Het was tijd om de omgeving rond Ulvenhout verkennen. Daarom zocht ik op de website van Ons Ulvenhout naar een mooie fietstocht. In de rubriek Weetjes over onze Laurentiuskerk en kapellen, een leuke route van Ulvenhout via Galder naar Strijbeek en weer terug naar Ulvenhout. In totaal ongeveer 14 kilometer. Kort genoeg dus om onderweg de tijd te nemen alle kapellen rustig te bekijken. Kort genoeg om het niet te warm te krijgen en voldoende schaduwplekken onderweg.
In huis was het 28 graden, veel te warm om iets te ondernemen. Dan is het beter om naar buiten te gaan. Lekker langzaam fietsen, hard genoeg zodat je net niet omvalt maar weer niet zo hard dat je gaat zweten, geen fast maar slow pedelec. Ik neem me voor, waar ik normaal mezelf de tijd niet gun, uitgebreid te stoppen als er iets te zien lijkt. Mijn route begint in het centrum van Zoetermeer bij knooppunt 38 en kan uitgebreid worden richting Boskoop of Hazerswoude ter hoogte van knooppunt 51. En bij knooppunt 27 richting Stompwijk en Leiden.
We hadden het idee om op de fiets Het Gooi te gaan verkennen. We fietsten daarom naar een hotel in Nieuwersluis, net buiten Breukelen. Van daaruit zouden we alle richtingen uit kunnen waaieren. Dat waaien lukte heel goed en het was regelmatig ook erg nat.
Het kan zijn dat je hem net zo mooi vindt als ik. Dan mag je hem dragen, mijn zilveren ketting met bedels van trollbeads. Elke bedel kreeg ik op mijn vijftigste verjaardag van een dierbare. Ik weet nog precies welke bedel ik van wie heb gekregen. Tien jaar lang heb ik hem bijna elke dag gedragen Misschien dat je dat allemaal voelt en de ketting daarom zo waardeert.
Maar, als je niets hebt met zilver, de ketting maar ouderwets vindt of als je je nu een beetje schuldig voelt dan hoop ik dat je hem bij de gemeente afgeeft als gevonden voorwerp. Hij is zijn gewicht in zilver waard, misschien een halve kilo. De herinneringen wegen meer.
Op een gewone donderdagochtend ging ik gewoon op de fiets naar mijn werk. Het was wat kouder dan ik verwacht had. Ik wilde mijn jas wat verder dichtritsen en voelde toen dat ik mijn ketting niet om had. Mijn oorbellen had ik wel in en gewoonlijk doe ik dat gelijk met mijn ketting
Gewoon vergeten, je was er vandaag met je hoofd niet bij.
Dat zei ik tegen mezelf ter geruststelling en trapte stug door. De hele dag voelde het wat kaal. Zodra ik weer thuis was, liep ik de badkamer in. Geen ketting op het schoteltje waar ik ’s avonds mijn sieraden op leg. Een zoektocht op mogelijke plekken, onmogelijke plekken en rare plekken in huis, geen ketting. Voor het donker werd, ben ik nog tot aan het bruggetje gelopen waar het fietspad de polder ingaat, geen ketting. Ik zag al gauw dat dat niet erg voor de hand ligt. Hij zou gewoon op de straatstenen of het asfalt zijn blijven liggen. Een oorbel of een ring rolt makkelijk tussen de stenen. Een ketting is daarvoor te groot en zwaar.
Trollbeads ketting
Dat ik niets gevoeld heb? Misschien is hij eerst nog in mijn kleren blijven hangen, geen idee.? Volgens de site: Verloren of gevonden, komt 62% van de gevonden voorwerpen terug bij eigenaren. Nu maar hopen dat mijn ketting gevonden wordt.
Ik hou graag de illusie dat ik niet gevoelig ben voor hypes. Ik volg niet klakkeloos trends en ga het e-woord dus niet in de mond nemen. Het waren muggen die mij zoveel jeuk hebben bezorgd. Wel heel veel muggen trouwens. Gek dat ik daar niet wakker van ben geworden.
Ik ga het er dus niet over hebben, wel over de eerste hittegolf van het jaar. Toevallig was ik de hele week vrij en ver van de koele kantoortuin. Alle gebruikelijke tips om de hitte een beetje aangenaam te overleven, heb ik daarom uitgeprobeerd. Veel drinken, op het heetst van de dag in de schaduw zitten, niet onder een inlandse eik, en rustig aan doen. Deze week kwam het in de media allemaal voorbij. Wat te doen bij hittestress? Er was een speciaal congres over en ergens, in een dorpje in Brabant kon je naar een hittefestival. Volgens de plaatselijke krant was het een succes. Het zal in ieder geval goed heet geweest zijn. Het vond plaats op een stenig pleintje zonder bomen.
Ik heb daarom uit eigen ervaring nog een paar minder gebruikelijke tips voor je om de hitte te overleven zonder stress.
Tip 1: Denk aan sneeuw
Lees een boek dat zich afspeelt in de winter of op de noordpool. Het eerste boek dat in mij opkwam was de Overwintering op Nova Zembla, maar dat heb ik niet in huis. In de kast stond nog een thriller van Tess Gerritsen: Sneeuwval. Je kunt natuurlijk ook met de gordijnen dicht naar een kerstfilm kijken.
Tip 2: Zorg voor een briesje
Maak een fietstochtje met genoeg proviand voor onderweg. Trap niet te hard, net genoeg dat je niet omvalt en niet zoveel dat je gaat zweten. Ik heb heerlijk gefietst in het Twentse landschap. Onderweg zag ik dat koeien en schapen in de wei verkoeling op zochten. Helaas lukte dat niet overal, ik denk dat ik een donatie ga doen aan de stichting die er voor wil zorgen dat er meer bomen in weilanden komen.
Tip 3: Eet ijs of een koele salade
In elk dorp is wel een bakker die ook ijs maakt. Beperk je met dit weer tot een bolletje. Een tweede bolletje smelt voordat je zo ver bent, landt op de grond of nog erger op je nieuwe witte broek. Als je thuis komt van je fietstochtje, heb je natuurlijk een koele salade klaarstaan. Het recept voor een krieltjes salade met pecannoten van het Voedingscentrum heb ik al met drie soorten bonen geprobeerd, heel erg lekker.
Heb jij nog een fijne tip voor de volgende hittegolf?
Soms is het gewoon de radioverbinding die even hapert. Maar nu blijft mijn Ipod stil. De batterij is leeg, helemaal leeg. Tegenwoordig gaat dat steeds sneller. Ik haal er niet eens het einde mee van mijn dagelijkse fietstochtje naar het werk. Ik moet dus iets anders verzinnen voor onderweg.
Wat nu?
Ik ga de radio onderweg missen. In de ochtend en aan het einde van dag, ben ik helemaal bij met het nieuws en actualiteiten. Fijn is ook om de fileberichten te ontvangen, ik sta daar lekker niet in. Mijn Nano Ipod van de vijfde generatie is uitgerust met een FM radio ontvanger. De oortjes fungeren als antenne. Natuurlijk kun je op je smartphone via internet ook naar de radio luisteren. Helemaal zen gaan fietsen, kan ook een goed idee zijn. Luisteren naar de vogels en de wind. Het gekke is, dat kost mij meer moeite dan naar het geklets op de radio luisteren. In de stilte blijft mijn hoofd doormalen over mijn werk of andere plannetjes. De radio leidt af.
Maar
Eigenlijk gaat het daar helemaal niet om. Het gaat om afscheid van dat hele fijne knaloranje apparaatje dat tien jaar geleden zo hip was. Het ziet er nog steeds uit als een sieraad. En toch, dat geniale scroll en clickwieltje dat zo super handig was in de bediening, is achterhaald. De beelden die de ingebouwde camera maakt, lijken nu haast uit een vervlogen tijd. Wat is nu tien jaar? Voor een zestienjarige lijkt het een heel leven en alles uit de vorige eeuw is antiek, maar voor mij was het gisteren.
Het zit er bijna weer op en dat geeft een dubbel gevoel. Ik heb zin om weer te beginnen met werken, net zoals het vroeger zoveel plezier gaf de nieuwe schriftjes klaar te leggen en alvast in de schoolboeken te neuzen. Nieuwe wegen verkennen, maar ook iedereen weer te zien. Het is de vrijheid die ik ga missen, niet weten wat we waar en wanneer gaan eten, de hele dag in bermuda lopen en vergeten mijn haar te doen, heerlijk. We zijn deze zomer in Nederland gebleven, in onze datsja aan de voet van Nationaal park de Sallandse Heuvelrug. We hebben ellenlange fietstochten gemaakt door het bos, lekker koel deze zomer, over de heide gereden of langs de Regge.
Gelukkig bloeide hier en daar nog heide. niet alles was verdord. Op sommige plekken staken fel oranje struikjes er boven uit. dat bleken verdroogde bosbessenstruiken te zijn.
Eind 2016 kochten wij onze datsja. Het huisje was hard toe was aan een opknapbeurt. In de kerstvakantie hebben we hiervoor plannetjes gemaakt en zijn aan de slag gegaan. We wilde een inrichting die bij de omgeving, bos en heide, zou passen. In de zomer van 2017 zat alles weer strak in de verf, hadden we een blinkende nieuwe keuken en een mooie badkamer met hout-look tegels. Het grote genieten kon beginnen.
Voor en na
Alle seizoenen hebben we nu een keer meegemaakt. Alle seizoenen zijn er mooi. Begin 2019 willen we onze datsja gaan verhuren. Het staat toch wel vaak leeg en dan kunnen anderen ook van de mooie omgeving genieten.
Gelukkig is alles is weer normaal. De vakanties zijn voorbij, scholen beginnen weer. Iedereen is ’s morgens weer onderweg. Zo kan ik mijn fietsbanden weer herstellen.
De eerste die ik weer tegenkom is de meester van mijn nichtje. Ik weet wie hij is, maar voor hem ben ik maar een gewone voorbijganger. Er is alleen maar een fietsband tussen ons.
Fietsband (m/v), relatie tussen mensen die elkaar alleen kennen als tegenligger op een dagelijkse fietsroute.
Hij fietst elke dag de tegengestelde route. Hij werkt in het dorp waar ik woon en ik werk in de stad waar hij woont. We zouden misschien van huis kunnen ruilen. Van werk ruilen is wat lastig, ik wil niet voor de klas en hij waarschijnlijk niet een hele dag op kantoor.
Als ik Zoetermeer in gefietst ben, kom ik voornamelijk ouders tegen die hun kinderen naar school brengen. Enkele bakfietsmoeders zwaaien inmiddels vrolijk naar mij. De kinderen zie ik met de seizoenen langzaam groter groeien en één voor één zelf gaan fietsen.
Bakfietsmoeder (v), moeder die haar kinderen in een bakfiets vervoert, doorgaans naar crèche of school.
Vande week kwam ik één van mijn bakfietsmoeders op weg naar huis tegen. Ik was al bijna in Pijnacker. Ze fietste zo maar in de polder met haar kinderen. Ze werd vergezeld door een man op een racefiets. Gezellig een dagje er op uit geweest. We vergaten bijna te zwaaien naar elkaar.
Ik hoop dat iemand mij komt redden. Ik zit van de zomer namelijk achter de geraniums. Als iemand dan komt, kan ik vertellen dat dat helemaal niet erg is, sterker nog: ik geniet van het zitten achter mijn geraniums. Een paar weken bevrijd van de kantoortuin en de randstad. ’s Morgens hoor ik vogels zingen, ‘s avonds huppelen konijntjes over het gras. Gisteravond rende een eekhoorntje in de richting van onze tuindeuren. Net op tijd zag hij dat er een mens binnen zat en verlegde hij zijn koers richting het bos.
Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat het helemaal niet slecht voor ons is om achter de geraniums te zitten. Het is zelfs goed voor ons. De NRC haalt omgevingspsycholoog Agnes van den Berg, bijzonder hoogleraar natuurbeleving Rijksuniversiteit Groningen, aan. Het kijken naar natuur, zelfs door een raam, kan positieve gezondheidseffecten hebben.
Holterberg
Ik blijf hier dus nog maar even zitten. Hoewel zitten, vanmiddag ben ik de Holterberg op gefietst, zonder trapondersteuning. E. zei dat we rechtsaf moesten. Het was een zandpad dat smaller en smaller werd en het zand steeds ruller en ruller. Ik voelde me een veldrijder. De beloning was een bankje met uitzicht.
Gekleurde Gedachten 