Een goed verhaal ligt op straat #verhalensafari

Mijn telefoon en mijn opschrijfboekje doe ik in mijn tas. Het is mijn lunchpauze en ik ben klaar voor de tweede etappe van de verhalensafari.

‘Steeds meer grand café’s, restaurants en hotels gebruiken verhalen als wandversiering. Winkels passen verhalende teksten toe op hun ramen. Of ze zetten borden neer met verhalen.’

Ik ga dus op zoek naar een geschreven verhaal en ik verwacht dat ik dat in de Dorpsstraat in Zoetermeer kan vinden. Ik heb daar een intrigerend kunstwerk gezien met teksten er op. Het is voor de oude kerk. Ik heb er alleen nooit durven stilstaan om het eens goed te bekijken. Maar nu ik op ben op safari ben, is het gerechtvaardigd me als toerist te gedragen. Het kunstwerk is een soort potkachel met een boom als schoorsteen. Er staat inderdaad een tekst op:

Zoetermeer warm van aarde

 

 

 

 

 

 

Op het bankje naast de kachel zit een vrouw.

‘Heeft u er bezwaar tegen als ik een foto van het kunstwerk maak? Ik zorg er voor dat u er niet op staat.’

Ze heeft er geen bezwaar tegen en geeft mij aanwijzingen vanuit welke hoek ik het beste een foto kan maken. Ze vraagt of ik uit Zoetermeer kom. Als ik ontkennend antwoord, begint ze te vertellen dat ze vaker op dit bankje zit omdat ze zo goed zicht heeft op het kruispunt en wie er allemaal voorbij komen.

‘Vroeger ging ik op dinsdag naar de markt. Maar die is naar Oosterheem verhuisd. Ik mis het niet echt. In de Dorpsstraat kun je fijn boodschappen doen en de laatste jaren stelde de markt toch niet veel meer voor.’

We zitten nog even samen op het bankje en ik vertel dat ik op zoek ben naar teksten op muren of borden.

‘Dan moet je nog even verder doorlopen, naar een straatje rechts. Daar hebben ze pas geleden van alles opgehangen. Het gaat ook over kunst.’

Ik denk te weten wat ze bedoelt en loop in de aangegeven richting. Ik ben nog maar net op pad als een echtpaar mij aanspreekt.

‘Weet u hoe lang je hier mag parkeren met een blauwe kaart? We staan achter de kerk op die tijdelijke parkeerplaats.’
‘Volgens mij drie uur, maar stond er geen bord bij de parkeerplaats? Even verderop bij het CKC weet ik zeker dat het drie uur is.’

Ze vertellen me dat ze aan het winkelen waren in de Dorpsstraat en willen nog even naar het Stadshart voor een cadeau voor hun kleinkind. Zelf wonen ze tegenwoordig in een appartement in Den Haag, maar hun dochter is in Zoetermeer blijven wonen met haar gezin. Het is hier groen en rustig, ideaal als je kleine kinderen hebt. Ze besluiten via de parkeerplaats naar het stadshart te lopen, want een bon is toch echt wel zonde van het geld.

De aankondiging van Zondag in het park, van terra art projects heb ik daarna zo gevonden. Het is misschien niet helemaal wat met de opdracht van de safari werd bedoeld. Hoewel, het bewijst maar weer dat als je je ogen en oren open hebt de verhalen vanzelf naar je toe komen.

 

 

 

 

 

 

Ik doe mee aan de verhalensafarie van Sigrid van Iersel. Dit is de tweede etappe.