Geplaatst in Reizen

Les vacances en France, deux

Nostalgie

Eindelijk mag ik een keer in het houten huisje slapen op de camping Terre Ferme bij Condal. Dat is voor ons een bekende plek. We kampeerden daar zo’n drie keer eerder. Vanuit de caravan hadden we uitzicht op dat huisje en het leek me knus om daar een keer te slapen. Nostalgie natuurlijk, het deed me denken aan de vakantiehuisjes van vroeger. Op weg naar onze bestemming in de Provence grijp ik mijn kans om hier te overnachten.

We ontmoeten de nieuwe eigenaren, een Nederlands stel met een klein jongetje. De vorige eigenaren, ook Nederlanders zijn in het dorpje Condal zelf gaan wonen. Ze hebben hun weg in de gemeenschap gevonden en zijn nog steeds de spil van muziekavonden op de camping. 

Het groen op de camping is in de loop der jaren flink gegroeid. Je kampeert er nu veel beschutter. Mooi om te zien dat het plan van de oorspronkelijke eigenaren goed heeft uitgepakt. Vergelijk deze foto’s uit 2015 maar eens met die nu op de website staan.

En, wat betreft die nostalgie, het klopte helemaal, inclusief de muggen die ons ’s nachts vonden.

Nergens naar toe

De reis gaat verder, een week verblijven we in Saint Cannat. Dat is een stadje vlak bij Aix en Provence. Rene en Aurélie hebben hier een oude boerderij verbouwd tot een mooi woonhuis met gastenverblijven. De tuin is een droom en ’s avonds prachtig verlicht.

Op zo’n plek hoef je toch nergens meer naar toe? Toch vinden we dat we in beweging moeten komen. We wandelen naar wijnhuizen in de omgeving, gaan een dagje naar zee en bezoeken het plaatsje Lacoste. Hier klimmen we naar het kasteel met dezelfde naam. Als er weer eens een schandaal was trok Markies De Sade zich hier terug. We hebben het dan over de periode tussen 1763 en 1778. Daarna is het dorp en het kasteel in verval geraakt. Pierre Cardin heeft het kasteel en het dorp tussen 2001 en 2005 laten renoveren. Het is nu toevluchtsoord voor kunstenaars, jaarlijks is er een festival met muziek en theater.

Nog meer wijn

Op weg naar huis overnachten in wijnhuis Deveney midden in de bourgogne. We worden direct uitgenodigd om wijn te komen proeven. Puligny-Montrachet is een verstild dorpje in de wijnstreek rondom Beaune. Alles ademt er dure wijn, de pakhuizen, de statige herenhuizen waar meestal een proeflokaal in gevestigd is. De plaatselijke supermarché is er al lang vertrokken. Ergens in een klein straatje vinden we nog wel een boulangerie.

Wat is jouw favoriete vakantiebestemming?
Geplaatst in Huis, tuin en keuken

De kurkentrekker

Nog een vakantieverhaal, een leuke voor de blunderclub. De blunderclub is een besloten club met maar twee leden, één van mijn favoriete raadsleden, als erelid en ikzelf als voorzitter. We verzamelen blunders, alleen van eigen hand.

Ik heb deze vakantie ontdekt dat een eenvoudige kurkentrekker met mesje ook over een hefboomfunctie beschikt. Ik had de oude kurkentrekker in de caravan bij het schoonmaken van de keukenlade weggegooid. Ik vond hem veel te zwaar voor het kunststof binnenwerk van de la. Maar ja, nu hadden we alleen nog maar dat eenvoudige ding en in Frankrijk is men nog niet van de kurk af. Ik schroefde de eerste avond dat ding in de kurk en wrikte hem naar boven de fles uit. De tweede avond lukte dat met de grootst mogelijke krachtsinspanning niet. Wat nu, ik probeerde eens wat met de andere onderdelen die aan het ding zitten. En ja hoor, een deel kreeg ik precies langs de hals geplaatst en toen was het een fluitje van een cent om de fles open te krijgen.
Wonderlijk dat je zonder dat te weten iets in de la hebt dat zo ontzettend handig is, als je het maar wist.

Geplaatst in Huis, tuin en keuken

Perdu

Avez vous perdu? Bent u verloren? Vroeg hij ons. We stonden tijdens een fietstocht op de kaart te kijken welke weg we zouden inslaan. In het Frans heeft perdu, verloren, twee betekenissen. In het Nederlands zou het ook kunnen, verloren, maar dat zou wel een heel dramatische vaststelling zijn. Voorgoed verloren. Wij zouden vragen bent u de weg kwijt? Maar we stonden op een weg en vroegen ons alleen maar af welke route we zouden volgen. Bent u verdwaald? Zou ook een goede vraag zijn geweest in het Nederlands.
In Engeland zouden ze ons gevraagd hebben: Are you lost? Eigenlijk hetzelfde als de Fransman ons vroeg.
Non, merci, was ons antwoord. Twee woorden om te zeggen, dat we niet verdwaald waren. Dat we namelijk op elke splitsing van wegen kijken welke kant we uit zullen gaan, omdat we kaart lezen leuk vinden, maar dat kunt u niet weten, maar bedankt voor het vragen. Erg attent van u.

Au revoir