Deze keer is het mij gelukt. Als het steeds vroeger donker wordt, wil ik een rem op de zomer zetten. Ik wil blijven genieten van buiten zijn. De zomer duurde dit jaar tot in oktober.
Toch gaat ook in mijn hoofd op een gegeven moment de knop om. Waardoor dat komt weet ik niet, maar ineens heb ik zin in warme truien, in knus binnen zitten of om in de storm te gaan wandelen.
waar in een onverbiddelijk gericht
de zomer langzaam voor het najaar zwicht,*
Herfst ruikt naar dood en verderf. Herfst geeft een pracht aan warme kleuren en heldere blauwe luchten. Herfst kan ook een dichte mist zijn waarin de wereld verstild. Je zou er dichterlijk van worden.
De wind schuift in de glazen wolken
lichtende wakken hemel open**
Kom maar op met die herfst en doe straks de winter er ook maar bij.
Zonder herfst is er geen verlangen naar de lente en de zomer.
*) Herfst van Hanny Michaelis
uit ‘Verzamelde gedichten’
Van Oorschot 2006
**) Herfst van Maria Vasalis,
uit: Parken en woestijnen
Stols 1940