en uiteindelijk overbodig te worden. Alles uit dit boek mag je daarom kopiëren, uitscheuren, filmen, fotograferen, naspelen in films of toneel- stukken, uitbeitelen in rotsen. Het maakt ons niet zo veel uit, we willen graag dat dit gedachtengoed zo veel mogelijk mensen bereikt. We vinden het wel tof wanneer je ons als bron noemt. Alvast bedankt voor het helpen verspreiden van onze ideeën, verhalen en ervaringen.
Gelukkig is alles is weer normaal. De vakanties zijn voorbij, scholen beginnen weer. Iedereen is ’s morgens weer onderweg. Zo kan ik mijn fietsbanden weer herstellen.
De eerste die ik weer tegenkom is de meester van mijn nichtje. Ik weet wie hij is, maar voor hem ben ik maar een gewone voorbijganger. Er is alleen maar een fietsband tussen ons.
Fietsband (m/v), relatie tussen mensen die elkaar alleen kennen als tegenligger op een dagelijkse fietsroute.
Hij fietst elke dag de tegengestelde route. Hij werkt in het dorp waar ik woon en ik werk in de stad waar hij woont. We zouden misschien van huis kunnen ruilen. Van werk ruilen is wat lastig, ik wil niet voor de klas en hij waarschijnlijk niet een hele dag op kantoor.
Als ik Zoetermeer in gefietst ben, kom ik voornamelijk ouders tegen die hun kinderen naar school brengen. Enkele bakfietsmoeders zwaaien inmiddels vrolijk naar mij. De kinderen zie ik met de seizoenen langzaam groter groeien en één voor één zelf gaan fietsen.
Bakfietsmoeder (v), moeder die haar kinderen in een bakfiets vervoert, doorgaans naar crèche of school.
Vande week kwam ik één van mijn bakfietsmoeders op weg naar huis tegen. Ik was al bijna in Pijnacker. Ze fietste zo maar in de polder met haar kinderen. Ze werd vergezeld door een man op een racefiets. Gezellig een dagje er op uit geweest. We vergaten bijna te zwaaien naar elkaar.
Ik had een fantastisch idee voor een blog. Alleen, nu ik het op wil schrijven ben ik het kwijt. Ik kreeg het idee donderdagochtend onder de douche. Onder de douche krijg je trouwens de beste ideeën. Dit keer was het naar aanleiding van een stukje dat ik las in de krant. Ik had zelfs al een titel bedacht.
Ik dacht, misschien helpt het als ik weer onder de douche ga staan en niet teveel probeer naar te denken. Maar er kwam niets boven drijven, het bleef helemaal leeg in mijn hoofd. Later heb ik het artikel er bij gezocht, misschien dat dan de mist zou oplossen. Het was een aardig artikel maar geen idee welke briljante gedachte ik er bij had gehad.
Het artikel ging over een methode voor timemanagement, bedacht in een Toyota fabriek: Personal Kaban. To do lijstjes hebben de neiging alsmaar langer te worden met stress tot gevolg. Die lijstjes moeten dus anders. De methode komt er op neer dat je maar met drie taken op je to do lijstje mag hebben. Ik heb het donderdag maar gelijk toegepast op mijn werk. Aan het eind van de dag had ik een voldaan gevoel. Toch knaagt er nog iets. Ik denk dat ik aan vakantie toe ben, nog 12 nachtjes slapen.
Drie kinderen in elke klas. Dat zegt veel meer dan 421.000 kinderen in Nederland of 3100 kinderen in Zoetermeer. Drie kinderen bij jouw kind in de klas of in jouw klas groeien op in een gezin dat in armoede leeft. Dat betekent dat het zijn of haar verjaardag niet kan vieren, niet mee kan op schoolreisje en vaak zonder ontbijt te hebben gehad op school komt.
Ik wou wel mee op schoolreis…
Het gevoel er niet bij te horen, is op zichzelf al erg voor een kind. Maar de effecten van leven in armoede reiken verder en bepalen ook de toekomst van een kind. Opgroeien in een gezin waarin voortdurend stress is over geld en geleefd wordt bij de dag maakt dat je het idee krijgt dat je weinig vat hebt op situaties. Ze overkomen je. Je leert niet om plannen te maken en wat je zelf belangrijk vindt. De zorgen over de rekeningen die betaald moeten worden leiden er toe dat er minder aandacht is voor het kind en zijn of haar talenten.
Ik wou wel muziekles…
Redenen voor staatsecretaris Jetta Klijnsma honderd miljoen per jaar extra vrij te maken. Om er zeker van te kunnen zijn dat al het geld ook echt bij kinderen terecht komt, moet het in natura worden besteed. Alle kinderen moeten mee kunnen doen op school, kunnen sporten of muziekles krijgen. Alles waaraan hun vriendjes of vriendinnetjes ook mee kunnen doen.
Ik wou wel een feestje…
Gemeenten en landelijke organisaties zoals de stichting Leergeld, het Jeugdsportfonds, het Jeugdcultuurfonds, het Nationaal Fonds Kinderhulp en de stichting Jarige Job, maken op dit moment plannen om dit geld goed te besteden en zoveel mogelijk kinderen te bereiken. Vorige week was ik op een inspiratiesessie in Den Bosch en wisselde we ideeën uit.
Ik wou wel mooie schoolspullen…
Roeland van Geuns, lector Armoede Interventies in Amsterdam hield ons voor dat ouders helpen, ook het kind helpt. Als het inkomen optimaal gemaakt kan worden, helpt dat veel problemen uit de wereld. Ons beeld over om wie het gaat, moeten we bijstellen. Heel veel kinderen in armoede hebben ouders die allebei werken.
De extra middelen kunnen kinderen helpen beter omgaan met de situatie thuis en de stress verminderen, door rust en veiligheid te bieden. Ook helpt het de dagelijkse sleur te doorbreken doordat je een keer iets leuks meemaakt. Of dat je een keer je toffe schoenen kunt laten zien aan je vriendjes of vriendinnetjes, maakt de schaamte over de situatie thuis minder.
Ik wou wel mee op stedentrip…
In Zoetermeer, waar ik werk, gebeurt al heel veel. Toch zijn we op zoek naar goede ideeën om nog meer kinderen te bereiken. Als jij een idee hebt of een goed voorbeeld weet, laat het mij weten.
Vorige week bezocht ik voor het eerst een studiedag van de NVVK. De branchevereniging van schuldhulpverleners organiseert die twee keer per jaar. Doel is kennis op te doen over nieuwe regelingen, maar vooral praktijkervaringen te delen en van elkaar te leren. Zo’n dag is dus een feest van herkenning en inspiratie.
Het verhaal van Lisa maakte de meeste indruk op mij. Het is een animatie van de stichting Lezen en Schrijven. Het verhaal van Lisa laat letterlijk zie hoe leeg je wereld er uit ziet wanneer je niet goed kunt lezen en schrijven. Gelukkig kan het verhaal een positieve wending krijgen. Dat toonden twee vrouwen die als volwassenen alsnog hadden leren lezen en schrijven. Zij vierden dat nog elke dag en waren taalambassadeur geworden om anderen ook over de streep te trekken.
Maar wat heeft dat met schuldhulpverlening te maken? Als je in onze samenleving niet goed kunt lezen of schrijven ben je als eerste de klos. Formulieren kun je niet invullen. Brieven die je krijgt van instanties zijn onbegrijpelijk. Schaamte hierover is groter dan het taboe op het hebben van schulden.
De boodschap aan ons was bij de intake te toetsen of taal een belemmering is en door smoezen heen te prikken. Een testpanel van taalambassadeurs is beschikbaar om onze brieven te beoordelen. Misschien is het een goed idee om meer met plaatjes te doen of gewoon geen brieven meer te versturen.
Een nieuwe opdracht, een nieuw team of een nieuwe leidinggevende en boem, je staat ineens stil:
Wie ben ik, wat wil ik en waar ben ik goed in?
Ik heb dat op dit moment. Ik sta stil en denk na over mijn talenten en wat ik wil. Het mooie is dat als vanzelf hulp op mijn pad komt. Hulp met een bevrijdende boodschap: fixeer je niet op je zwakheden maar op je talenten.
1.
‘Op welke eigenschap kun je altijd vertrouwen?’
Dat vroeg Brenda Vos, docente aan de Universiteit van Utrecht en de Hogeschool Groningen, ons. Ik was met twintig anderen op een inspiratiebijeenkomst van Publiek Domein. Ooit deed ik er de leergang Strategisch Bewegen in Gemeentelijke krachtenvelden (SBG) en sindsdien krijg ik regelmatig dit soort leuke uitnodigingen.
Niemand hoefde lang na te denken. Waar ik zelf altijd op kan rekenen is mijn gevoel voor humor. Dat relativeert enorm en breekt de spanning in gezelschap. ‘Goede kans,’ zei Brenda, ‘dat je dan een talent bij de kop hebt.’ De momenten dat dit talent samenvalt met de juiste kennis en vaardigheden, op het juiste moment en met de goede motivatie dan heb je een optimale prestatie. Brenda Vos pleit er dan ook voor om talenten als uitgangspunt te nemen bij loopbaanontwikkeling. Dat geeft meer energie dan blijven sleutelen aan waar je niet zo goed in bent.
2.
Misschien is dit iets voor jou?
Een collega drukt mij het boek: Ontdek je sterke punten, van Marcus Buckingham en Donald Clifton in handen. In het boek vind je een code waarmee je een test kunt invullen. De test is gebaseerd op jarenlang onderzoek van The Gallup Organization. Als je alle vragen hebt beantwoord krijg je een rapport met je vijf sterkste punten. Bij mij staat strategisch denken bovenaan, ik schep orde in chaos en kijk graag naar het grote geheel. Mijn verantwoordelijkheidsbesef, een ander sterk punt, zorgt er voor dat er ook nog iets uit mijn handen komt. Met deze wetenschap kan ik keuzes maken. Past een opdracht bij mijn sterke punten of probeer ik iets te bewijzen waar ik eigenlijk minder goed in ben.
3.
Meester in je werk, ken je die site?
Dat vroeg mijn schoonzus. Als je werkt bij een gemeente of een provincie, zoals wij allebei, kun je gebruik maken van een site van het A+O Fonds: Meester in je werk. Hierop vind je allerlei testen waarmee je je talenten kunt ontdekken en hoe je er mee aan de slag kunt, welke functie goed bij je past en welke rol jou het beste ligt in een team.
Zal ik twee van die zwarte schriftjes nemen of neem ik er ook één met een kartonnen kaft?
Verderop liggen ook nog exemplaren met meer kleur. Ik ben in de Hema en krijg een nostalgisch gevoel, eigenlijk altijd in deze tijd van het jaar. Het is het spannende gevoel dat aan het eind van de zomervakantie komt: Weer terug naar school in een nieuwe klas met nieuwe frisse spulletjes en toch ook weer terug naar normaal. Het ritme van roosters en taken, van elke ochtend vroeg op staan en het normale ritueel afwerken.
Voor mijn werk koop een zwart schriftje, met een soepel leerachtig kaftje. Er zit een elastiekje aan de zijkant. Hier kun je een pen insteken. Ziet er keurig uit, een vintage notebook. Ik kan er mijn aantekeningen makkelijk in terug vinden en de batterij hoeft niet opgeladen te worden.
Voor de opleiding aan de Kleine Tiki koop ik een schriftje met een harde kaft van bruin karton. Het oogt erg saai, maar in mijn hoofd zie ik al de pasteltekening die ik er op ga maken. Dit schriftje ziet er na een paar maanden heel anders uit. Het gaat mee in een tas met nog natte kunstwerken en kleiopdrachten.
Beide schriftjes vervullen dus een beetje de functie die een schoolagenda had. In de brugklas gebruikte ik de agenda die we van school hadden gekregen. Ik had toen nog niet in de gaten dat dat niet erg cool is.
Met je schoolagenda liet je zien wie je was.
Van latere jaren herinner ik mij een roze agenda van Ryam die ik bewerkt had met inkt en een zwarte popagenda. Jammer dat ik ze niet meer heb want ze fungeerden ook een beetje als dagboek. Uiteindelijk vond ik het juist weer cool om met een suffe agenda van de school rond te lopen. Houding:
het kan mij niet schelen wat je van me denkt.
Met een blij gevoel en met mijn nieuwe schriftjes ga ik naar huis. Back to school, een blij terug naar normaal gevoel totdat het weer normaal is. Dat duurt bij mij tegenwoordig nog maar een week.
Een goed idee past op de achterkant van bierviltje. Dat was het uitgangspunt van een workshop op het Geocongres in Zoetermeer. Donderdag verzamelden zich zo’n 150 deskundigen op het terrein van geo-informatie voor dit congres in de Dutch Innovation Factory. Introducees op het terrein van zorg en welzijn waren welkom. Ik mocht mee met mijn collega’s van het GIS en de ICT.
In de workshop van het bierviltje kwam namelijk samen wat geo-informatie kan betekenen voor zorg en welzijn: Wat er nodig is om Ton en Miep in staat te stellen langer zelfstandig te wonen. Maar dat komt straks, eerst een vraag beantwoorden.
Wat is nu eigenlijk geo-informatie?
Geo-informatie is de term voor informatie met een ruimtelijke component. Alle informatie die terug te leiden is naar een locatie, een plekje op aarde dus. ‘Geo’ is de afkorting van geografisch.
Ongeveer 80% van alle informatie heeft een ruimtelijke component. Dat betekent dat informatie over bijvoorbeeld aantallen ouderen te koppelen is aan een locatie. Dat kan een adres, een wijk of een gemeente zijn.
Geo-informatie kan enorm helpen bij het maken van keuzes waar voorzieningen nodig zijn in een stad.
Terug naar veilig wonen voor Ton en Miep.
De congresgangers kregen vooraf een storymap over het leven van Ton en Miep en nog wat achtergrond toegestuurd. De vraag was: Hebben jullie een goed idee waarmee het zelfstandig wonen van Ton en Miep veilig blijft? Voor het beste idee was een prijs beschikbaar. Een gouden twitter vogel.
Via #geoidee kwamen op twitter vele ideeën binnen. Op het congres heb ik gesprekken aangeknoopt met aanwezigen om ideeën los te peuteren. Deze werden opgeschreven op een bierviltje. Er kwamen slimmer bankjes voorbij, toegankelijke openbare toiletten, rollators uitgerust met GPS maar de twitter vogel ging naar:
— DigitaleStedenAgenda (@digitalesteden) June 30, 2016
Een terechte winnaar, we worden steeds vitaler oud en kunnen heel lang probleemloos voor ons zelf zorgen. Een mooi voorbeeld hiervan las ik in Metronieuws.
Zelf vond ik deze ook heel mooi. Goede informatie over wat er in een wijk speelt is goed, maar een gesprek met de bewoners over wat ze als goede oplossingen zien, is minstens zo belangrijk.
Geo-analyses horen samen te gaan met een goed gesprek in het gebied #geoidee
De volgende is mij uit het hart gegrepen. Voorzieningen en appartement-complexen zijn vaak omgeven door beton en steen. Dat inspireert niet echt uit om eens lekker buiten te gaan bewegen. Parken en openbaar groen kunnen ook meer uitnodigen om actief te worden.
#geoidee openbaar groen afstemmen op demografisch en sociale kenmerken van de buurt. Met gis-analyse als vertrekpu nt
Gekleurde Gedachten 