Mijn favoriete kleur deze zomer

Ik hou het op de kleur van de lavendel van de Provence. De een noemt het paars, de ander lila. Maakt niet uit, als je tegelijkertijd de zeepachtige geur er bij denkt, die je ruikt als je met je hand strijkt over de bloemenaren, kom je in de buurt.

Een regenachtige zondag is het juiste moment om iets van onze zomervakantie vast te leggen. Een hele wand krijgt de kleur van een veld bloeiende lavendel. De zon gaat er gelijk van schijnen.

In deze hete zomer waren wij dus op vakantie in de Provence. Het gras was er zo droog dat het knisperde als je er over liep. Een harde wind die opsteekt, maakt dat we natuurgebieden niet mogen bezoeken. Het risico op brand is te groot.

We wandelen dus in de ochtend naar dommelige dorpjes in de buurt. Behalve het paars van de lavendel, is er het frisse groen van de beregende druivenranken, het diepe groen van de cipressen en het rood van een jurk. 

De wandeling naar Bonnieux duurde ongeveer een uur. Het plaatsje is gebouwd op een heuvel. De straatjes zijn er smal en dus heerlijk koel. Na veel kronkelingen door steegjes, tunnel-achtige straatjes komen we bovenop de heuvel in een ommuurd parkje. 

Ik plof neer op een bankje om beter te kunnen kijken. Ik zie een vrouw in een rode jurk die danst. Al haar bewegingen zijn gevangen op witte lakens die als schone was aan een lijn zijn opgehangen. De wind laat de lakens wapperen en de vrouw stampt, draait om haar as, wiegt met haar heupen en houdt haar hoofd fier omhoog. Het is een kunstwerk van Anne Bothuon. Het doet me denken aan de video Why I Never Became a Dancer, Tracey Emin, een Engelse kunstenaar laat al dansend zien dat de pestkoppen uit haar jeugd haar er niet onder hebben gekregen.