C’est mourir een peu, dat zit in mijn hoofd sinds ik weet dat ik een nieuw baan heb. Maar hoe begon dit citaat ook al weer?
Het komt uit het gedicht Rondel de I’adieu (1891) van de franse dichter Edmont Haraucourt (1857 – 1941).
Partir, c’est mourir un peu; c’est mourir à ce qu’on aime. On laisse un peu de soi-même en toute heure et dans tout lieu.
Afscheid nemen is een beetje sterven; sterven aan dat waarvan men houdt. Men laat een beetje van zichzelf achter in ieder uur en elke plaats.
Een beetje sterven omdat ik mijn collega’s achterlaat, na zes jaar lief en leed gedeeld te hebben op de griffie. Ik ga niet ver weg, ik ga naar een andere verdieping in hetzelfde gebouw met dezelfde ingang en dezelfde fietsenstalling. Ik hou hetzelfde telefoonummer en emailadres. Toch is het straks anders, ik kom nog eens langs voor een praatje maar al snel zal blijken dat de verbondenheid minder wordt. Onze dagelijkse werkelijkheid gaat uit elkaar lopen.
Een beetje sterven omdat ik een echt vak verlaat. Het vak griffier is nog jong, het dankt zijn bestaan aan de invoering van het dualisme bij gemeenten. In 2002 kreeg in Nederland de gemeenteraad bij wet zijn eigen ambtelijke ondersteuning. De pioniers in dit vak richtte een eigen beroepsvereniging op, de vereniging van griffiers, en zorgden er voor dat er gerichte opleidingen kwamen. Als griffier ken je de gemeentewet uit je hoofd en kun je je verplaatsen in wat politici drijft. Je staat voor de positie van de volksvertegenwoordigers tegenover de ambtelijke organisatie.
Een beetje sterven omdat ik minder contact zal hebben met die gepassioneerde en eigenzinnige raadsleden, onze werkgevers. Ik heb ze meer dan zes jaar van dichtbij kunnen volgen. Met enkelen heb ik intensief samengewerkt bij het voorbereiden van vergaderingen of andere activiteiten of ik heb naast ze gezeten terwijl ze een vergadering leidden. Ik ga ze missen.
Ik ga me bijna afvragen of ik er wel goed aan doe. Toch zet ik heel bewust een stap. Een beetje sterven is als het snoeien van een struik. Door wat takken weg te knippen komen er meer bloemen in en gaat de struik weer groeien. Ik word op 1 maart senior netwerkregisseur in het sociaal domein. Vroeger noemde ze dat senior beleidsmedewerker. Netwerk staat voor het onderhouden van contacten met instellingen in de stad en regisseur betekent dat ik wat zie en hoor ga vertalen naar voorstellen voor de politiek. Ik laat wat achter maar neem ook wat mee.
Het is ook een avontuur, waarbij je af en toe moet springen en niet weet wat het met zich mee zal brengen. En ik hoop dat je zich heel goed gaat voelen in je nieuwe uitdaging.
LikeLike
Dank voor de wijze woorden en wat het gaat brengen is een mooi onderwerp voor een blog
LikeLike
zie het als opnieuw geboren worden. Ook dat is een ingrijpend en heftig proces. Je zult zien nieuwe uitdagingen geven energie. succes
LikeLike
Dank je, ik kijk er naar uit en hou je op de hoogte
LikeLike
Gefeliciteerd met je nieuwe baan 🙂 De raadsleden zullen jou ook missen
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ga niet ver weg
LikeLike
Het mooie van loslaten is dat er ruimte ontstaat voor het nieuwe – jouw talenten moesten blijkbaar worden overgepot. Gefeliciteerd en veel succes – maar vooral plezier in wat je er gaat doen.
LikeGeliked door 1 persoon