Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Zomerse inspiratie

In de zomer is er tijd om na te denken over nieuwe plannen. Dat is ook precies wat ik me had voorgenomen te gaan doen. Ik heb een opleiding afgerond en mag me nu coach noemen. Mijn nieuwe vak heb ik ook al kunnen oefenen op mijn werk. Genoeg bagage om voor mezelf te beginnen. Maar nu het zomer is, voel ik me alsof ik aan de rand van het zwembad sta en met een teen het water heb getest: Het is te koud.

Gewoon doen

Stappenplannen zijn er genoeg te vinden op internet. Ik heb ze ook allemaal gelezen. Een eerste stap is het beantwoorden van de vraag: Wat heb ik jou te bieden als coach? Deze wezenlijke vraag wordt ook weleens leuk verpakt in: Maak een elevator pitch.

Is makkelijker gezegd dan gedaan

Stel: je stapt in de lift met een toekomstige klant dan heb je de kans van je leven. Tussen de begane grond en de de vierde, misschien de vijfde verdieping kan die ander niet aan jou ontsnappen. In een paar zinnen vertel je dan waarom hij of zij bij jou het beste terecht kan. Dat dus.

Maar eenmaal begonnen

De schijnwerper is op mij gericht, mijn keel knijpt dicht en ik mompel: Ik help graag mensen verder. Daarna is het in mijn hoofd blanco. Zo werkt het dus niet, maar zo ging het wel bij de huiswerkopdracht op de kleine Tiki. We kregen de opdracht een elevator pitch voor te bereiden over hoe je jezelf ziet als coach. Ik kwam er niet uit.

Blijkt het vanzelf te gaan

Misschien nog een keer doen? Ik lees de opdracht nog eens opnieuw. Stap 1: teken jezelf als de coach die je wil zijn. Die is leuk, geen idee waarom ik dat toen niet heb gedaan. Ik begin met krijt een groot wit vel. Al gauw komt het ene idee na het andere naar boven. Nu snel opschrijven.

Geplaatst in Werk

Ik ben een ananas

Vanaf je vijfenveertig jaar ben je een oudere werknemer maar je mag blijven werken tot na je zevenenzestigste en nog wat bent. Dat is toch wel een heel groot gat. Zo lang werk ik nog niet eens.

We hebben het over hoe je met plezier aan het werk blijft, ook als je ouder bent. Een collega vertelt hoe hij jongere collega’s begeleidt in het werk en hoeveel plezier hij daar aan beleeft. Zo kan hij aan dat grote gat een zinvolle invulling geven. Zinvol voor de jonge collega’s die leren van zijn ervaring en rust, zelf blijft hij bij de tijd en de organisatie heeft gelukkige medewerkers. Helaas is die ruimte er niet overal. Het vraagt om bewust beleid. De gemeente Den Haag heeft daarom bijvoorbeeld een vitaliteitspact voor haar medewerkers.

Het vraagt ook om managers die niet bang zijn. Niet iedere leidinggevende weet goed om te gaan met een oudere eigenwijze medewerker die alles al meegemaakt en gezien heeft en het soms inderdaad beter weet dan jij.

Het ligt aan de oudere medewerker zelf die is star en niet bereid iets nieuws te leren.

Zelf heb ik ook nagedacht hoe ik er voor zorg dat langer doorwerken een beetje leuk blijft. Een paar jaar geleden ben ik daarom begonnen aan een opleiding. Een die kunstzinnig werken combineert met coachen. Binnenkort mag ik mezelf kunstzinnig dynamisch coach noemen. Een eigen praktijk kan ik volhouden tot en met mijn negentigste verjaardag. Dat is het idee, maar ik merk ook wat een verrijking mijn opleiding is in het dagelijkse werk. Niet alleen ik zelf heb er plezier van. Pas geleden ontving ik uit het niets een kaart met een ananas erop in de brievenbus van twee jonge collega’s. Zo blij waren ze met mijn steun.

Be a pineapple:
stand tall,
wear a crown
and be sweet
on the inside

Dan wil iedereen toch een ananas zijn?