Ergens in een groot bos, stond een boom. Het was een mooie loofboom. Ze was krachtig en sterk. Niemand hoefde haar iets wijs te maken, zij zou het allemaal wel eventjes regelen. Zo stond ze stram langs een pad. Maar in de loop der jaren groeiden er steeds minder blaadjes aan haar. Met weemoed dacht ze terug aan vroeger toen ze nog niet zo boos was. Waar was het mis gegaan?
Ze sloot haar ogen en zag voor zich hoe ze pril haar eerste takken naar de hemel hief. Elke windvlaag deed haar blaadjes trillen van zacht genot. Misschien moet ik wat minder boos zijn en weer gaan luisteren naar de wind en mijn blaadjes meebewegen met het zonlicht.
Nu, jaren later staat de boom nog steeds in het bos. Hier een daar is er een tak afgebroken. De laatste storm heeft de top van de kruin weggevaagd. Maar overal zie je nieuw groen blad verschijnen. Als je langs het pad loopt, ga dan gerust tussen de wortels zitten en vertel je verhaal. De boom luistert naar jou.