Mijn tante Hetty, deel 11: Waar is tante?

Dit is een fragment van mijn nieuwe verhaal. Onder het fragment staat een samenvatting. Wordt vervolgd.

Ik pak de fiets van tante Hetty uit het schuurtje, doe het hek achter mij dicht en fiets de straat uit. Victor woont ergens achter onze school, in een wijk met rijtjeshuizen. Het zijn kleine huizen, met weinig ramen. Het is alsof de huizen zeggen bemoei je met je eigen zaken. Ons huis is ook klein maar lacht je toe. Tegen ons huis wil je gewoon gaan praten. Ik zet de fiets in de voortuin. Dat doet iedereen hier.
‘Ben jij Mara?’ Het jongetje dat de deur open doet kijkt me nieuwsgierig aan.
‘Ja, en hoe heet jij?’ ‘Ludo, net als de engerd uit Goede Tijden, Slechte Tijden.’ Hij rent lachend de trap op. Ik zie verder niemand en loop achter hem aan naar boven.

‘Ik ben hier, Mara,’ klinkt het vanachter een deur rechts. Ik duw hem verder open. Victor zit achter een computer in een kamer vol apparatuur. Ludo zit naast hem heen en weer te wippen: ‘Ik ben aan het winnen.’
‘Ludo, ik moet Mara wat laten zien. Ga jij maar even tv kijken beneden. Straks spelen we verder, oké?’
‘Waarom mag ik niet meekijken?’
‘Dit is privé, ja.’
‘Gaan jullie zoenen?’
’Doe niet zo stom, ga nu maar gewoon naar beneden.’
Ik ga naast Victor zitten. Hij rolt met zijn ogen.
‘Naar beneden, zei ik toch,’ roept hij in de richting van de trap.’ Bonzende stappen verdwijnen naar beneden.

Ik kijk de donkere kamer rond. De gordijnen zijn dicht. Onder het raam staat een bed bezaaid met kleding. Daar bovenop liggen twee platte dozen met de deksel open. Er liggen resten pizza in. Ik voel ineens dat ik honger heb. Victor volgt mijn blik.
’Neem maar, als je trek hebt.’
Ik zoek een stuk uit met salami. Dat vind ik het lekkerst.
’Waar komt Victor vandaan?’ vraag ik als ik een eerste hap heb genomen.
Hij kijkt me niet begrijpend aan.
‘Je naam?’ en ik neem nog een hap.
‘Mijn moeder kijkt teveel tv. Ken je Flikken Maastricht?’
Ik knik.
‘Daar zit zo’n sneu type in. Vroeger had ie een quiz. Lucky Letters, ken je dat?’
Ik schud mijn hoofd.
‘Maakt niet uit, ze valt gewoon op sneue types. Kom, ik zal je laten zien wat ik heb gevonden. Kijk, ze hebben in deze map zitten neuzen.’
‘Hoe kan je dat zien?’
‘Door het spoor dat ze hebben achtergelaten.’
‘Nee, dat bedoel ik niet. Hoe kan het dat je in de computer van tante kunt kijken?’
Victor laat zijn handen boven de computer hangen.
‘Ik ken het wachtwoord toch.’
‘Jij bent echt erg. Ik heb gezegd dat je op moest houden.’
‘Ja, ik weet het, sorry. Maar jij komt meteen als ik bel.’
‘Oké, jij wint, laat maar zien.’
Kijk, hier zie je wat ze hebben geopend. Het gaat over drugshandel. Je tante was de advocaat van ene Bert Verkerk.’
‘Dat is Bert van de delicatesse zaak. Zo, dat wist ik niet. Ik heb wel gehoord dat hij in de gevangenis heeft gezeten.’
‘Het zijn verslagen van gesprekken. Het gaat ook over twee andere mannen, een broer en een neef. En weet je hoe dat sneue type van mijn moeder heet?’
‘Remco?’
‘Ja precies, Remco. Remco Verkerk, hij is de neef van Bert Verkerk.’
‘Maar waarom is dat zo belangrijk en wat heeft tante daar nù mee te maken?’
‘Dat zou ik ook wel willen weten.’
Een tijdje weten we niets te zeggen. Victor houdt me een doos pizza voor. Ik schud mijn hoofd.
‘Tante was daar straks nog niet thuis. Ik maak me zorgen.’
Ik pak gelijk mijn telefoon om te bellen. Ze neemt nog steeds niet op.

Samenvatting: Het is zomer. Ik ga logeren bij tante Hetty. Mijn moeder moet namelijk naar Katmandoe. Daar ligt mijn vader in het ziekenhuis nadat hij gered is op de Lhotse een bergtop naast de Mount Everest. Mijn vader is alpinist. Ik kan niet mee want ik zit in de laatste schoolweken voor de zomervakantie.
Tante Hetty is advocaat en eigenlijk is ze de tante van mijn moeder. Ze is niet getrouwd, rookt en drinkt als een ketter. Mijn moeder blijft maar weg en de schoolvakantie begint.
Ik verveel me. Ik staar in het scherm van de computer en het lijkt me uit te nodigen. Een jongen verschijnt in beeld en nodigt me uit de virtuele wereld in te stappen. Ik wil dat helemaal niet totdat blijkt dat tante Hetty in gevaar is. Iemand uit de onderwereld heeft het op haar gemunt. Ik stap toch de virtuele wereld en samen met de jongen, die Victor heet, ontmasker ik de misdadigers.