Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Het seksleven van een slak

slippers
Het is reces

Het midden van het zomerreces is bereikt. Ik ben bijna de enige op kantoor. Elk karweitje rek ik op zodat ik de hele dag wat te doen heb. Mijn la met hangmappen is opgeruimd. De planken in de kast zijn afgestoft en oude dossiers weggegooid. Ik ben nu bezig met de digitale stofnesten van de griffie. Deze vallen minder op maar zijn in een jaar tijd aanzienlijk geworden.
Echt boeiend is het werk niet. Ik dwaal daarom digitaal een beetje rond. Zo kom ik uit bij informatie over slakken. In mijn tuin leven een heleboel slakken. Nadat ik de strijd tegen de slakken heb opgegeven ben ik me gaan afvragen wat voor leven slakken leiden. Wat slakken eten weet ik al, mijn hosta’s. Maar verder weet ik niets van slakken. Zo vond ik nogal veel lege slakkenhuisjes in de tuin. Ik stelde me voor dat zo’n slak uit zijn huisje gegroeid was en op zoek was gegaan naar een ruimere woning. Maar wat blijkt, een slakkenhuis is het externe skelet van een slak. Beetje treurig verhaal wordt het zo. Want wat ik vind in mijn tuin dat zijn de laatste resten van wat ooit een slak was. De slak is al lang dood. Hij heeft dan ook nog eens een niet erg opwindend leven achter de rug. Een seksleven van enige naam hebben slakken niet. De slak is tweeslachtig, sommige soorten slakken hebben niet eens partner nodig om zich voort te planten.
Nog even en dan is het weer september.

Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Ik ben een Zuid-Hollander

IMG_0111Van de week fietste ik een andere route naar mijn werk en kwam zo voor mij op onbekende plekken in Zoetermeer. Midden in de stad, langs de Zegwaartse weg leek het of ik een vakantietochtje maakte. Het is was er prachtig, niet voor niets was er ook een bed & breakfast gevestigd. Dicht bij huis is veel moois te beleven

Ik woon al heel lang in Zuid-Holland. Eerst in Leiden en dan via Rotterdam en Vlaardingen, uiteindelijk in Pijnacker. Veel langer dan ik ooit in Brabant heb gewoond. Toch zeg ik dat ik een Brabantse ben. Ik heb trouwens nog nooit iemand horen zeggen dat hij of zij een Zuid-Hollander of Zuid-Hollandse is. Je bent een Leienaar, een Katwijker of een Rotterdamse. Sommige mensen noemen zich Hollander maar dan bedoelen ze toch iets anders dan dat ze inwoner zijn van de provincie Zuid of Noord Holland.

In Zuid-Holland bestaat niet echt een gevoel van een gedeelde regionale achtergrond. Het gevoel dat ik bijvoorbeeld deel met vele andere Brabanders. Als ik iemand met een Brabants accent hoor spreken voel ik me direct thuis, alsof iemand met een zachte g altijd aardig is. Meestal wel trouwens.
Zeeuwen, Limburgers en Drenten zullen dat gevoel onderling ongetwijfeld ook hebben. Over Friezen ga ik het niet eens hebben.

Wat is dat toch met Zuid-Holland? Zou het komen omdat het een gekunsteld gebied is. Pas in 1840 werd de provincie Holland opgesplitst in twee delen, noord en zuid. Het kan ook zijn dat de dichtstbevolkte provincie van Nederland vooral gevuld is met mensen die overal vandaan zijn gekomen om er te studeren of te werken. De verstedelijk maakt dan dat je je vooral wereldburger voelt. Of zou het komen dat al die wereldburgers die zijn komen aanspoelen in de randstad, vasthouden aan hun wortels om zich nog enigszins te onderscheiden?
Ik zou het wel eens van een echte Zuid-Hollander willen horen, er is genoeg om trots op te zijn.

 

 

 

 

Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Kunst en Cultuur

Koop een kleurdoos deze zomer

Caran d' Ache
Mijn prismalo’s

Meer dan veertig jaar heb ik ze al. Ik denk dat ik ze cadeau heb gekregen voor mijn tiende verjaardag, maar het zou ook mijn eerste communie geweest kunnen zijn. Toch weet ik pas sinds kort dat ze een fantastische eigenschap hebben, mijn Caran d’ Ache kleurpotloden. Met een penseel en wat water maak ik er een aquarel van.

Ze hebben jarenlang als weeskinderen in hun doosje gezeten. Het Zwitserse bedrijf Caran d’ Ache heeft de prismalo’s ongeveer tachtig jaar geleden uitgevonden. Je kunt ze nog steeds kopen. Ze zitten in een karakteristieke metalen doos waarop een afbeelding prijkt van een berglandschap. Tegenwoordig is dat de Matterhorn tegen een strak blauwe hemel. Op dat van mij staat het Chateau du Chillon aan het meer van Geneve. Ik heb er een verstekeling in zitten, het zwarte potlood is van Tom Tas. Verder zit er een enorme zwarte vlek op de onderkant van gemorste oostindische inkt.

Helemaal blij ga ik kleurend de zomer in. Volwassenen die kleuren dat is de nieuwste trend. Op NRC-lux.nl kun je bijvoorbeeld een prachtig kleurboek bestellen en een doos kleurpotloden, uiteraard van Caran d’ Ache. Zelf ga ik voorlopig door met mijn gehavende doosje.

Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Gevleugelde gasten

Gisteren hebben we de laatste schroeven ingedraaid. Onze B&B met drie gastenverblijven kan worden geopend. Alle verblijven kijken uit op het zuiden en hebben een luifel boven de ingang. Ik kan bijna niet wachten tot onze eerste gasten arriveren. Ik stel mezelf gerust met het idee dat het seizoen nog niet echt is begonnen. Mijn collega’s kunnen gerust zijn, voorlopig ga ik er niet rijk van worden.

B&B geopend

We hebben er lang over nagedacht, maar ik was er van overtuigd dat we onze gasten wat hebben te bieden, een rustpunt in een jachtig leven. Ons dorp staat niet bekend om zijn natuurschoon, maar onze gasten hoeven de tuin eigenlijk niet te verlaten. Er is voor elk wat wils, de hele zomer lang. Nu verspreidt de klimroos rosa new dawn zijn zachte geuren net als de jasmijn. Straks vechten de vlinderstruik en de hortensia’s om aandacht. Om het nog aantrekkelijker te maken heb ik dit voorjaar ook nog een appelboompje geplant.

Mijn man zag er wat tegen op. Hij was bevreesd dat we tijdens onze maaltijden, vooral als we buiten eten, zouden worden gestoord. Hij wil in alle rust van zijn maaltijd kunnen genieten. Augustus, als wespen onze tuin bezoeken, is dan ook niet echt zijn maand.

In ieder geval heb ik nu mijn goede voornemen van 2014 ingelost. Ik wilde mijn tuin bijvriendelijker maken. Begin dit jaar kon ik geen bijenhotel vinden bij de tuincentra. De afgelopen maanden is er iets gebeurd wat ik heb gemist, maar insectenhotels zijn hot. Ze zijn nu te koop in alle soorten en maten. Die van mij zijn van Natuurmonumenten. Ik heb er nu drie in in de tuin hangen, vlinders, bijen en lieveheersbeestjes zijn meer dan welkom. Ik heb wel een verzoek aan de bijen. Zorg voor kruisbestuiving en bezoek ook eens de overheerlijke appelboom bij onze buren. Hij staat linksachter net voorbij de aardbeien en de Buddleja davidii ‘White Profusion’ .

Natuurmonumenten
B&B voor vlinders

 

Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Reizen

One Happy Island

Aruba
One happy Island

Bon Bini

Een echt welkom kregen we niet zaterdagochtend op Schiphol. Het regende dat het goot en het was koud, 11 graden. Maar gelukkig hadden we wat van de warmte van Aruba en Eddy meegenomen. In het Papiamento bestaat volgens mij geen woord voor het weer. Het is er altijd hetzelfde, rond de dertig graden, blauwe lucht met hier een daar een wolkje en een straffe noordoostenwind. We hebben dan ook bijna niets anders gedaan dan onder een rieten parasol liggen lezen. Meer heb je niet nodig op een date met Eddy na.

Aruba
De opgeknapte legertruck van Eddy Croes

Eddy is Eddy Croes, een bekendheid op Aruba en daarbuiten. Ergens heeft hij Zeeuws bloed, vandaar de naam Croes. Het zou dus heel goed kunnen dat een Nederlandse toerist in de verte familie is. Daarom wil hij ons, zijn neven en nichten het echte Aruba laten zien. Precies om 9.00 uur komt Eddy ons ophalen met een opgeknapte legertruck. Een avontuurlijke tocht met 20 andere neven en nichten volgt over, volgens Eddy, het beste eiland van Zuid-Amerika. Dat komt omdat de Nederlanders structuur hebben gebracht, een bestuurlijke organisatie en een onderwijssysteem. Want, volgens deze idealistische Arubaan, brengt kennis de wereld vooruit.

Aruba
Natuurlijke brug

Levenslessen van een neef uit het westen

Boven het geraas van de motor uit krijgen we alles te horen over de ontstaansgeschiedenis van het eiland en de gewoonten van zijn bewoners. We rijden langs mooie ongerepte stranden, door het dorre binnenland met rotsen en cactussen. Hij laat ons de ruige noordkust zien en de hondenbegraafplaats op het strand. Vanachter het stuur geeft hij ons daarbij ook nog levenslessen mee.

Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Wat heb je aan een zwembad bij je villa. Dan moet je nog vroeg op anders liggen er leguanen in te chillen als jij wil zwemmen. En waarom? De zee is vlakbij. Zelf woon ik vijf minuten lopen van het strand. Voor jullie Nederlanders is dat anderhalve minuut.

 

Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Nieuws en politiek

De eerste keer #Koningsdag2014

koningsdag 2014
Vlag en wimpel

Gisteren heb ik gevlagd met een oranje wimpel. Ik word daar altijd heel blij van. Een wapperende vlag met frisse kleuren tegen een blauwe lucht. Ik ben helemaal niet zo van het koningshuis maar vlag graag. Misschien komt dat omdat bij ons thuis niet werd gevlagd en ik dat als kind erg jammer vond. Ik weet nog, op een dag kwam ik thuis uit school, we waren de hele dag bezig geweest met prinsessen en koetsen, ik denk dat de trouwdag van een van de prinsessen aanstaande was en dat ik vroeg waarom wij de vlag niet uithingen. Het antwoord van mijn vader schokte mijn geloof in sprookjes toen diep:

Niet iedereen is voor het koningshuis.

Het is voor iedereen wennen. Koningsdag klinkt heel anders dan koninginnedag. Serieus tegenover gezelligheid. Bij de hoofdrolspelers, Willem-Alexander en Beatrix zou je het juist andersom verwachten.
De beelden zagen er gisteren niet anders uit dan andere jaren. Vrolijke in oranje uitgedoste onderdanen in De Rijp en Amstelveen, die de koninklijke familie ontvingen.
Omdat ik de column van Youp had gelezen, keek ik vooral naar burgemeester. Waar ken ik die man van? Het eerste wat in mij opkwam was: Apeldoorn, er achteraan kwam: De commissie van in en uitgeleide. Vreemde casting voor deze eerste koningsdag.

lintjesregen
Welkom bij de lintjesregen in Zoetermeer

Ik laat me verder niet afleiden. Koningsdag valt, zoals gebruikelijk bij een oranjefeest, op juist die lentedag die de zomer aankondigt. De lucht is vol beloften van een nieuw seizoen. Ik trek mijn nieuwste jurk aan en mijn feestschoenen en ga het dorp in. Misschien kom ik wel een queenie tegen.

#koningsdag2014
Mijn feestschoenen

 

 

 

 

 

Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Altijd wind mee hebben

RIH fiets
Mijn RIH

Ik heb een echte RIH. Een fiets die genoemd is naar het paard van Karl May. Als ik de banden goed oppomp is hij de snelste van alle fietsen. Bijna elke dag fiets ik er mee naar mijn werk. Het mooie van fietsen is dat ik de jaargetijden voorbij zie komen. Op dit moment is het heerlijk om door het fluitenkruid te fietsen en in de weilanden de lammetjes te zien. Op weg naar huis waait de wind alle muizenissen uit mijn hoofd.

Maar steeds vaker, stevig doortrappend op weg naar mijn werk, scheurt iemand me voorbij, moeiteloos. Als ik dan goed kijk, zie ik een verdikte achteras of framebuis. Daar zit een accu in. Iemand, meestal jonger dan ik fietst me op een e-bike voorbij. Vroeger herkende je deze fietsen aan een platte doos op de bagagedrager. Of met een bromfietsplaatje achterop. Daar wilde mijn moeder zelfs niet mee gezien worden.

Tegenwoordig is één op de vijf fietsen een elektrische. Op korte afstanden is het een gezond en milieuvriendelijk alternatief voor de auto. Maar wees dan een echte held en stap op een echte fiets. Tekenend vind ik dat je zo min mogelijk moet kunnen zien dat het een elektrische fiets is. Sparta gebruikt het als pluspunt in zijn reclame voor de nieuwste uitvoering. Geen SpartaMet maar een Sparta X de luxe.

Al die mooi weer fietsers willen niet weten dat ze met trapondersteuning fietsen.

Of ik jaloers ben? Welnee, ik voel me fit en gezond als ik kan fietsen. Hoewel, een enkele keer heb ik flink wind tegen en er zit een gemeen hellinkje in het nieuwe fietspad langs de N470. Dan vermaan ik mezelf: alles is beter dan op de sportschool op een band van niets naar nergens te lopen. Ik ga liever achter boeven aan.

 

 

 

Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Nieuws en politiek

Happy Home

Bent u de nieuwe buurvrouw?

Ik ben in de voortuin van het nieuwe huis van mijn broer onkruid aan het wieden. Nadat ik de buurvrouw heb uitgelegd hoe het zit, kijken we samen peinzend naar het huis. Onze conclusie is, dat het mooi is dat het huis zich weer vult met leven. Het heeft een behoorlijke tijd leeg gestaan. Dat laat een huis direct merken. Hoe kan ik niet precies zeggen, maar het ziet er steeds treuriger uit.

Mijn broer en zijn gezin hebben dus een nieuw huis gekocht. Hun oude huis is vorige week ook verkocht. Zij zijn dit jaar niet de enige. De open huizen dag van vorige week trok een groot aantal kijkers. Het resulteerde in veel afspraken voor een tweede bezichtiging. Volgens een plaatselijke makelaar, een teken dat de nieuwsgierigen van afgelopen zaterdag serieuze plannen hebben.

Dat maakt deze lente extra zonnig. Alles komt weer in beweging. Nieuwe huizen krijgen een fris verfje en een nieuwe inrichting. Heel veel werklui lopen in en uit. Om de boel op te meten, te slopen, een keuken en een badkamer te plaatsen, te behangen en te stucen. De nieuwe huizen ogen direct weer vrolijker van al die aandacht.

Het herstel van de huizenmarkt is een teken dat de economie weer opkrabbelt. Dat is mooi voor ons allemaal. Maar het mooiste vind ik dat al die leegstaande huizen weer bewoners krijgen. Een huis kan er niets aan doen dat zijn eigenaar gaat scheiden, van baan verandert of gezinsuitbreiding krijgt. Ik voel mee met een leegstaand huis en zie er direct allerlei mogelijkheden in. Het is maar goed dat mijn man niet reageert op:

Is dat huis niet iets voor ons?

Huizenverkoop
Huizenverkoop neemt weer toe
Geplaatst in Huis, tuin en keuken, Mode

Over rare hobby’s en mooie dromen

“We willen niet te laat naar huis gaan”, zegt Liesbeth, een vriendin van ons. “Want morgenavond moet ik ook nog naar school”. “Naar school?” reageren wij in koor. “Ja, ik zit op de kappersschool“. We hadden elkaar door familieomstandigheden al een tijdje niet gezien en deze zondagmiddag was bedoeld om bij te praten en tot besluit samen lekker te eten. Ze vertelt dat ze het knippen van mensen altijd leuk heeft gevonden en in haar studietijd er een bijverdienste aan had. Ze heeft al een pandje in de stad waar ze wonen op het oog. We worden helemaal enthousiast van haar verhaal. Het nodig mij uit om te vertellen over mijn nieuwste project, het maken van een corset. “Hoor je dat Hugo”, zegt Liesbeth, “en dan noem je mijn hobby raar”.

krulspelden
Image courtesy of Surachai / FreeDigitalPhotos.net

In haar vrije uren oefent Liesbeth het inzetten van rollers voor een permanent. In het dagelijkse leven is ze juriste en eigenaar van een adviesbureau. Ik ben in mijn vrije tijd bezig met textiel en doordeweeks gemeenteambtenaar. We zijn allebei van de generatie die begin jaren 80 moest kiezen voor een opleiding of een beroep. Van onze schooldecaan kregen we het dringende advies mee vooral iets te gaan doen waar je je brood mee kon verdienen. Het was crisis.

Het volgen van de pedagogische academie, de voorloper van de pabo, leidde op tot werkloosheid. Dus ging mijn zus een ander HBO- opleiding doen. Ze werd daar doodongelukkig van en stapte toch over naar de pedagogische academie. Ze werkt nu al jaren met veel plezier in het onderwijs. En is, voor zover ik dat kan beoordelen, een kei in haar vak. Mijn schoonzus werd jaar na jaar uitgeloot voor de opleiding tot verloskundige. Rondde zelfs een universitaire studie af. Maar is nu, je raadt het al, verloskundige. Zij hadden meer lef en maakten hun droom waar.

We zitten nu ook in een economische crisis en ik vraag me af hoe jonge mensen nu een keuze maken. Praten schooldecanen op hen in en durven ze dan niet meer te dromen? Of is deze generatie anders en kiest ze meer vanuit eigen overtuiging? Ik zou daar graag wat over horen.
Aan een rare hobby kun je trouwens veel lol beleven.