Nee, nee, niets is veranderd. Alles is hetzelfde gebleven.
Dat zingen jongensstemmen in het Frans op de radio.
In één keer ben ik terug in 1971. Ik zat in de brugklas. Elke avond zagen we in het journaal donkere B 52’s bommen werpen op Vietnam. Dat maakte veel indruk. Zelfs in zwart-wit. De Poppys zongen daarover en hoe je als kind daar weinig aan kon doen.
Meneer Lans leerde ons de tekst tijdens Frans. Het refrein zongen we keihard mee. De coupletten kwamen er wat aarzelender uit. Het was ook gewoon een leuk liedje.
Ook nu zing ik de tekst van het refrein luidkeels mee.
Ik, ik denk aan het kind Omgeven door soldaten Ik, ik denk aan het kind Dat vraagt: waarom? Constant, ja constant Ik, ik denk over al die dingen na, Maar ik zou dat niet moeten doen Al deze zaken Gaan me niet aan En toch, ja en toch En toch zing ik, zing ik Nee, nee, niets is veranderd Alles is hetzelfde gebleven Hé, hé, hé
Vive radio tour de France en meneer Lans.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Les_Poppys
Alzirr Coaching & Advies 