Gekleurde Gedachten

‘Was het wat?’

‘Wat?’

‘Nou, je bent toch in Amersfoort naar een tentoonstelling over slaap geweest?’

‘Ja, vorige week met de trein naar de Kunsthal Kade Museum. Het klinkt belachelijk maar bijna was ik niet gegaan, ik had zo slecht geslapen.’

‘Hoe kwam dat dan?’

‘Midden in de nacht was ik opeens klaarwakker. Had ik wel genoeg saldo op mijn OV-kaart? En waar had ik dan voldoende tijd om op te laden? Ik wist dat ik erover zou blijven doormalen. Ik ben dus maar naar beneden geslopen en heb bij het licht van de afzuigkap mijn laptop opgestart.’

‘En?’

‘Het saldo was precies genoeg.’

‘Nou, dan kon je weer rustig gaan slapen.’

‘Ja, maar dat lukte niet erg meer. Ik had koude voeten gekregen, zes keer naar de WC, zou ik de wekker wel horen, dat werk.’

‘Arme ziel, goed dat je juist wel bent gegaan. Kon je er gelijk wat van opsteken.’

‘Zeker, bij binnenkomst mocht je, als je je schoenen uitdeed, direct op een groot bed gaan liggen. Zag er heel aantrekkelijk uit. Toch heb ik dat maar overgeslagen omdat ik bang was dat ik de rest van de dag erop zou blijven liggen. Dat bed stond op de verdieping waar elke ruimte gewijd was aan een slaapfase verbeeld door kunstenaars en ontwerpers. Het begon met sluimer naar lichte slaap om via dromen bij diepe slaap uit te komen. Slapen of niet kunnen slapen is van alle tijden en overal.’

‘Welke werken hebben de meeste indruk op je gemaakt.’

‘Halverwege stuitte ik op een beeld van een slaapwandelaar in een ouderwetse onderbroek, zo’n witte. Zo levensecht dat het gênant was er lang naar te kijken. Even verderop zag twee andere bezoekers met een verdwaasde blik vanachter een gordijn tevoorschijn komen. Ze moedigden me aan vooral ook een kijkje te gaan nemen. Ik kwam in een donkere ruimte waar het geluid gedempt was door de zware gordijnen rondom.  In het midden stond een bed. Van bovenaf werd het verlicht door kleine straaltjes die sterren maakten op een rood sprei. Een mist steeg op van het bed. Sprookjesachtig, kijk maar naar de foto op de site van de tentoonstelling.

Beneden waren allerlei verbeeldingen te zien van de ideale slaapplek. Als allerlaatste was daar een bouwsel opgetrokken uit stukken hout en karton. Pas wanneer je een trappetje opklom en door een ronding naar binnen keek, kon je zien wat het was. Een volledig ingerichte kamer maar dan op z’n kop, net alsof je net wakker werd na een diepe slaap en even niet meer wist waar je was.’

‘Klinkt goed, maar heb je er ook nog iets van opgestoken?’

Ja, waarom je problemen ’s nachts veel groter lijken dan ze overdag zijn. Zoals dat met die OV-kaart, er stond gewoon genoeg op en tijdens de reis had ik voldoende tijd bij het overstappen om hem op te laden. Niks om je zo druk over te maken.

Dat komt doordat ‘s nachts het deel van je hersenen waar je emoties en gedachten gereguleerd worden minder actief is, anders zou je niet kunnen slapen. Maar het zorgt er voor dat de controle op je angsten een stuk minder is. De rem is er simpelweg af. Als ik me dat voortaan voorhoud zal het een stuk rustiger zijn in mijn hoofd. Maar hoe zit het eigenlijk met jou? Heb jij een beetje goed geslapen?”

‘Ehh.’

‘Als ik jou was, zou ik zeker gaan, echt de moeite waard.’

Slaap! – Kunsthal KAdE