Iemand moet het doen

Leonard sjokt door het gangpad. Zijn winkelwagentje is volgepakt met frisdranken en chips. Hij was er weer eens ingetrapt. Elke keer is het hetzelfde liedje:

“Wie wil de vrijwilligersavond organiseren?’

Ook deze keer stak niemand van het bestuur zijn hand op, toen de voorzitter het vroeg. Iedereen keek strak voor zich uit. Ellen had een interessante plek ontdekt op het schilderij aan de muur. Jamila was in haar agenda aan het zoeken naar een niet bestaande afspraak. Uiteindelijk stak Jaap voorzichtig zijn hand op.

‘Ik wil wel het wel doen, maar niet alleen.’

Vooruit dan maar, dacht Leonard, met Jaap is het altijd gezellig en hij weet van aanpakken. Hij stak ook zijn hand op.
In de week voor het feest belde Jaap hem op.

‘Het spijt me heel erg.’

Hij was omver geskied in Sint Johan en zat met zijn arm in het gips. Hij had nog een poging gedaan om één van de andere bestuursleden te vragen, maar allemaal hadden ze al andere afspraken.