Een cadeautje

Bij de deur drukt Janny een gekreukt kaartje in mijn handen.

‘Hier, jij mag ook op mijn partijtje komen.’

Blij en trots loop ik van school naar huis. Ik ben benieuwd wat mijn moeder zal zeggen.

‘Oh wat leuk, maar dat is al wel over twee dagen. Weet je wat Janny graag wil hebben?’

Daar had ik niet aan gedacht. Naar een verjaarspartijtje neem je een cadeautje mee. Ik draai aan de bedeltjes van mijn armband. Mijn moeder zucht.

‘Weet je wat, ik fiets morgen wel naar Visser in de stad en koop een pak viltstiften. Vind je dat leuk?’

Ik knik. Met een hand strijkt ze over mijn haar.

‘Op zolder ligt nog een lap ribfluweel van tante Jo. Daar kan precies een overgooier uit voor jou. Dat doe ik vanavond. Ga maar gauw kijken.’

Ik ren naar boven.

Woensdagmiddag precies op tijd bel ik aan. De moeder van Janny doet open. ‘

Dag, kom maar snel binnen.’

Ze gaat me voor door een lange gang naar een grote keuken achter in het huis. De andere kinderen zijn er al en spelen indiaantje. Ik kijk of ik Janny zie. Dan botst er iemand tegen mij op. Mijn cadeautje valt op de grond.

‘Kun je niet uitkijken joh.’

Wim draait zich om en gaat voor me staan. Hij bekijkt me van onder naar boven.

‘Kijk zelf uit joh. Als Yvonne niet ziek was geweest had Janny jou echt niet gevraagd. Ze vindt dat je stinkt.’

Hij rent weer verder als ik met mijn handen over mijn nieuwe overgooier strijk. De stof ruikt nieuw.

‘Kom kinderen even rustig nu. We gaan zo taartjes eten, maar eerst zingen we voor Janny.’

Ze zet in:

‘Lang zal ze leven.’

Ik kijk naar Janny schuin voor mij. Zal ik de stiften maar zelf houden?

Het verhaal achter de foto is een initiatief van Jacqueline van Zwieteren en Carla van Vliet.