Toerist in eigen land: Almere

Een stad waarin vroeger niemand dood gevonden wilde worden maar die tot dusverre alles heeft overleefd.

Zo eindigt Weerwater, de nieuwste roman van Renate Dorrestein. Het lezen van dit boek is op dit moment de beste manier om Almere te leren kennen. De stad zonder geschiedenis krijgt door het boek ineens een gezicht. De Esplanade en de Stripheldenbuurt zijn niet langer saaie oprispingen van moderne architectuur, maar getuigen van een heus drama.

Weerwater is op dit moment in de boekwinkel volop te krijgen. Je kunt dus direct aan je reis beginnen. Het warme weer van dit moment maakt het gemakkelijk om je in de roman te verplaatsen. Want nadat de wereld is vergaan is het in Almere altijd warm en broeierig.

Renate Dorrestein neemt de uitnodiging aan van het stadsbestuur van Almere om als gastschrijver er enkele maanden te komen wonen. De eerste dag voltrekt zich al een ramp. De hele wereld vergaat op Almere na. Een dichte mist waar niemand uit weerkeert, omgeeft Almere. Omdat de ramp plaatsvond op een doordeweekse dag was iedereen naar zijn werk geforensd. Het handjevol inwoners dat overblijft bestaat dan ook voornamelijk uit vrouwen en kinderen en de bewoners van de plaatselijke gevangenis. Als niets meer werkt en aan alles gebrek is gaan overlevingsinstincten de overhand nemen. Toch blijft het verhaal licht, dat komt door de humoristische vertelwijze van Renate Dorrestein. Zo is haar grootste verlangen in alle ellende wit donzig toiletpapier. Ook bleef ik bij het lezen hoop houden. Hoop dat liefde, het egoïsme, de barbarij en uitzichtloosheid overwint.

Weerwater wordt in recensies vergeleken met de televisieserie Under the Dome, naar een boek van Stephen King. De serie speelt zich ook af een koepel waaruit ontsnappen niet mogelijk is, net zo min als uit de mist van Almere. Ik dacht zelf eerder aan een boek van Doris Lessing, Herinneringen van een overlevende. Ook in dit boek is een of andere ramp gebeurt en is aan alles gebrek. Ook hierin moet een oudere vrouw zien te overleven temidden van verval en bendes. Volgens mij had het boek van Doris Lessing meer diepte, maar helemaal zeker ben ik niet. Het is te lang geleden dat ik het gelezen heb. Ik neem me daarom voor het opnieuw te gaan lezen van de zomer.

Maar eerst maar eens met de trein naar Almere. Kijken of ze bij Stumpel behalve Dorrestein ook Lessing en King verkopen.