Opruimen, het lucht enorm op!

Het gaat niet snel want ik kom van alles tegen. Ik gooi ook niet veel weg. Het meeste belandt op de stapel:

Nog over nadenken

Maar toch, ik ben aan het opruimen. Ik heb namelijk ruimte nodig in mijn werkkamer om mijn coach praktijk te starten. Over pas iets meer dan een jaar. Ik ken mezelf. Vier grote tekeningen op flip-over vellen. Ik was ze totaal vergeten.

Wat ga ik er meedoen?

Weggooien is geen optie, het is een stukje van mezelf. Ophangen is ook geen optie, ze zijn erg groot en er zitten vouwen in van het jarenlang opgeborgen zijn. Ik ga er een nieuw kunstwerk van maken. De mooiste stukjes geef ik daarop een plek. De eerste tekening herinnering ik mij nog goed.

Verbeeld je nest en hoe je daar uit weggevlogen bent

Dat was tijdens een training persoonlijke ontwikkeling. Je ziet een kleurrijke vogel met grote verbaasde ogen, krachtig en een tikkeltje aan de zware kant. Zo zag ik mezelf. In de verte zie je nog het nest met ongeveer dezelfde koppies. Zelfverzekerd vlieg ik weg, alleen:

Ik heb geen landingsgestel!

De tweede stelt een soort levenslijn voor, met rode stippen om te markeren dat er iets belangrijks gebeurde, wat weet ik niet meer. Ik hoop alleen dat ik daarop niet mijn toekomst heb weergegeven want de lijn gaat na een hoogtepunt alleen maar naar beneden.Op de derde tekening zie je een landelijk huisje in het groen achter een flinke heuvel. Of is het een duin want op de voorgrond ligt een stevig anker. Zou best kunnen want die vogels in de lucht lijken meeuwen. In het huisje zou ik graag willen wonen als ik later groot ben.

Dat wil ik nog steeds

Wat de laatste tekening moet voorstellen, ik weet het niet. Je ziet een desolaat landschap. Een beetje zoals Marten Toonder die tekent. Rechtsonder zie je een soort gebraden haantje, maar volgens mij moet dat een boomstronk voorstellen. Rechtsboven is een kerk te zien. Of is het een stadspoort? Misschien dacht ik aan de lange wandeling omhoog naar Orvieto tijdens onze vakantie in Umbrië. De foto’s liggen hier ook nog ergens opgeborgen.

Lijkt me beter dat ik die er nu niet bij ga zoeken.

Zo twaalf stukjes bewaard en de rest ligt bij het oud papier. Wat nu? Ik heb maar één zwart vel fotokarton gekocht, daar moet het allemaal op passen. Kan ik gelijk mijn verleden rechtzetten. Eindelijk ben ik veilig gelanden mijn levenslijn loopt omhoog. Ik maak er gelijk maar een gouden lijstje om.