Help, ik krijg een compliment

Gisteren ben ik weinig mensen tegengekomen. Gelukkig maar, een gewone werkdag was een dag vol voetangels en klemmen geweest. De eerste dag van maart is namelijk uitgeroepen tot internationale complimentendag. Dat van internationaal weet ik niet zeker, maar ik sluit het niet uit. Commercieel gezien kan zo’n dag namelijk tot iets heel interessants uitgroeien. Wat we niet durven zeggen, drukken we uit met een kaartje of cadeautje.

Zowel het geven als het ontvangen van complimenten vind ik een mijnenveld. Daarom doe ik vandaag een test of ik de dag van morgen door kom. Mocht je nog tips hebben, dan hoor ik dat graag.

Ik werk in een team met veel vrouwen. Het geven van complimenten onderling gaat ons goed af. Meestal gaan ze over de buitenkant. Vrouwen begrijpen van elkaar goed hoe onzeker de ander ’s ochtends van huis kan gaan. Een compliment over je uiterlijk maakt dat je de wereld weer aan kan. Voor het geven van een compliment over het uiterlijk hoef ik alleen maar mijn ogen goed de kost te geven en vertellen wat me opvalt.

Check✔️

Er valt vast nog wel te sleutelen aan de wijze waarop ik mijn complimenten formuleer. Ik neem me voor mijn woordkeus te gaan variëren. Want alles is leuk als je het mij vraagt. Leuk is daarmee ernstig aan inflatie onderhevig en niet meer geloofwaardig. Als ik preciezer ben in wat er nu zo leuk is, gaat mijn compliment aan kracht winnen. “Wat heb je een leuke jurk aan”, wordt: “Wat een leuke jurk, die kleur rood maakt dat je er stralend uit ziet.”

Check✔️

Met een compliment geeft een ander mij een cadeautje. Daarom wil ik de indruk geven dat ik blij verrast ben met het compliment. Zelfs mijn gezichtsuitdrukking is dan van belang. Dat maakt dat ik prompt niet meer weet hoe ik moet kijken. Gelukkig vinden sommige gevers dat weer charmant. Dus daar red ik me nog wel uit.

Check✔️

Ik weet ook dat ik mijn eerste reactie bij een compliment moet onderdrukken. Dat is namelijk mijn spontane neiging om het compliment direct een kopje kleiner te maken. Dat zijn de opmerkingen als: “Dat heb ik in de uitverkoop gevonden”, “dat heb ik al heel lang” of “dat stelde niets voor, het was zo gedaan.” Deze is al moeilijker want de gever van het compliment kijkt me op dat moment vragend aan. Even ademhalen en mezelf de tijd geven om het compliment binnen te laten komen helpt. Meestal kan ik dan vanuit mijn hart reageren.

Check✔️

Omgekeerd, kan ik, als ik een compliment geef, de ander helpen door er een vraag achteraan te stellen. De neiging om de geroemde eigenschap of prestatie kleiner neer te zetten krijgt dan geen kans. De ontvanger voelt zich gedwongen op mijn vraag in te gaan.

Check✔️

Zo bezien, valt het eigenlijk best wel mee. Nu alleen nog oefenen met het complimenteren van wildvreemden op straat of in een winkel. Ik ben dan bang voor gek te worden aangezien en hou mijn mond. Daarmee onthoud ik mezelf en een ander een vrolijke dag. Dus: voor gek te worden versleten is altijd beter dan als kleurloos te worden gezien.

Check✔️