Inschrijven om verder te lezen
Abonneer je om toegang te krijgen tot de rest van dit bericht en andere inhoud voor abonnees.
Woningnood
Categorie: Huis, tuin en keuken
Orchideeën in Zoetermeer?
Stokken met een oranje vlaggetje eraan. Ik zie ze overal in de bermen als ik naar Oosterheem fiets. Wat ook opvalt is dat ze in het hoge gras staan terwijl er overal gemaaid is.
We gaan vandaag een wandeling door Oosterheem maken. A zei dat ze een mooie route wist en dat er orchideeën waren te zien. Orchideeën in Zoetermeer daar wilde ik natuurlijk meer van weten. We lopen in de richting van een natuurpad aan de rand van de wijk. Het ruikt naar pas gemaaid gras. Zelfs op zaterdag is de gemeente hier aan het werk.
Bij een oranje vlaggetje houden we stil.
Lees verder “Orchideeën in Zoetermeer?”
Vast of los?
‘Heb jij nog een vaste?’
‘Nee, hoor alleen nog maar een losse.’
‘Dan bewaar ik dat telefoonnummer niet meer.’
‘Nee, natuurlijk niet!!! Wie weet wie je dan aan de telefoon krijgt!’
Lees verder “Vast of los?”
Lentegevoel
De wind blaast zacht over mijn huid
Sneeuwklokjes openen hun kopjes in het gras
Een glas thee bij mijn voeten
De wind blaast zacht over mijn huid
De eerste zonnestralen in de tuin
Vogels zitten op een kale tak
De wind blaast zacht over mijn huid
Sneeuwklokjes openen hun kopjes en kijken mij aan
Waarom toch dat glas thee aan mijn voeten? Geeft mij dat het ultieme lentegevoel? Ik heb geen idee. Dan ineens weet ik het. Ik heb een foto van het voorjaar dat ik eindexamen deed. Ik zit in de tuin te leren. Je kunt zien dat ik een koekje eet. Een glas thee staat bij mijn voeten. Op de foto kun je dat niet zien, maar ik weet het nog heel goed. Mijn armen zijn nog niet gebruind door de zon. De broekspijpen voorzichtig opgerold. Die tijd dus, ik haalde in dat jaar ook mijn rijbewijs, maanden geen verplichtingen, een heel leven dat nog alle kanten uit kan.
In het stille bos
Aan het einde van het pad
Wacht het nieuwe jaar
Oudejaarsdag
Rea of Pia
Ben op weg naar huis voor kerstmis
Kan niet wachten tot ik er ben
Eindelijk op weg naar huis voor kerstmis
Na de laatste werkdag van het jaar
Naar aanleiding van de actuele verkeerssituatie wordt de route herberekend
Top to toe in tailbacks
Oh, I got red lights all around
De regen tegen de voorruit,
de wissers kunnen het niet aan
Dan maar heel hard zingen
Terwijl Pia over de polder raast
Top to toe in tailbacks
Oh, I got red lights all around
Dus ik zing voor jou
Ook al kan je me niet horen
Hoop dat je veilig thuis bent
Dat je veilig thuis bent
I take a look at the driver next to me
She’s just the same, just the same
Top to toe in tailbacks
Oh, I got red lights all around
Ben op weg naar huis voor kerstmis
Langzaam aan op de A16
Het verkeer komt weer op gang
Nog even en dan ben ik thuis
Ben op weg naar huis voor kerstmis
Heb jij weleens een beslissing gemaakt?
Een verslaggever houdt een microfoon onder je neus. Je team heeft net een wedstrijd verloren. Hij vraagt je waarom je toch besloten hebt tot een onfortuinlijke wissel in de tweede helft. Natuurlijk heeft de verslaggever gelijk. Maar dat wisten hij en jij niet toen jij op zoek moest naar een kantelpunt in de wedstrijd. Je zoekt naar een verklaring voor je beslissing en kan even niet op de juiste woorden komen. Welke afwegingen kwamen op dat ene cruciale moment voorbij? Welke rechtvaardigingen zijn er achteraf voor je keuze? Wat zou de reden kunnen zijn waarom het niet uitpakte zoals gehoopt? Vragen die zorgen voor kortsluiting in jouw arme hoofd, dus je zegt:
‘Ik moest een beslissing maken.’
Ik luisterde naar de radio toen ik het voor het eerst iemand hoorde zeggen. Het is vast een verspreking, dacht ik toen nog. Maar na die ene keer ging ik het steeds vaker horen.
In het Nederlands neem je een beslissing. Maar nemen klinkt misschien te veel alsof het je is komen aanwaaien. Je zit achter een lopende band waarop een stroom aan oplossingen aan je voorbijkomt en je neemt die ene die er het aardigst uitziet. Dat kan iedere sukkel.
Nee, dan is een beslissing maken veel beter. Daarvoor moet je hard werken. Je hebt een handleiding nodig of misschien zelfs een beslisboom. Je hebt allerlei losse onderdelen die je tot een logisch geheel in elkaar moet zetten. Met een beslissing maken kun je in hardwerkend Nederland voor de dag komen. De uitkomst is misschien niet oogstrelend maar klinkt wel daadkrachtig.
Zou dat het zijn waarom iedereen met de uitdrukking: een beslissing maken, aan de haal gaat? Of is het een Anglicisme?
Je zit aan een talkshowtafel al een tijdje te luisteren naar het onderlinge gekibbel van twee andere gasten. Je gedachten dwalen af naar een songtekst van je laatste album, de reden waarom je hier zit. Ineens voel je dat iedereen verwachtingsvol naar je kijkt.
Eh.
De talkshow host helpt je door de vraag te herhalen. Waarom heb je gekozen voor dit liedje?
Terwijl het zweet je uitbreekt is: Making a decision, het eerste wat in je op komt, dus je zegt:
Ik moest een beslissing maken.
Bij welke uitdrukking denk jij weleens: Eh, hoor of lees ik dat nou goed?
Was Aap er nog maar
Tjeeses, ze heeft weer een nieuwe sleutel vastgehaakt aan mijn lijf. Ze moest zo nodig een extra stevig slot hebben om haar fiets aan vast te zetten in de stad. Een gewone ketting was niet genoeg. Nu zijn er twee van die sleutels met een zwart hoedje. De hele dag moet ik hun gezeur aanhoren. Dan is het te koud, dan weer te warm. Nooit is het goed. Ze hebben last van het geslinger in een jaszak, hebben het benauwd omdat we met z’n allen weer eens onder de boodschappen in de tas zijn beland of vinden dat de andere sleutels rare luchtjes bij zich dragen. Ook zoeken die twee overal wat achter. Alsof de rest van de wereld alleen maar kwade bedoelingen heeft. Het lijkt wel of ze elkaar opjutten. Ik kan nooit eens rustig in het sleutelmandje mijn middagslaapje doen.
Dan zijn die andere sleutels een stuk rustiger. Die klagen nergens over. Ze zijn natuurlijk bang voor hun hachje. Mevrouw de Eigenaar is al heel vaak verhuisd. Daarom voelt niemand van de huissleutels zich echt zeker van zijn plekje aan de bos. Het kan zomaar voorbij zijn. Volgens mij hang je nergens zo lekker als aan mij.
Was mijn vriendje Aap er nog maar. Woensdagmiddag raakte hij los van zijn haakje. Allemaal zagen we gebeuren dat hij op straat terechtkwam. Hij rolde door tot in het gootje van de tramrails. Lijn 3 maakte zoveel lawaai dat niemand mijn schreeuw hoorde. Ik hoop dat hij geen pijn heeft gehad.
Hij was de enige met wie ik gesprekken op niveau kon voeren. Tenminste als Mevrouw De Eigenaar zijn duim niet in zijn mond gepropt had.
Ze kan wel De Eigenaar zijn maar erg slim is ze niet. Je wil niet weten hoe vaak ze me niet kan vinden. Hoe ik dan ook roep, ze hoort me niet. Zoals op die woensdagmiddag.
Ruimte voor je verbeelding
Was Aap er nog maar, is het resultaat van een schrijfopdracht tijdens de Werkgroep Proza. Voor wie ook zijn verbeelding aan het werk wil zetten:
- Bedenk een voorwerp waarin je je wilt verplaatsen. Het kan iets in deze ruimte zijn. Of iets waar je aan gehecht bent, klein of groot.
- Schrijf iets op over de geschiedenis van het voorwerp waarmee je je gaat vereenzelvigen. Echt gebeurd of in jouw verbeelding. Misschien is het voorwerp eerst iets anders geweest.
- Kies een perspectief om nu een verhaal te schrijven. Je kan vanuit het voorwerp schrijven, het laten spreken of een ontmoeting hebben met je voorwerp, bijvoorbeeld in een dialoog.
- Zet je wekker op 10 minuten en schrijf tot het signaal klinkt.
Wat is de werkgroep Proza?
De Werkgroep Proza is een schrijfclub, opgericht door Bibliotheek Zoetermeer. De werkgroep biedt inwoners van Zoetermeer de kans om met andere (amateur)schrijvers van gedachten te wisselen over hun werk. Op dit moment werken de leden ieder aan een eigen boek.
Hoe werkt het? De teksten delen we vooraf met elkaar. Tijdens een maandelijkse bijeenkomst geven we elkaar feedback en doen we meestal een korte schrijfoefening. Ook is er ruimte om het over je schrijfproces te hebben en het uitgeven van een boek.
Belangstelling? Laat mij het weten.
De zachtaardigste zijn meestal het valst
Kijk maar eens goed, beste bezoeker. Ik rek me extra uit om mij van mijn beste kant te laten zien. Hier zit ik het liefst als de tuin open is. Hoog op mijn rots neem ik alles waar wat beweegt en geluid maakt. De ouders die hun kinderen kort bij zich houden als ze mijn snavel zien. De gillende stemmetjes van de kleinsten.
Het is goed toeven in de tuin. Ik zal niet klagen. De vis die ze hier hebben is lekker mals. Alleen die meeuwen, rond etenstijd zijn er als de kippen bij. Ze wonen hier niet eens. Ik haat ze, met hun geschreeuw en dikdoenerij.
Sinds kort is er een nieuweling in de tuin. Afgezien van de kleuren zwart en wit, is er niets waarin we op elkaar lijken. Ik zit al dagen op mijn rots waar te nemen wat hij de hele dag doet. Tenminste, ik neem aan dat het een hij is. Bij andere soorten kun je dat niet zo goed vast stellen en soms is het ook gewoon vaag. Hij heeft een wat dommige uitstraling en doet de hele dag niets anders dan op twijgjes kauwen. Alleen al als ik er naar kijk, word ik er misselijk van. Hij heeft ook geen enkele belangstelling voor zijn omgeving. De meeuwen zijn al een kijkje komen nemen in zijn verblijf. Hij bleef voor zich uit staren. Zou hij niet gewoon verdriet hebben, valt me nu ineens in. Misschien heeft hij vrouw en kinderen wel achter moeten laten. Ik strijk neer op de stenen vloer van zijn verblijf. Langzaam nader ik hem, je kunt niet voorzichtig genoeg zijn.
Ik zit weer hoog op mijn rots. Maar ik voel mijn hart nog te keer gaan. Ik heb me voor het eerst in mijn leven door een andere soort weg laten jagen. Zodra hij mij in het oog kreeg, begon hij te spugen en te sissen. Ineens vielen mij zijn gevaarlijke grote klauwen op. Snel wegwezen was het enige wat ik nog kon denken. Zoals mijn moeder al zei: De zachtaardigste zijn meestal het valst. Let maar op.
Welke wijze uitspraak van vroeger gebruik jij nog wel eens?
Gekleurde Gedachten 