De teller staat op 99 berichten en als ik dit bericht publiceer wordt dat honderd. Honderd berichten op WordPress en alweer zo’n vier jaar aan het bloggen. Eerst op een zelf geknutselde website van google, daarna op Blogger. Om dit te vieren:
- heb ik mijn allereerste blogpost afgestoft. Zie hieronder
- krijgen trouwe lezers een gratis e-book: De Verhalenfabriek. Helemaal onderaan
Mijn eerste blogpost: Familie (september 2011)
Vorige week zaterdag had ik een familiefeest, een tante en oom waren 50 jaar getrouwd. Familie van mijn vaders kant. Dat vierden ze met een boottocht vanuit Drimmelen door de Biesbos via Gorinchem en Dordrecht, terug via het Hollands Diep naar de Biesbos. Het was prachtig weer en bijna iedereen zat op het dek.
Ik heb genoten van het mooie weer met een heerlijke bries zoals je alleen maar op het water kunt hebben en van het mooie uitzicht. Toch dwaalden mijn ogen steeds weer af naar de gezichten van mijn neven en nichten. Ik kon er eerlijk gezegd geen genoeg van krijgen. We hadden elkaar soms wel jaren niet gezien en toch keek ik in een vertrouwd gezicht. Waar was het kind dat ik goed gekend had in dat gezicht gebleven, vroeg ik me af. En wat zijn de familietrekjes want misschien zie ik eerder hun vader of hun moeder terug dan henzelf.
In de gesprekken komt het ook op familietrekken. Iemand zegt: ‘wat lijkt je zus op jullie moeder’. Als reactie komt er een wedervraag reactie: ‘Bedoel je qua uiterlijk of gedrag.’ ‘Nou uiterlijk’, is dan het beetje aarzelende antwoord, want je bent niet helemaal zeker van de verhoudingen die in de loop van de jaren zijn ontstaan. Je wil niemand op zijn tenen trappen met een antwoord. En als iedereen blijft zitten ondanks het geopende buffet is het: ‘dat is toch wel iets van onze kant van de familie, we haten in de rij staan.’
En dan de neuzen, als lid van de familie heb je dus een mooi rond neusje zoals mijn zus of een flinke met een bobbel op de brug, zoals mijn broers of ik zelf. In de discussie daarover komen we er niet uit, te veel genen hebben hun invloed gehad.
In het toilet van de kajuit kijk naar mezelf in de spiegel. Ik duw mijn kin naar voren en trek een grijns, zoals mijn vader kon doen. Kijk daar is gelijk mijn vader. Goedemiddag pap, wat lijkt je dochter op jou. Jammer dat je er niet bij bent.
Gratis E-book
De Verhalenfabriek heb ik gebundeld tot een klein boekje. Een prentenboek voor grote mensen. Je kunt het hier gratis downloaden als E-book.
Gekleurde Gedachten 