Is er dan helemaal niets veranderd?
Dat vroeg ik mij af vrijdag toen ik bij de voorbereidingen op een congres las dat de vergrijzing de komende jaren enorm zal toenemen en dan vooral de dubbele vergrijzing. Dat betekent voor de samenleving een enorme opgave omdat al die ouderen zo lang mogelijk zelfstandig thuis willen wonen.
Vijfentwintig jaar geleden had ik nagenoeg hetzelfde opgeschreven in mijn eerste beleidsnota. Ik was net begonnen als beleidsmedewerker bij de gemeente Dordrecht. Van keukentafelgesprekken had nog niemand gehoord. Wel vonden we toen ook al dat ouderen zo lang mogelijk zelfstandig moesten kunnen blijven wonen. Woningen moesten drempelloos gebouwd worden. Zorg moest meer thuis geboden worden in plaats van in een instelling.
Na die eerste nota ouderenbeleid vijfentwintig jaar geleden, heb ik van alles gedaan binnen de lokale overheid. De tekst die ik vrijdag las kwam daarom hard binnen. Alsof als die inspanningen van mij en mijn collega’s weinig opleveren.
Is er dan helemaal niets veranderd?
In ieder geval ligt de leeftijd van de ouderen waar we het over hebben een flink stuk hoger. Deze is opgeschoven van 75+ naar bijna 85+. We blijven dus met z’n allen veel langer vitaal. De gezondheidszorg heeft enorme sprongen gemaakt en technologische ontwikkelingen maken het mogelijk langer thuis te blijven wonen en voor je zelf te zorgen.
De wijze waarop zo’n beleidsnota tot stand komt is niet zo veel veranderd. We hadden toen geen internet. Met mijn kamergenoot op kantoor deelde ik een computer en een telefoon. Alles is wat vluchtiger geworden en moet sneller klaar zijn. En dat kan ook omdat je informatie sneller met elkaar kunt delen. De grootste verandering is wat de spiegel mij laat zien. De dertiger die nog een heel leven voor zich heeft, heeft rimpels bij haar mond en ogen. Mijn haar is grijs.
Vijfentwintig jaar ambtenaar en ik zeg wat echtparen zeggen als de burgemeester hen komt feliciteren met hun gouden huwelijksjubileum.
De tijd is omgevlogen, het is geen verdienste, het ging vanzelf.
Dat is natuurlijk niet waar. Nu ik terug kijk lijkt dat alleen maar zo. Ik ben de reorganisaties, de nieuwe bazen, de verkiezingen, de vertrekkende collega’s, die maakten dat alles weer anders moest, vergeten. Nee, er is helemaal niets veranderd.