Hoe staat het met jouw moestuin?

Als je de eerste maanden van dit jaar door een willekeurige wijk liep zag je overal kweekpotjes in de vensterbanken staan. Wat is er van al die tuinierdrift terechtgekomen? Een journalist van de NRC, Martine Kamsma beschreef vorige week hoe Nederland er uit zou zien als alle 44 miljoen bakjes met zaadjes tot groei en bloei waren gekomen. Groenteafdelingen van supermarkten zijn tijdelijk gesloten. Bij elke voordeur staan kistjes met fruit te koop, zelfgemaakte jam of chutney. Grote koppen in de krant: Moestuintjes bedreigen het Westland. 

Dat is allemaal niet uitgekomen. Het kiemen lukte nog vrij goed. In meer dan driekwart van mijn kweekpotjes kwamen plantjes op. Daarna kwam de moeilijkste fase, de plantjes moeten de volle grond in. Ik heb een stuk gras omgespit en hier een houten bak van ongeveer één bij één meter op gezet. Bij elk tuincentrum kun je die tegenwoordig krijgen. Hierin heb ik potgrond vermengd met wat zand gedaan. Zand houdt het vocht beter vast en maakt de potgrond wat zwaarder. De kleine plantjes blijven dan beter staan.

We hebben al drie keer sla gegeten. Op de vis strooi ik venkel uit eigen tuin. De broccoli is vooral veel plant. De rest blijft nog een beetje achter, hoewel ik verwacht dat we dit seizoen een keer worteltjes eten, ieder twee. Het is dan ook een beetje koud geweest dit voorjaar. Tot mijn verbazing hebben de slakken de weg naar mijn moestuintje nog niet gevonden. Misschien doen ze dat als ze klaar zijn met de Hosta’s.
Tuinieren is eigenlijk een strijd tegen de natuur. Het is te koud voor de tijd van het jaar, te warm, te nat of te droog. Slakken die het jonge blad op eten. Ziektes die alles laten verwelken. Vogels die eerder bij de oogst zijn dan jij. Soms zit er niets anders op dan het volgend jaar opnieuw proberen.