Categorie: Reizen

Heide, schapen, hunebedden, maar ook TT, Cuby en the Blizzards en Enzo Knol. We zijn in Drenthe, om precies te zijn op de Hondsrug. We fietsen bijna elke dag en stippelen ’s morgens een route uit via de knooppunten. In het begin is het voor ons even wennen. De bordjes zitten niet altijd op een plek waar je ze verwacht. Maar omkeren en zoeken daar doen we niet aan. Vanuit de gedachte dat een pad altijd ergens naar toe gaat, fietsen we stug door.

Regenpak aan, slush, slush. Regenpak uit, krunk, krunk.

De tocht gaat naar Westerbork omdat ik graag het voormalige kamp wil bezoeken. Het blijkt helemaal niet zo dicht bij het dorp te liggen als de naam doet vermoeden. We volgen vanuit Westerbork nog een lange route richting Hooghalen. Het is wel logisch dat het kamp dichter bij Hooghalen ligt. Dit plaatsje ligt aan de spoorlijn. Wat ik niet wist was dat het kamp in 1938 is opgezet als vluchtelingenopvang voor joden die voor het nazie regime in Duitsland gevlucht waren. De Duitse bezetter heeft het in 1942 heel cynisch ingericht als doorgangskamp. Eerst moest men vanaf Hooghalen lopen met alle bagage naar het kamp, zo’n vijf kilometer. De Duitsers hebben de gevangenen een spoorlijn laten aanleggen. Dat was gemakkelijker om er te komen maar ook voor het vertrek. De route van de spoorlijn naar het kamp is nu gemarkeerd door 97 bielzen, evenveel als er transporten zijn geweest naar vernietigingskampen, voornamelijk naar Auschwitz.
Maar eerst liepen we het bijbehorende museum in. In de gang staan koffers, ze staan voor elke grote groep vluchtelingen die naar Nederland kwamen, met als laatste groep de Syriërs. Er zijn meer momenten dat ik aan nu denk. De lijst met beperkingen die aan joden werden opgelegd in de loop der jaren doen vrezen welke beperkingen als een glijdende schaal aan andersdenkenden opgelegd kan worden.
Van het kamp staat feitelijk niets meer overeind. Eén barak is teruggeplaatst. Het heeft een tijdlang dienst gedaan als schuur bij een boer. Deze heeft het bouwsel geschonken aan het museum. Aan het einde van het terrein bevindt zich het monument. Een spoorlijn die eindigt in het niets, als teken van wanhoop.
Het gebied rond het kamp ziet er tegenwoordig heel anders uit dan ten tijde van de oorlog. Direct na de oorlog is staatsbosbeheer begonnen met de aanleg van een productiebos. Het is nu moeilijk voor te stellen dat de gevangenen uitkeken over een desolate vlakte.

Tring, tring, pas op hier kom ik aan.

We gaan harder dan de meeste andere fietsers, ook de e-bikers. We zijn op weg naar een plek waar de prehistorie levend is gemaakt, rond het hunebed in Borger. In het museum krijg je uitgelegd hoe die grote stenen in het Drentse landschap hier terecht zijn gekomen en hoe ze ons vertellen waar ze vandaan komen. Rondom het museum zijn boerderijen uit verschillende tijdperken uit de prehistorie nagebouwd. Ook kun je zien wat er toen verbouwd werd en hoe ijzer werd gewonnen. Indrukwekkend om te zien waar toe mensen in die tijd met weinig middelen en techniek in staat waren.

krunk, krunk verder gaat het weer.

Ik heb zadelpijn, vandaag dus een lange wandeling bij het buitencentrum Boomkroonpad van staatsbosbeheer. Het boomkroonpad laat je op 22 meter hoogte ervaren wat eekhoorntjes zien. Aan het eind van de reis langs de boomtoppen kun je kiezen uit verschillende wandelroutes, door het bos over de heide of langs vennen en moeras.

Woesj, woesj, windkracht vijf vandaag.

Een route met op de terugweg windje mee dan maar. We gaan naar Assen. De hoofdstad van de provincie Drenthe heeft 67.000 inwoners, iets meer dan Pijnacker-Nootdorp en dat is een dorp. Niet groot maar toch is Assen een echte stad met een mooi historisch centrum. We bezoeken het Drents museum, het heeft een mooie collectie archeologie en hedendaagse kunst. Op dit moment loopt de tentoonstelling over de Maya’s. Het mooiste in het museum vind ik het Het Grootste Poppenhuis van Nederland. Het huis van de belastingontvanger in Drenthe is opnieuw ingericht en één van de bewoners leidt je rond. Het mooiste is dat je aan tafel mag aanschuiven, doosjes en kasten kunt openmaken en een blik kunt werpen in een boek.

Drenthe, ik ben er geweest.