Categorie: Reizen

Geplaatst in Reizen

Les vacances en France, deux

Gepost op door Karien Damen

Nostalgie

Eindelijk mag ik een keer in het houten huisje slapen op de camping Terre Ferme bij Condal. Dat is voor ons een bekende plek. We kampeerden daar zo’n drie keer eerder. Vanuit de caravan hadden we uitzicht op dat huisje en het leek me knus om daar een keer te slapen. Nostalgie natuurlijk, het deed me denken aan de vakantiehuisjes van vroeger. Op weg naar onze bestemming in de Provence grijp ik mijn kans om hier te overnachten.

We ontmoeten de nieuwe eigenaren, een Nederlands stel met een klein jongetje. De vorige eigenaren, ook Nederlanders zijn in het dorpje Condal zelf gaan wonen. Ze hebben hun weg in de gemeenschap gevonden en zijn nog steeds de spil van muziekavonden op de camping. 

Het groen op de camping is in de loop der jaren flink gegroeid. Je kampeert er nu veel beschutter. Mooi om te zien dat het plan van de oorspronkelijke eigenaren goed heeft uitgepakt. Vergelijk deze foto’s uit 2015 maar eens met die nu op de website staan.

En, wat betreft die nostalgie, het klopte helemaal, inclusief de muggen die ons ’s nachts vonden.

Nergens naar toe

De reis gaat verder, een week verblijven we in Saint Cannat. Dat is een stadje vlak bij Aix en Provence. Rene en Aurélie hebben hier een oude boerderij verbouwd tot een mooi woonhuis met gastenverblijven. De tuin is een droom en ’s avonds prachtig verlicht.

Op zo’n plek hoef je toch nergens meer naar toe? Toch vinden we dat we in beweging moeten komen. We wandelen naar wijnhuizen in de omgeving, gaan een dagje naar zee en bezoeken het plaatsje Lacoste. Hier klimmen we naar het kasteel met dezelfde naam. Als er weer eens een schandaal was trok Markies De Sade zich hier terug. We hebben het dan over de periode tussen 1763 en 1778. Daarna is het dorp en het kasteel in verval geraakt. Pierre Cardin heeft het kasteel en het dorp tussen 2001 en 2005 laten renoveren. Het is nu toevluchtsoord voor kunstenaars, jaarlijks is er een festival met muziek en theater.

Markies de Sade, de seksmaniak die de taal het woord ‘sadisme’ schonk

Nog meer wijn

Op weg naar huis overnachten in wijnhuis Deveney midden in de bourgogne. We worden direct uitgenodigd om wijn te komen proeven. Puligny-Montrachet is een verstild dorpje in de wijnstreek rondom Beaune. Alles ademt er dure wijn, de pakhuizen, de statige herenhuizen waar meestal een proeflokaal in gevestigd is. De plaatselijke supermarché is er al lang vertrokken. Ergens in een klein straatje vinden we nog wel een boulangerie.

Wat is jouw favoriete vakantiebestemming?
Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Reizen

Hou toch je mond

Gepost op door Karien Damen

Had ik me maar nooit voor deze bergwandeling opgegeven. Ik was natuurlijk nieuwsgierig na al die sterke verhalen in de tube over steenbokken die hierboven rondspringen, alle bijzondere alpenflora en niet in de laatste plaats wat de berggids allemaal nog meer voor ons in petto had.

Een hele dag in het kielzog van deze man leek me wel wat. Kijken naar zijn gespierde kuiten die voor me uit dansen. De hand die elke keer naar me uitgestoken zou worden bij een dwarsliggende kiezel op het pad. Jammer dat die twee meiden uit Eindhoven zich ook ingeschreven hadden voor deze excursie. Ik had ze al verlekkerd zien kijken naar onze Zwitserse leidsman. Maar ze zijn geen partij voor mij.

Dus waar kwam mijn bezwaarde gemoed vandaan? Gisteren had ik na een paar glazen wijn hoog opgegeven over mijn wandelervaringen in Nepal en vorig jaar in de Andes. Terwijl ik toch echt nooit verder gekomen ben dan de Utrechtse Heuvelrug.

Op het bed in mijn hotelkamer strik de veters van mijn bergschoenen. Ik zie de blikken van de Eindhovense dames al gaan, ze zien er veel te nieuw uit. Daar heb ik natuurlijk wel een antwoord op. Na jaren trouwe dienst waren mijn oude schoenen tot op het draad versleten. Maar over blaren op mijn voeten kan ik natuurlijk niet gaan klagen. De pijn zal er voor zorgen dat mijn charmantste glimlach verandert in een verbeten grijns.

Had ik mijn mond maar gehouden, stomme kip die ik ben.

Schrijfoefening: Hoog in de Alpen, Angstig, Lerares, Een leugen over het verleden

Geplaatst in Kunst en Cultuur, Reizen

Nog een paar dagen om je prinses te wanen

Gepost op door Karien Damen

Waar zullen we afspreken?

We kennen elkaar nog van de middelbare school, maar mijn vriendin woont inmiddels helemaal in het oosten van het land. Dat zou dus ergens halverwege moeten zijn. Op de Veluwe of bij Utrecht kun je natuurlijk heerlijk samen wandelen in de bossen. Ik keek op de kaart voor een briljante ingeving. Mijn ogen bleven hangen op: Paleis Het Loo. Als het dan wat minder weer is, kun je ergens schuilen.

Maar dat wordt toch verbouwd?

Een blik op de besloten tuin achter het paleis

Klopt, het paleis wordt ingrijpend verbouwd en gaat pas halverwege 2012 weer open. Maar er is nog meer om van te genieten, dwalen door paleistuinen, het dak op en het uitzicht bewonderen of de koninklijke stallen in. Je moet je wel haasten want na 29 september gaan de tuinen dicht tot ergens in het voorjaar van 2020.

Tenzij je in de kerstvakantie tijd hebt. Dan opent op het stallenplein het Winterpaleis Het Loo zijn deuren. Alles voor een feestelijk winters gedekte tafel is er te zien. Van grote pasteien, kunstig gevouwen servetten, suikerwerken en koninklijke desserts tot bloemschikkingen, menukaarten en serviezen.

Aangeraden wordt je wel warm aan te kleden.

We kunnen ons dat nog moeilijk voorstellen want de dag dat wij Het Loo bezoeken, is het prachtig weer en staat alles nog in bloei. Boven op het dak van het paleis kijken we uit over de geometrisch aangelegde tuin met daarin vier felgekleurde kunstwerken van Libeskind.

Twee van de vier sculpturen van Libeskind in de tuin.

Ze verbeelden de elementen ozon, stikstofmonoxide (lachgas), methaan en koolstofdioxide symboliseren. Deze gassen zijn de schadelijke bijproducten van ons handelen en veroorzaken de klimaatverandering met rampzalige gevolgen voor mens en natuur.

Een groter contrast met de oorspronkelijke symboliek van de tuin: het paradijs op aarde en de overwinning van de mens op de natuur, kan ik niet verzinnen. De vier fonteinen verbeelden, liefde, macht, kracht en intelligentie. Maar is het echt een tegenstelling?

De door rupsen opgegeten buxushaagjes zijn vervangen door wuivend gras. Dat geeft een sprookjesachtige sfeer.

Geplaatst in Reizen

De boot…het wad…Schiermonnikoog

Gepost op door Karien Damen

Het stond op de leuning van een bankje, zomaar ergens in de duinen, om herinnerd te worden.

“De boot…het wad…de vuurtorens: Schier!!!!! als een magneet, zo sterk was de band….”

Iedereen die er ooit geweest is ziet direct: dit is Schiermonnikoog, Schier, Lytje Pole.

He, er is nog een vuurtoren. Nee die witte is geen watertoren meer.

Een paar maat 39 en een paar maat 43 met sokken erin. Het water is koud.

Met de Balgexpres naar het uiterste puntje van het eiland, om te chillen als zeehonden.

De jachthaven en fotogeniek weer.

Op de grens tussen polder en duinen staat een verwaaide boom. Noordwest

Ik zei: afstand houden amigo, minstens vijftig meter. Por favor!

Wandelen op het strand, struinen door de duinen, luisteren naar de vogels in het bos, tegen de wind in de eindeloze polderweg af. Het was heerlijk op Schiermonnikoog.

Geplaatst in Kunst en Cultuur, Reizen

Beelden in Antwerpen

Gepost op door Karien Damen

Het is niet ver, Antwerpen. We hebben afgesproken bij het Middelheim museum aan de oostkant van de stad. Een dagje wandelen, picknicken en genieten van de beeldentuin in een prachtig uitgestrekt park.

Water

Bij Breda begint het al te regenen. Het houdt de hele dag niet meer op. We hebben er geen last van gehad. Er was zoveel te zien. Af en toe rusten we uit onder de parasols op het terras bij het kasteel.

Lucht

Gelukkig zijn we er op zondag, anders hadden we de lijnentrekker niet aan het werk gezien.

Vuur

Stil worden we van de tentoonstelling Earthbound van Ana Mendieta. Kijkend naar haar films proef je het zoute zeewater, drukken stenen zwaar op je lijf of drijf je juist gewichtloos in een bergstroom. Je ruikt het brandende hout en je hoort gras ademen. Ik kan niet bevatten dat dit gemaakt is in jaren 70 van de vorige eeuw, zo fris ogen de beelden.

Aarde

We fotograferen wandelend wat ons raakt. Wat voor de een verontrustende chaos is, is voor de ander een verbindend universum. Soms is het de natuur, zoals een boom die al eeuwen berustend in het park staat.

Herfst in Hellendoorn, Gekleurde Gedachten, Karien Damen, Huisje10
Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Reizen

Herfst in Hellendoorn, mooier kan haast niet

Gepost op door Karien Damen

Heerlijk herfstweer, tijd om naar buiten te gaan. Ik trek mijn wandelschoenen aan. Want wat is er heerlijker dan straks weer thuis met een voldaan gevoel boven een kop warme drank na te genieten. Met een moe lijf en rust in mijn hoofd.

Krönnenzommer

Het bos ligt al vol met bladeren. Het zijn vooral eikenbladeren. Het blad aan de andere bomen wacht nog op een flinke herfststorm.

Herfst in Hellendoorn, Gekleurde Gedachten, Karien Damen, Huisje10
Het bospad langs de Sanatoriumlaan lijkt op een oude oprijlaan

We steken de sanatoriumlaan over en nemen rechtsaf het pad dat langs de laan loopt. Als het pad ophoudt, lopen we verder, langs de kant van de weg de Elerberg op, richting het oude sanatorium Krönnenzommer. Het is vernoemd naar een gedicht van Johanna van Buren, hier een bekende dichteres. Ze schreef in de streektaal. Na de kruising met de Noord Esweg nemen we het eerste paadje aan de linkerkant. Dit pad slingert het bos in en komt uiteindelijk uit op een breder pad.

Herfst in Hellendoorn, Gekleurde Gedachten, Karien Damen, Huisje10
De rozetten van het vingerhoedskruid (digitalis) hebben zich al gevormd, klaar voor de volgende zomer.

Pieterpad

We zijn nu beland op het Pieterpad, de etappe van Ommen naar Hellendoorn. We volgen een tijdlang deze route. Na een T- kruising komen we op het pad met de naam Koetreeweg. Vlak voor we het bos uitlopen verlaten we de route van het Pieterpad en gaan naar rechts. We volgen nu de blauwe wandelroute. Deze voert ons langs het Avonturenpark Hellendoorn en uiteindelijk lopen we langs de rand van het bos. Het akkerland voor ons is een oude es (of esch) van het dorp Hellendoorn. In de zomer kun je hier niet over de mais heen kijken.

Herfst in Hellendoorn, Gekleurde Gedachten, Karien Damen, Huisje10
De lariks is een naaldboom die in de herfst verkleurt en zijn naalden verliest.

De Uitkijk

We lopen nog een stukje verder door als de blauwe route naar beneden, richting het dorp, gaat. We gaan thee drinken bij De Uitkijk en lopen daarom verder rechtdoor, steken de Luttenbergerweg over en gaan linksaf de Hellendoornsebergweg in. De Uitkijk is een hotel met van die krakende houten vloeren, oude sjiek. We hebben er een keer gelogeerd, maar nu hebben we ons eigen huisje hier. Vanaf het terras had je ooit goed zicht op Hellendoorn. In 1929 was de helling nog kaal, nu zit je in het bos met hier en daar wat doorkijkjes.

Hellendoorn

We dalen af naar het dorp. Er lopen verschillende paden vanaf De Uitkijk naar beneden. We kiezen er lukraak een uit en komen uit op de Ninaberlaan. We wandelen door het dorp en nemen de Noord Esweg terug naar de Sanatoriumlaan. Wie wil hier nu niet wonen?

 

Herfst in Hellendoorn, Gekleurde Gedachten, Karien Damen, Huisje10
De bladeren aan de bomen wachten op de eerste herfststorm

 

Hellendoorn, Regge, fietsen, Gekleurde Gedachten, Karien Damen
Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Reizen

Fietsen langs de oevers van de Regge

Gepost op door Karien Damen

Bij het station in Nijverdal slaan we linksaf. Al snel vinden we de Regge. De steentjes van het fietspad knerpen onder onze banden. Een bekend geluid. Dit slingerende pad nemen we vaker. Je meandert hier mee met de rivier. Deze zomerse herfstdag in oktober genieten we van het weer en het mooie landschap.

Hellendoorn, Regge, fietsen, Gekleurde Gedachten, Karien Damen
Trapje voor vissen in de Regge

 

De Regge mag zich weer vrij bewegen. Dit is in Hellendoorn gemarkeerd met een kunstwerk van Harry Schutte en een gedicht van Jan Verhoek:

de schone slaapster

sterven zal zij niet
maar zij zal honderd jaren slapen
de eeuw was lang
de bedding nauw
maar kijk
ze richt zich op
en danst weer als voorheen
de regge mooie vrouw

Net voor Rijssen laten we de schone slaapster achter en fietsen richting Wierden. Terug wil ik langs het Wierdense veld fietsen om een foto voor jou te maken van het veen. In het zwarte water zie je kleine polletjes om hoog steken. Ik vind dat zo mooi. Veel vogels strijken er neer voor een moment van rust. Als we stoppen en ik door het lange gras loop in de richting veen zie ik dat het helemaal is drooggevallen. De mini-eilandjes liggen in de modder.

Hellendoorn, Regge, fietsen, Gekleurde Gedachten, Karien Damen
Normaal steken deze pollen net boven het water uit.

Na de droge zomer is er nog steeds niet genoeg regen gevallen voor het herstel van de natuur. Zo eindigt een wolkenloze dag toch in een zorg. Ik hoop dat Leslie ons wat regen zal brengen.

Hellendoorn, Regge, fietsen, Gekleurde Gedachten, Karien Damen
Nog even genieten van de ondergaande zon

 

 

 

Hellendoorn, gekleurde gedachten, Karien Damen
Geplaatst in fietsen, Huis, tuin en keuken, Reizen

Helemaal opgeknapt

Gepost op door Karien Damen

Het zit er bijna weer op en dat geeft een dubbel gevoel. Ik heb zin om weer te beginnen met werken, net zoals het vroeger zoveel plezier gaf de nieuwe schriftjes klaar te leggen en alvast in de schoolboeken te neuzen. Nieuwe wegen verkennen, maar ook iedereen weer te zien. Het is de vrijheid die ik ga missen, niet weten wat we waar en wanneer gaan eten, de hele dag in bermuda lopen en vergeten mijn haar te doen, heerlijk. We zijn deze zomer in Nederland gebleven, in onze datsja aan de voet van Nationaal park de Sallandse Heuvelrug. We hebben ellenlange fietstochten gemaakt door het bos, lekker koel deze zomer, over de heide gereden of langs de Regge.

Gelukkig bloeide hier en daar nog heide. niet alles was verdord. Op sommige plekken staken fel oranje struikjes er boven uit. dat bleken verdroogde bosbessenstruiken te zijn.

Eind 2016 kochten wij onze datsja. Het huisje was hard toe was aan een opknapbeurt. In de kerstvakantie hebben we hiervoor plannetjes gemaakt en zijn aan de slag gegaan. We wilde een inrichting die bij de omgeving, bos en heide, zou passen.  In de zomer van 2017   zat alles weer strak in de verf, hadden we een blinkende nieuwe keuken en een mooie badkamer met hout-look tegels. Het grote genieten kon beginnen.

 

Voor en na

Alle seizoenen hebben we nu een keer meegemaakt. Alle seizoenen zijn er mooi. Begin 2019 willen we onze datsja gaan verhuren. Het staat toch wel vaak leeg en dan kunnen anderen ook van de mooie omgeving genieten.

IMG_0021