Deze keer gaat mijn verhaal niet over Ulvenhout. Ook heb ik, op vakantie, geen uil gevonden die mij deed denken aan Ulvenhout. Nee, dit verhaal gaat over naar huis willen gaan terwijl je vast kwam te zitten op een plek waar je niet wil zijn. We waren gestrand, ver van de bewoonde wereld. Het is het verhaal over hoe we uiteindelijk met een taxi naar de Lidl gingen om boodschappen te doen.
Lees verder “Code Rood: avontuur in Spanje”
Zo maar, het was op een zondag in juli, is bus 132 voorgoed uit mijn leven verdwenen. We gingen op die regenachtige dag, in het kader van onze inburgering, een kijkje nemen in het Stedelijk Museum in de Boschstraat in Breda. Laat dat nu net de zondag zijn dat de nieuwe dienstregeling van Bravo inging. De route Breda CS – Baarle-Nassau is nu onderdeel geworden van een Bravo direct lijn. In zekere zin is het het voor de bus zelf een promotie. Omdat alle Bravo direct-lijnen een nummer hebben beginnend met een drie, is het nu bus 375 die ons naar de stad vervoert.
Lees verder “Vaarwel Bus 132”
Willen jullie misschien een foto van jullie samen?
Een van de wandelaars steekt haar hand al bereidwillig uit om mijn telefoon aan te nemen.
‘Nee hoor, ik wilde net het geluid opnemen van een vogel om te kijken om welke soort het gaat, maar ik ben net iets te laat. Helaas is hij gestopt met zingen.’
We ontmoeten elkaar op een kruising van twee bospaden. Zij lopen een etappe van het Pieterpad en zijn op weg Hellendoorn. Wij zijn zomaar een wandelingetje aan het maken op de Elerberg.
Heb je al veel vogels gespot?
Ik vertel dat we op deze mooie lente dag vooral koolmeesjes hebben gehoord, maar ook een enkel roodborstje en een groenling. Zij hebben onderweg zelfs een roodborstje gezien. Dit is al hun tweede wandeldag en ze hopen dat ze niet ver meer hoeven. Nadat we ze vertelt hebben dat ze een stukje verder Hellendoorn bijna kunnen zien liggen nemen we afscheid.
Ik heb nooit geleerd om vogels te herkennen maar de app Merlin vertelt me gewoon welke vogel ik hoor en laat me ook een plaatje zien. Even verderop gaan we op een bankje zitten en luister ik rustig naar de vogels om ons heen. Een pimpelmees.
De kunst is om vooral veel geduld te hebben. Dan komen er vanzelf verschillende vogels langs. Als je pas in actie komt als je een vogel hoort zoals ik net op de Elerberg, ben je te laat.
De Merlin Bird ID app is ontwikkeld door Cornell Lab. Een organisatie die zich bezig houdt met ornithologie, vogelkunde.
Downloaden dus die app, want ook morgen is het mooi weer.
‘Was het wat?’
‘Wat?’
‘Nou, je bent toch in Amersfoort naar een tentoonstelling over slaap geweest?’
‘Ja, vorige week met de trein naar de Kunsthal Kade Museum. Het klinkt belachelijk maar bijna was ik niet gegaan, ik had zo slecht geslapen.’
‘Hoe kwam dat dan?’
‘Midden in de nacht was ik opeens klaarwakker. Had ik wel genoeg saldo op mijn OV-kaart? En waar had ik dan voldoende tijd om op te laden? Ik wist dat ik erover zou blijven doormalen. Ik ben dus maar naar beneden geslopen en heb bij het licht van de afzuigkap mijn laptop opgestart.’
‘En?’
‘Het saldo was precies genoeg.’
‘Nou, dan kon je weer rustig gaan slapen.’
‘Ja, maar dat lukte niet erg meer. Ik had koude voeten gekregen, zes keer naar de WC, zou ik de wekker wel horen, dat werk.’
‘Arme ziel, goed dat je juist wel bent gegaan. Kon je er gelijk wat van opsteken.’
‘Zeker, bij binnenkomst mocht je, als je je schoenen uitdeed, direct op een groot bed gaan liggen. Zag er heel aantrekkelijk uit. Toch heb ik dat maar overgeslagen omdat ik bang was dat ik de rest van de dag erop zou blijven liggen. Dat bed stond op de verdieping waar elke ruimte gewijd was aan een slaapfase verbeeld door kunstenaars en ontwerpers. Het begon met sluimer naar lichte slaap om via dromen bij diepe slaap uit te komen. Slapen of niet kunnen slapen is van alle tijden en overal.’
‘Welke werken hebben de meeste indruk op je gemaakt.’
‘Halverwege stuitte ik op een beeld van een slaapwandelaar in een ouderwetse onderbroek, zo’n witte. Zo levensecht dat het gênant was er lang naar te kijken. Even verderop zag twee andere bezoekers met een verdwaasde blik vanachter een gordijn tevoorschijn komen. Ze moedigden me aan vooral ook een kijkje te gaan nemen. Ik kwam in een donkere ruimte waar het geluid gedempt was door de zware gordijnen rondom. In het midden stond een bed. Van bovenaf werd het verlicht door kleine straaltjes die sterren maakten op een rood sprei. Een mist steeg op van het bed. Sprookjesachtig, kijk maar naar de foto op de site van de tentoonstelling.
Beneden waren allerlei verbeeldingen te zien van de ideale slaapplek. Als allerlaatste was daar een bouwsel opgetrokken uit stukken hout en karton. Pas wanneer je een trappetje opklom en door een ronding naar binnen keek, kon je zien wat het was. Een volledig ingerichte kamer maar dan op z’n kop, net alsof je net wakker werd na een diepe slaap en even niet meer wist waar je was.’
‘Klinkt goed, maar heb je er ook nog iets van opgestoken?’
Ja, waarom je problemen ’s nachts veel groter lijken dan ze overdag zijn. Zoals dat met die OV-kaart, er stond gewoon genoeg op en tijdens de reis had ik voldoende tijd bij het overstappen om hem op te laden. Niks om je zo druk over te maken.
Dat komt doordat ‘s nachts het deel van je hersenen waar je emoties en gedachten gereguleerd worden minder actief is, anders zou je niet kunnen slapen. Maar het zorgt er voor dat de controle op je angsten een stuk minder is. De rem is er simpelweg af. Als ik me dat voortaan voorhoud zal het een stuk rustiger zijn in mijn hoofd. Maar hoe zit het eigenlijk met jou? Heb jij een beetje goed geslapen?”
‘Ehh.’
‘Als ik jou was, zou ik zeker gaan, echt de moeite waard.’
Zes weken mocht ik niet fietsen of autorijden, net op het moment dat we op het platteland gingen wonen. Er gaat hier en keer in het uur een busje naar het dichtstbijzijnde station. Maar van daaruit ligt dan de wereld voor je open, als je tenminste geen haast hebt. Voor een Randstedeling die gewend is zonder te plannen naar de metro te lopen een hele verandering.
Als je echt wil onthaasten moet je op het platteland gaan wonen en de auto de deur uit doen.
Mijn eerste avontuur was nog voorzichtig. Ruim op tijd stond ik bij de bushalte, een platgestampte plek in de berm van de weg. Het is dat er een paal staat met de vertrektijden anders zou je aan het twijfelen slaan. Als een wonder verscheen op tijd de bus. Ik reed mee naar het eindpunt en ging daar naar de plaatselijke boekhandel. Vond er niet wat ik zocht maar sjouwde toch een volle tas mee terug naar de bushalte om de volgende bus weer terug te nemen. Missie geslaagd.
Als je er de tijd voor neemt, kun je met het openbaar vervoer bijna overal komen.
Het tweede avontuur was een bezoek aan het ziekenhuis in Leiden, zo’n tweehonderd kilometer hiervandaan. Gelukkig was de afspraak gepland aan het begin van de middag anders had ik er een dag eerder in een hotel moeten gaan slapen. De terugreis was spannender, zou ik de laatste bus wel halen? Maar E. veranderde die dag zijn werkrooster, zo konden we samen toch met de auto.
Morgen ga ik voor een bezoek aan een museum naar Amersfoort en beleven hoe het is om daar met het Openbaar Vervoer te komen.
Kinderen hier halen zo snel mogelijk hun rijbewijs. Kunnen ze mams en paps vervoeren.
Nu ik afhankelijk ben van het openbaar valt elk nieuws mij hierover op. Zo was op alle nieuwssites was te lezen dat het onder auto steeds lastiger wordt om naar je werk, school of het ziekenhuis te reizen.
OV gaat achteruit: de auto is sneller, zelfs in de spits (nos.nl)
Reizigersorganisatie Rover: bereikbaarheid ziekenhuizen met ov moet beter (nos.nl)
Alle opwinding hierover ontstond naar aanleiding van de uitkomsten van een onderzoek door het Planbureau voor de Leefomgeving. De onderzoekers hebben onder andere gekeken naar de bereikbaarheid met het openbaar vervoer.
Ze stelden vast dat sinds 2012 het openbaar vervoer in veel delen van Nederland is versoberd. Dat geldt vooral voor ziekenhuislocaties, maar ook voor scholen. De effecten zijn niet alleen fors voor mensen die wonen in landelijk gebied, maar ook als je aan de rand van de stad woont. Met name in de avonduren en in het weekend kun je zonder auto minder goed bij ziekenhuizen, apotheken, supermarkten en andere voorzieningen komen.
Ook het bezit van een auto is een dure aangelegenheid geworden zodat een groeiende groep Nederlanders dit niet meer op kan brengen.
Eén op tien Nederlanders kan autorijden amper betalen – AutoWeek
Ondertussen ben ik in Amersfoort geweest, een reis van bijna twee uur en twee keer overstappen. Op tijd uit en thuis, alles sloot precies op elkaar aan.
Alle reden dus om het OV een warm hart toe te dragen en er vooral in te investeren of voor te gaan werken, maar vooral veel te gebruiken. Ik zal in elk geval nog een tijdje op deze manier blijven reizen.
Nieuwe regeerakkoord: te weinig geld voor OV-ambities – Rover
Beste Madame Trinette,
Ik weet niet zeker of u zich mij nog kunt herinneren, maar ik was die onzekere vrouw die wilde weten of ze op het aanbod van haar zus in New York moest ingaan om bij haar te komen wonen. Het was op een koude avond in maart dat ik bij u kwam. U heeft mij naar aanleiding van de kaarten gezegd mijn hart te volgen en dat heb ik gedaan. Het is een wonder dat ik nog leef.
Lees verder “Post uit New York”
We hadden het idee om op de fiets Het Gooi te gaan verkennen. We fietsten daarom naar een hotel in Nieuwersluis, net buiten Breukelen. Van daaruit zouden we alle richtingen uit kunnen waaieren. Dat waaien lukte heel goed en het was regelmatig ook erg nat.
Lees verder “Alles begint met een idee”
In een kistje boven op de kast liggen mapjes vol foto’s die nog uitgezocht moeten worden. Folders van bezienswaardigheden, routebeschrijvingen met in de kantlijn een verslag van de reis erbij gekriebeld, van dag tot dag. Bonnetjes van restaurants, metrokaartjes. Allemaal bewaard, want je weet maar nooit.
Meestal dwing ik mezelf meestal tot een net verslag. Eerst in plakboeken, tegenwoordig in fotoboeken die ik online in elkaar zet en dan laat afdrukken. Het is ondertussen een volle plank in de boekenkast.
Een fotoboek van Polarsteps is de laatste aanwinst. Het is het verslag van een weekje fietsen in Twente. Bekijk de reis maar eens hier.
Het fijne van deze app is dat ik mijn teksten er helemaal in kwijt kan. De meeste App’s staan alleen een bijschrift toe. Jammer is dat de foto’s niet in mijn volgorde in het boek terecht zijn gekomen. Het kan zijn dat ik ergens in het proces niet goed opgelet heb. Volgende keer beter.
Hoe bewaar jij herinneringen aan je vakanties?
Typisch Input Als dit een talent van je is heb je een enorme behoefte om informatie te verzamelen en op te slaan. Dat kan in de vorm van ideeën of spullen zijn maar ook in de vorm van relaties. Mensen met Input hoog in de top tien, zijn nieuwsgierig en altijd op zoek naar wat maar bruikbaar kan zijn. Ik heb Input op zes. In gesprek met mij uit zich dat in dat ik over alles wel iets gelezen heb. Als je dan bij mij thuis bent, trek ik ook nog het boek of artikel over dat onderwerp voor je uit de kast. Wil je meer weten over jouw talenten (Clifton Strengths)? Neem dan vrijblijvend contact op.
Gekleurde Gedachten 