‘Wat heb je tot nu toe aan feiten verzameld, Koolmees?’
‘Het moet zijn gebeurd ergens tussen gisteravond negen uur en vanochtend tien uur. Iets over tien kregen wij de melding binnen dat er een stoffelijk overschot lag op het pad. Gisteravond bij het invallen van het duister lag er nog geen lijk. Dat beweert tenminste de getuige Mol. Hij woont naast het pad. Het slachtoffer is geplet door een groot voorwerp.’
‘Wat weten we van het slachtoffer zelf?
‘Het slachtoffer is geïdentificeerd door zijn familie. Het was een alleenstaande man. Hij was zojuist teruggekeerd van zijn overwintering.’
‘Wat is dat toch spijtig, net als de lente een beetje op gang komt, maakt één of andere bruut een einde aan je leven.’
‘We weten nog niet of er sprake is van een gerichte daad, chef. Het kan ook een noodlottig ongeval zijn.’
‘Oké, ga verder met de feiten. Waar is het slachtoffer het laatst gezien?’
‘We hebben deze foto van gisteravond. Hierop is het slachtoffer nog in leven.’
‘Wat is dat voor een vage foto Koolmees. Daar kunnen we toch niet veel uit afleiden.’
‘Toch wel chef, door zijn familie is hij herkend op deze foto.’
‘Ik zie het niet, dat soort lijkt allemaal op elkaar. Jij wel?’
‘Nee, ik zie het ook niet, maar dat heb ik niet gezegd waar de familie bij was. Voor je het weet word je voor een commissie gesleept.’
‘Wat zijn de resultaten van je sporenonderzoek?’
‘Ik heb de klompen van de eigenaren van het perceel onderzocht. Hierop zijn geen sporen te vinden.’
‘Weet je zeker dat je alle klompen onderzocht hebt?
‘Er wonen maar twee personen in het huis, chef.’
‘Denk eens na Koolmees, mensen kunnen toch wel meer dan één paar klompen bezitten?
‘Oké chef, ik stuur Merel er op af.’
‘Dat is goed en loop de getuigenissen nog eens na. Ze komen me niet helemaal betrouwbaar over. Misschien hebben we iets over het hoofd gezien.’
‘U had gelijk chef. De vrouw des huizes had nog een paar klompen. Onder de linker zijn resten van het slachtoffer gevonden. We nemen aan dat die gebruikt zijn bij het water geven gisteravond laat. Het slachtoffer was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats.’
‘Een noodlottig ongeval dus?’
‘Ja, we nemen aan dat het geen opzet is.’
‘Wat sta je daar nog te wachten Koolmees, ga die vrouw ophalen voor verhoor.’
‘Dat is een beetje lastig chef, ze is niet thuis.’
‘Ja, ja laat ook maar. Wel jammer van die vette slak, dat was een lekker hapje geweest.
Dit is de de derde etappe van de verhalensafari van Sigrid van Iersel: Op zoek naar sporen.
Alzirr Coaching & Advies 