
Maandagochtend mocht er niemand meer door. Het fietspad was afgezet. Omdat Nederlanders zich daar meestal vrij weinig van aantrekken stond er ook een stevige agent te posten aan weerszijde van het pad. Er was geen ontkomen aan, linksom langs de Osijlaan of rechtsom door de Dorpsstraat. Er zat niets anders op.
Ook dinsdag was er fysiek toezicht. Toen ik tussen de middag, bij daglicht, een kijkje ging nemen, zag ik wat de werkelijke taak van de politie was. Eerst hielpen ze een vrouw met een rollator naar de overkant en daarna sleepten ze een kinderwagen over de brug.
Lang leve de sterke arm.
