In mijn verbeelding zag ik een hond, een jonge herder met gespitste oren. Hij keek mij afwachtend aan. Zijn oren waren gespitst en zijn lijf alert. Ik hoefde het maar te zeggen en hij ging het blijmoedig doen. Met acrylverf heb ik hem op papier gezet.
Het lijkt wel een kat.
Ik moest meteen denken aan die keer dat ik trots thuis kwam van school. Ik denk dat ik zeven of acht jaar was. ‘Kijk eens mama wat ik gemaakt heb.’ Ik liet haar mijn plakwerk zien. ‘O, wat een mooi poesje heb je gemaakt.’
Het was een hondje.
Een hond is trouw en loyaal, een kat eigenzinnig en op zichzelf. Wat maakt het uit, het past allebei bij mij.
De NRC daagt ons uit om deze zomer tekeningen te maken van onze vakantiebestemming in plaats van foto’s. De inzender van de mooiste tekening krijgt een een workshop van Siegfried Woldhek cadeau. We zijn tegenwoordig massaal alles en iedereen aan het fotograferen. Grote vraag is of we die bezienswaardigheid of die persoon dan echt gezien hebben. Tekenen vereist echt kijken, of zoals Siegfried Woldhek zelf zegt over die keer dat hij een groep Noordse stormvogels tekende in Schotland:
Als ik nu bekijk wat ik toen maakte, herinner ik me alles. wat ik zag, rook, hoorde en voelde. Bij een foto denk ik al gauw: Waar was dat ook al weer, was ik daarbij?
Wie wil geen tastbare herinnering overhouden aan zijn vakantie? Ik heb dus direct mijn etui met potloden en mijn schetsboek in mijn koffer gestopt. En nu zit ik in de tent naar een blanco bladzijde te staren. Er op uit trekken, op zoek naar een mooi plaatje, zit er even niet in. De regen valt met bakken uit de lucht. Vroeger kriebelde ik op de achterkant van een ansichtkaart wat ik zoal mee maakte. Dat zou er nu zo uit zien. Lees verder “Je vakantiekiekjes teken je zelf”→
Deze zomer heb ik bijna elke dag een tekening gemaakt, onderweg buiten of in de tuin. Eén van die tekeningen heb ik op verschillende manieren uitgewerkt.
Eerst traditioneel op papier. Met mijn aquarelpotloden en een penseel met wat water heb ik hem ingekleurd. Ik heb een scan gemaakt van deze tekening, dat gaat heel goed, zoals je kunt zien.
Daarna ben ik aan de slag gegaan op de Ipad. Tot voor kort vond ik dat maar behelpen. Sinds ik heb ontdekt dat je met twee vingers de tekening kunt vergroten en dan veel fijner kunt werken, ben ik helemaal enthousiast over de mogelijkheden. Met de app Sketchbook pro heb ik de twee andere tekeningen gemaakt. De eerste door met voorgeprogrammeerde blaadjes, takjes, en bloemen, die ik op het palet van de app vond, te strooien. De tweede door de penselen en potloden te gebruiken die de app biedt in allerlei soorten en maten. Het ‘echte’ tekenwerk zeg maar. Aan die laatste tekening heb ik de meeste tijd besteed, de andere twee waren allebei binnen een uurtje klaar. Ik vind ze spontaner ogen en daarom beter dan de laatste tekening. Deze is wat vlak geworden en een beetje saai.
Mijn conclusie: digitaal tekenen geeft net zoveel plezier als traditioneel tekenen. Pluspunt, met een tekenapp kan ik ook foto’s bewerken. Minpunt, er is niet overal een stopcontact of wifi voorhanden.
Een scan van de tekening op papier, ingekleurd met aquarelpotloden.Een digital versie met behulp van voorgeprogrammeerde blaadjes en takkenDe oorspronkelijke tekeningDe tweede digitale versie, gemaakt met ScketchBook pro
Alzirr Coaching & Advies 